Zaśnij, Albusie, zmęczony na wieki.
Ocal wzrok przed piekłem i opuść powieki.



Wyruszysz Mleczna Drogą
W uczęszczany trakt
I spotkasz tych, co z Tobą
Szukają swoich gwiazd.
Ich zapał będzie kwitł,
gdy dadzą swoje słowo,
Że gdy odnajdą świt
Podzielą się nim z Tobą.

Jutrzenka utuli zgryzotę.
Pozwoli jej stać się motylem.
Poczwarka przerazi nas lotem,
I w końcu porzuci, gdzieś w tyle.

Obetrzymy łzy,
Zmieszane z popiołem.
Odpoczniesz zmeczony
Nieustajacym bojem.

Wygranym.

Ten post był edytowany przez MaryStebbins: 10.02.2006 16:03