Drzewo · [ Standardowy ] · Linearny+ Droga Do Nieba, mój pierwszy wiersz...

Na drogę białą, skieruję swe kroki
Na drogę piękną, gdzie nie dochodzą mroki
Gdzie On swą cudną siedzibę posiada
Gdzie On miłość nad wszystko przekłada

Tam nie dosięgnie ból i niepożoga
Tam nieśmiertelna stanie ma noga
W świecie pełnym blasku i pamięci
W świecie do którego wszystko zachęci

W nim aniołowie swą wolność ucztują
W nim duchy wszystkich nas świętują
W błękitnym niebie na nas czekają
W błękitnym raju bramy otwierają

Ten post był edytowany przez anagda: 08.05.2004 18:15

Takie prawdziwe- ładne.
Zawsze podziwiałam gdy ktoś do swoich wierszy stosował rymy.
Nadal podziwiam. Wyszło nawet dobrze.

Tekst przemawiajacy, przyejmujacy.
Gratuluje

z wierszem jedno mi się kojarzy:
delikatność. Taka... mgiełka, spokój i jakaś taka łagodna pogoda.
Rymki ujdą w tłoku, chociaż czasem niemiło dźwięczą w uszach.
Ale ogółem - podoba mi się. Debiut niezły. Wiersz pierwszy i mam nadzieję, nie ostatni

ja to inny jestem, nie podoba mi się. maniera, którą widzę już wszędzie i której bardzo nie lubię. poza tym nie wiem jak to jest z Bogiem i drażni mnie ten temat. jeden wiersz o ateiście i wierzącym napisałem [niektórzy twierdzą, że był to dialog] i jak dla mnie starczy. niezbyt mi temat wszedł.

Mnie też coś nie leży. Niby ten wiersz jest ładny (tak, ma w sobie coś), ale tematyka do mnie nie trafia.
Ale to o niczym nie świadczy, po prostu czuję się, tak że nie mogę się w to wczuć. Może jak przeczytam za kilka dni moje odczucia się zmienią...

nie podobają mi się rymy. wyglądają dla mnie tak jakbyś najpierw je wymyślała, a dopiero potem resztę wersu.
sama treść też mi się nie przyjęła. dla mnie ani przemawiający, ani przejmujący. może temat niebanalny, ale z wykonaniem- gorzej.

mimo to pracuj. będą z Ciebie ludzie ;>