Uwielbiam chwile
gdy bezwstydnie ubrana
odmierzam Twoje ciało palcami
a Ty tak cnotliwie naga
drżysz pod moimi rękami

Twój zapach dźwięczy w uszach
Twój smak pod powiekami
wszechświat maleńkim się staje
między naszymi ciałami...




Tak, wiem, że stać mnie na więcej. Kto pamięta mnie z dawnych czasów, ten wie. Wiersz stworzony w chwili ogromnego uniesienia, w pasji. Dziś nie pozostało z tego już nic. Dodaję tutaj, żebyście pamiętali - nic nie jest wieczne... Ja zapomniałam.