Moja kuzynka powiedziała mi kiedyś czytając jakis mój wiersz, że jest zbyt dosłowny. Myślę, że to samo powiedziałaby o tym. Może to prawda, ale taki właśnie miał być - bez wzniosłych metafor itp., ale prosty...
Proszę o szczere komentarze.


"Sama"

Nie mów mi jak żyć.
Nie mów mi jak kochać.
Nie mów mi jak snić.
Nie mów mi jak szlochać.

Nie mów mi co dobre.
Nie mów mi co złe.

Ja chcę śnić sama,
nawet ten najgorszy sen...

Ja nie boję się życia.
Nie boję się nawet śmierci,
bo czymże ona jest
w porównaniu z Własnym Ja?

Pragnę tylko wolności.
Dlatego proszę,
ten jeden jedyny raz...

Pozwólcie mi samej śnić
o tym co najpiękniejsze...