Nie wiem czy dobry. Nie wiem czy mocny. Nei wiem czy napisałam to co chciałam. Jak sie uspokoję to pomyślę.


Umrzeć. To tak łatwo, prawda?
Nie reagować na zostań, proszę
pomogę, zamknąć się w szklanym
pudle apatii, w zdecydowaniu,
że życia się nie chce.
Tak uciec - jak najdalej.
Beze mnie. Beze mnie.
A ja kocham Ciebie przecież
i proszę: zostań jeszcze tochę.
Popatrz ze mną na jasne świty
nadziei, na wiosnę nowych
marzeń.
Rozdygotana w serca zawieszeniu
w bezdechu ulotnym
czekam i płaczę, nie wiem
gdzie iść
na każdej ręki wyciągnienie
ciernie śpiewają
swoją pieśń żałobną