I tak kolejny raz twe słowa tak bolą
Znów to uczucie które niszczy wszystko
Tylko łzy, które spywają po policzku,
Tworząc kałuże uczuć i wspomnień.
Po chwili krew kapię,
Kropla po kropli i nic więcej.
Jej szkarłat wypełnia te wspomnienia,
Które zamieniają się w nocne koszmary
Zimny pot który czuje każdej nocy
Gdy widze twoją twarz we śnie.
Tak bardzo chce zaznać odrobiny spokoju,
Odrobiny szczęścia na dłuższą mete.
Jedyne co mam ból i łzy oraz krew,
Która przelewając się pomaga mi zapomnieć
I mimo bólu fizycznego ukoić umysł.
Dzięki czemu jeszcze funkcjonuje,
I żyje...


To w sumie już ostatnia rzecz, którą tu napisze...Z wielu względów...Prosze o szczerą i ostatnią ocene, nie biorąc pod uwagę poprzednich wierszy, wiem ze nie były dobre, ten też nie jest, ale jest ze wszystkich najszczerszy...