Znalazłam trzy kamienie
Jeden biały
Drugi czarny
Trzeci mój

Każdy na swój sposób przepełniony miłością
Pięknem
Namiętnością
I natchnieniem

Każdy z domieszką
Koloru czerwonego
Ukrywającą się gdzieś w niedostrzegalnej głębi.

Ty.
Ty.
I ja.

Trzy kamienie.
Twarde.
Niezwyciężone.
Stałe.
Trwają na posterunku
Obrony swojego wnętrza.

A na zewnątrz woda.
Płomień
I wiatr.
Szaleją niczym rozwścieczone sępy.
Dobijają się do naszych drzwi.

Zniszczyły już kwiaty
Drzewa
Zamieniły je w niewidoczne wspomnienia tego, co było przedtem

Czemu się więc dziwisz
Że tak wiele istnień chowa się przed światem
W skalnej skorupie
Czekając aż Opatrzność ześle im inny kamień do towarzystwa?

Chcemy przetrwać.
Chcemy wciąż istnieć.

Nieważne że to ucieczka.