Stoję sama pośrodku tłumu znajomych
z rozsznurowanymi butami
mam pełne rękawy myśli o Tobie
czując że już nigdy nie usłyszę twoich ust
dodaje sobie otuchy sztyletem w brzuchu
bo nie wrócisz, a możemy się jeszcze spotkać
tam daleko jedynie...
macham jeszcze bezwiednie, od niechcenia
i upadam na podłogę żegnającego mnie czule bólu