O. Mój. Boże.
Za pisanie takich opowiadań powinni karać. Przecież to grozi śmiercią... ze śmiechu.
Właśnie dzisiaj postanowiłam, że przestaję jeść przy czytaniu, bo to już któryś z kolei posiłek, który wylądował na monitorze
Genialny, absurdalny humor. Severusowa rura, MarijaSu i Lupin wgryziony w brodę Dumbledore`a rozwaliły mnie całkowicie. W dodatku jeszcze moja wyobraźnia podsuwała mi aż zbyt wyraźne obrazy pokoju, a którym rozgrywa się akcja i gry beretem
Wydrukowałam i włożyłam do teczuszki podpisanej 'Na poprawę humoru'.
Świetne

Niesamowite Humor leje się z tego strumieniami i to dokładnie taki jaki uwielbiam:) Jak dla mnie absolutnie nie obrzydliwe Genialne po prostu.
Oby więcej takich tekstów

Jest! Nareszcie jest nowy rozdział Już nie mogłam się doczekać
Odcinek naprawdę świetny. Muszę przyznać, że robi się coraz ciekawiej. Draco przyjacielem Harry`ego, tego bym się nie spodziewała.
Z niecierpliwością czekam na ciąg dalszy. Mam nadzieję, że tym razem nie każesz nam tak długo czekać

No i co ja mam napisać?
Że opowiadanie było niesamowicie klimatyczne, piękne i tak bardzo, bardzo smutne?
Nie jestem w stanie w kilku słowach wyrazić tych wszystkich emocji, które mną targały podczas czytania...
Zakończenie idealne. Happy end zdecydowanie tu nie pasuje.
Bardzo dziękuję tłumaczce za przełożenie tego tekstu na nasz ojczysty język, bo inaczej nigdy nie mogłabym go poznać.
Jeszcze nie raz tu wrócę, aby ponownie uronić te łzy, poczuć ten dreszcz strachu i przeżywać wszystko z Hermioną i Draconem.

Podobało mi się, nawet bardzo Zdecydowanie najlepszy tekst z tą parą jaki ostatnio czytałam, bo jak na złość trafiają mi się same gnioty
W sumie, to lubię smutne zakończenia, więc to tylko dodało uroku całemu opowiadaniu. Trochę mnie tylko gryzło to, że Malfoy utracił coś z tej swojej malfoyowatości. Za mało kanoniczny jak dla mnie.

Powodzenia w dalszym pisaniu. Ćwicz, a będzie jeszcze lepiej

No cóż, mogę powiedzieć, że zaczyna się całkiem nieźle
Oczywiście masz u mnie (wielkiej fanki Dracona Malfoya, która przeczyta wszystko z jego udziałem, o ile nie jest to tanie romansidło blogowe) plus za głównego bohatera
Czekam na dalszy ciąg. Powodzenia:)

Och tak, tak! To opowiadanie jest świetne, boskie cudowne, wspaniałe, zabawne i tak dalej Naprawdę je uwielbiam:) Nie będę tu cytowała ulubionych fragmentów, bo inni już to zrobili. Napiszę tylko, że dialog Hermiona/Draco/Harry dosłownie mnie rozwalił
Czytałam już to chyba na mirriel, ale nie jestem pewna czy skomentowałam.

Gratuluję Kitiaro kolejnego udanego dzieła i życzę dużooo weny

Ja się właściwie na fotografii nie znam Mogę więc powiedzieć tylko tyle, że bardzo mi się podobały

No dobra. Nie jest tak źle, a w porównaniu z tym co ostatnio przeczytałam, z paringiem HG/DM, zaryzykuję stwierdzenie, że jest nawet dobrze.
Czekam na dalszy ciąg, chętnie zobaczę jak to się rozwinie.
Powodzenia.

Niektórzy tak. Kiedy jedna z moich nauczycielek przechodzi korytarzem, wszyscy ustawiają się na baczność pod ścianami Choć większość jest ok.

Jestem dziobakiem Cóż, zgadza się, ale tylko po części
Moją szczęśliwą liczbą nie jest 17, no i psychopatą też chyba nie jestem. Chyba...

Bardzo ładne, sprawnie napisane opowiadanie. Przyjemnie mi się czytało, choć nie jestem pewna czy wuj Vernon posunąłby się do bicia Harry`ego.

I jeszcze jedno. Czy ta miniaturka na pewno powinna być w kwiecie lotosu?

Ooo tak. Mam to samo Tylko, że u mnie bogin mógłby przybrać jeszcze postać babki od matmy, albo wielkiego włochatego pająka

Ja Malfoya lubiłam od początku i raczej tak pozostanie.
Mam słabość do czarnych charakterów i ogólnie wolę ich od tych dobrych. Np. taki Voldemort. Achhhh

A ja zawsze chciałam być szukającą. Kiedyś nawet mi się śniło, że grałam w quidditcha na sali gimnastycznej w mojej szkole. Bardzo realistyczny sen Szczególnie kiedy przywaliłam w ścianę. Od razu się obudziłam

Książkę dostałam od kumpeli na urodziny. Poczytałam kilka najciekawszych haseł, a potem wrzuciłam na półkę i o niej zapomniałam. Teraz oddałam Tezaurusa innej koleżance potteromaniaczce.
Raczej nie warto jej kupować. Zdecydowanie szkoda kasy, bo przecież i tak to wszystko znajdziemy w internecie.

Podobało mi się Niezbyt długie, w sam raz do przeczytania w chwili wolnego czasu.

Mi się paring HG/DM chyba nigdy nie znudzi

Och, uwielbiam to opowiadanie Chyba nawet mam je gdzieś wydrukowane. Czytałam już kiedyś na mirriel, ale wciąż chętnie do niego powracam i muszę przyznać, że za każdym razem kręci mi się w oku łezka Naprawdę bardzo, bardzo piękne. Wspaniale przedstawiłaś uczucie łączące Hermionę i Dracona, który swoją drogą był tu bardzo niekanoniczny. Nie przeszkadzało mi to jednak wcale, bo w tym opowiadaniu był naprawdę taki ciepły i kochany, że nie dało się go nie polubić.

Gratuluję kolejnego udanego dzieła, Kitiaro

Czytałam już to opowiadanie bodajże na mirriel i już wtedy stwierdziłam, że jest świetne. Bardzo oryginalne, przynajmniej moim zdaniem, bo jeszcze nie spotkałam się z czymś podobnym. Zaczyna się tajemniczo i tak, że z niecierpliwością czeka się na ciąg dalszy.
dla tłumacza:) Mam nadzieję, że szybko wkleisz następny rozdział i opowiadanie nie utknie w martwym punkcie.

No cóż, może zacznę od tego, że to mój pierwszy post na tym forum. Trochę szkoda, że będzie raczej mało pochlebny...
Parę HG/DM lubię, ale to co tu przeczytałam po prostu odebrało mi wszelką nadzieję, że trafię jeszcze na coś godnego uwagi z tym paringiem. Najbardziej rażący moim zdaniem jest tutaj całkowity brak poprawnej interpunkcji i ortografii. Ja sama robię błędy, a mistrzynią w dyktandach nigdy nie byłam i raczej nie będę, ale nawet ja nie robię tylu literówek. No i brak spacji po myślnikach. Jestem straszliwie wyczulona na tym punkcie i kiedy widzę taki tekst od razu odechciewa mi się go czytać.
Na temat treści się nie wypowiem. Nie mam już siły. Nie podobało mi się.