Pochorowaliśmy wszyscy się
Obłożnie na jesień
Napisałbym więcej, ale boję się
Nagłego napadu uniesień

z powielacza
gorączka potem czoło zrasza
pijana wena co rusz ogłasza

strofy nie warte łupinki kasztana

Chciałbym być partyzantem i w lesie
paść,
niech wicher moją pieśń poniesie

tam,
gdzie ukochana

I niech żałuje, niech płacze, niech ma!

A ja...?

Ja? Chyba gorzej mi.
Nie piszę już nic.
Przynajmniej do zimy.

Ten post był edytowany przez Katon: 03.10.2006 22:55