Koń by się uśmiał,
Uśmiał by się, ale nie bardzo może
Wybili mu zęby, łobuzy.

Marzy o preriowym rodowodzie,
O stadzie dzikich mustangów
Wyrżniętym co do jednego.

W bezkresie swoich marzeń
Galopuje przez pola chwały
Po czaszkach niewiernych Allachowi.

Kaniony pełne koni.
Jedno wojsko walczy z drugim.
Kaniony pełne koniny.

A kanony poszły spać.