zmurszałe bloki pełne szarości
wybite okna, drzwi rozwalone
zamki zepsute, klamki złamane
dwóch gości z żelem, w niebieskich dresach
pięć pasków mają, zero pieniędzy
trzy flaszki wina, dwie wódki czyste
kastet na palcach, kij w rękach obu
czekają dzielnie, pełni nadziei
na lepsze czasy, gdzie nóż wystarczy
by frajerowi wydrzeć gotówkę
jakże potrzebną, na życie godne
no i na fajki, lub lepiej zioła
by ten świat szary nabrał koloru
by przestać widzieć wciąż tylko nudę
by poczuć odlot, przestać się martwić
że w dniu następnym zabraknie kasy
na wszystkie rzeczy najpotrzebniejsze
na tanie wino, na jakieś prochy
bułkę dla matki, kosy ostrzenie
przestać się martwić, że ci frajerzy
po raz kolejny dzwonią po gliny
"a niech se dzwonią, ostrzegaliśmy
pójdziemy później, zarąbać gnoi"
stoją i widzą: idzie panienka
"dzięki ci boże, że nam sprzyjałeś"
jutro w dzienniku: kradzież i gwałty
"o co im chodzi? toż sama chciała
niechaj się cieszy, że żyje jeszcze"
stoi dwóch gości, w dresach z paskami
kastet na palcach, kij w rękach obu
dwie bramy dalej trzech innych stoi
i razem myślą, jak by to sprawić
by ten świat chory stał się normalny