Jest niby temat ogólny o rocku, ale skoro nrr ma (i słusznie) osobny, to postanowiłem założyć i taki. Zainspirował mnie wasz potworny brak szacunku dla Nirvany i fakt, że tak rzadko móimy o poprzedniej, wielkiej fali gitarowego grania. A bez niej nie było by tej, która jaramy się teraz. Dla mnie od grunge'u wszystko się zaczęło. To byli bogowie. Często ostatnio wracam do tej muzyki. Do pierwszych płyt Pearl Jamu. Do Nirvany, którą dopiero teraz zaczynam rozumieć. Do Soundgardenu, który jest chyba rzeczą najbliższą określeniu 'metal' jakiej słucham.


Ciągle niewiele jest piosenek takich jak ta.

O tym mogę spokojnie powiedzieć, że to hymn mojej wczesnej młodości.

A oto jednak z najpiękniejszych ballda wszechczasów.

Kiedy słuchałem tego wszystkiego całymi dniami i nocami i nie wiedziałem, że w Nowym Jorku znowu modne są gitary. Myślałem, że rock umarł i jestem młodym pogrobowcem minionej epoki. Że wszystko się już skończyło. Okazało sie, że nie. Ale miłoby było, gdyby forumowa młodzież pamiętała o dziadkach. Kurt Cobain is dead, but spirit of Seattle is gonna live forever!!!

Ten post był edytowany przez Katon: 16.08.2006 16:56