Wiersz napisany dziś w pociągu. Dedykowany Mellisie, bo użyła zwrotu, który stał się fundamentem całego wiersza.


Wytarłem ręce o zasłonę w przedziale
pociągu, w którym siedzę i którym nie chcę wcale
odjeżdżać, jechać, dojechać -
chciałbym zostać. I czekać.

Ale wytarłem ręce i jadę dalej.

Jest lepiej,

bo gest jak zaklęcie
nowoodkryte, konieczne,
którego nie było - a jest. I będzie
wiecznie ulotne i ulotnie wieczne
zaczyna działać i nabierać treści
jakiej bym nigdy wśród słów nie pomieścił.

Jest lepiej, będzie lepiej - patrzę na dłonie
Widać wyraźniej
Linię Nadzieji,
bo brud został na zasłonie.

Ten post był edytowany przez Katon: 27.09.2006 00:43