Patrzysz, mówisz i ranisz tak,
jakbyś wiedziała, że wybacze wszystko.
To znak,
że mówiłem za dużo i byłem za blisko.

Och, jak?
Jak nie użyć tej siły?

Jak nie rzucić na szale?

Nie umiesz.
Rozumiem. Przecież sam ci ją dałem,

więc dobrze. Patrz, mów i rań dalej.

Przecież raczej
i tak się zdziwisz,
kiedy to też ci wybaczę.