Witaj GOŚCIU ( Zaloguj się | Rejestracja )

 
Reply to this topicStart new topicStart Poll

Drzewo · [ Standardowy ] · Linearny+

> Mozaika Z Kolorowych Szkiełek [zak]

Nelusia
post 29.05.2006 13:17
Post #1 

Tłuczek


Grupa: Magiczni Forumowicze
Postów: 34
Dołączył: 29.05.2006
Skąd: Danzig

Płeć: Kobieta



Podziękowania dla Narlome za zbetowanie.

Miłego czytania!


Mozaika z kolorowych szkiełek


Wymyśliła tę grę, kiedy były tylko we dwie. Ona i jej siostra. Andromeda i Bellatrix.
Wtedy rozumiały się bardzo dobrze.
Pięcioletnia dziewczynka z długimi, falującymi włosami bawiła się z drugą, starszą i o wiele ładniejszą szkiełkami w barwach tęczy. Układały swoje własne mozaiki, niewzorowane na sztuce mugolskiej. Obie były czarownicami.
Na początku Bella twierdziła, że jej młodsza siostra miewa dziwne pomysły, ale potem sama zaczęła dokładać szkiełka do mozaiki Andromedy. Obie robiły to na strychu, po skończonej nauce podstawowych zaklęć, w tajemnicy przed rodzicami. Nie chciały denerwować matki, która spodziewała się kolejnego dziecka.
Kilka lat później, kiedy Narcyza podrosła, Andra pokazała jej tę zabawę. I dziewczynka zaczęła układać szkiełka w swoje własne, znane tylko sobie wzory.

Szkiełka Belli są ciemne jak zimowa noc. Chłodne w dotyku, tajemnicze, ale też płonące jak ogień. Przypominają zachód słońca widziany z okien ich domu, stosy, na których kiedyś palono czarownice i czerwone róże.
Bella układa najładniejsze wzory i często niszczy to, co wcześniej zrobiła Andromeda. Śmieje się, kiedy widzi smutek na twarzy siostry. Ona tu rządzi, ona, Bellatrix. Jest najstarsza.
Nie lubi Andromedy, woli Narcyzę. Młodsza siostra ma w niej najlepszą przyjaciółkę, chociaż Andra widzi, że Bella traktuje małą Nari jak swoją własność. Ale nie zwraca uwagi siostrze. Nie ma na to odwagi.
Bella lubi przebywać sama w ciemnym pokoju i słuchać ciszy, aksamitnej jak skrzydła ćmy. Lubi siedzieć na dachu ich domu i wpatrywać się w gwiazdy.
Uczy się rzucać uroki, jest w tym naprawdę dobra. Czyta o torturowaniu mugoli.
I wcale nie jest przerażona, nawet więcej, fascynuje ją to.
W zasadzie to nie boi się niczego. Oprócz burzy. Kiedy czuje, że niebo zostanie przecięte świetlistą błyskawicą, wchodzi pod stół w salonie. Nie chce, żeby ktokolwiek dowiedział się o jej strachu.
Andromeda to wyczuwa, nurkuje pod koronkową serwetę i siada obok Belli. Trzyma ją za rękę i głaszcze po włosach, dopóki burza się nie skończy. W takich chwilach nie pamięta o tym, że Bella uwielbia jej dokuczać.
Widzi przed sobą tylko wystraszoną, czarnowłosą dziewczynkę.


Po pojawieniu się Narcyzy na jakiś czas dwie siostry przestały układać swoją mozaikę. Obserwowanie, jak malutka rośnie i rozwija się było o wiele ciekawsze. Andra chciała pomagać matce w zajmowaniu się Narcyzą, lecz matka nie wyraziła na to zgody.
I Andromeda bardzo długo była rozczarowana z tego powodu. Do tego stopnia, że przestała uczyć się podstawowych zaklęć, a większość czasu spędzała sama na strychu.
Strych był miejscem, które kryło w sobie wiele niespodzianek. Szło się do niego po drewnianych, mocno zakurzonych schodach. Andra lubiła tam przesiadywać, bo bardzo jej odpowiadała atmosfera tego miejsca.
Stały tam skrzynie, kryjące w sobie szaty z dawnych epok, na podłodze leżało mnóstwo książek, których nikt nie czytał, a na ścianie wisiało stare, podniszczone płótno, na którym był namalowany statek.
Czasami Andra, wpatrując się w niego, marzyła o dalekich podróżach. O tym, by w przyszłości opuścić dom i popłynąć przed siebie. Gdzieś w nieznane.
Na razie nie mogła tego zrobić, była za mała. Za parę lat pójdzie do Hogwartu. To wiedziała na pewno. A co będzie potem?
O tym nie miała pojęcia.
W dniu, w którym mała Narcyza pierwszy raz sama podeszła do swojego, jakże szczęśliwego z tego powodu ojca, Andromeda poszła na strych, żeby pobawić się swoimi szkiełkami. Od razu zauważyła, że Bella trochę ulepszyła swoją część, a podniszczyła fragmenty Andromedy. Nie rozpłakała się z tego powodu, wręcz przeciwnie. Zgarnęła wszystkie swoje szkiełka i zaczęła układać mozaikę od nowa.
Promienie słońca wpadły przez brudną szybę i oświetliły drugi koniec strychu. Ten, na który rzadko chodziła, bo Bella kiedyś jej powiedziała, że jest tam chodzący szkielet jakiejś strasznej magicznej bestii. Andra oczywiście nie uwierzyła jej, ale na wszelki wypadek nie zapuszczała się w tamto miejsce.
A teraz podeszła i to sama.
Nie było tam żadnego szkieletu, tylko niewielkie, drewniane pudełeczko. Starła pyłek z wieczka i zobaczyła napis, którego wtedy nie potrafiła odczytać.
Miała pewne obawy, gdy otwierała pudełko. Zawsze mogło coś z niego wyskoczyć. I niekoniecznie musiałby to być czarodziejski cukierek. Wątpliwości dziewczynki rozwiały się, kiedy usłyszała piękną muzykę. Do tej pory nie słyszała o czarodziejskich pozytywkach, ale od razu zrozumiała, że drewniane pudełeczko w ciemnowiśniowym kolorze ma w sobie sporo magii.
Innej magii od tej, którą musiała poznawać.

Andromeda dokłada swoje szkiełka do mozaiki. Są inne od tych, które ma Bella. Bywają zielone, jak wiosenna trawa, srebrzyste, jak łańcuszek matki i żółte, jak piasek na plaży.
Andromeda jest grzeczną dziewczynką, przy stole siedzi wyprostowana, trzyma łokcie przy sobie. Nie wstaje, dopóki ojciec nie skończy jeść.
Stara się powstrzymywać swoją chęć do przyjaźnienia się z mugolami. Rodzice powtarzają jej do znudzenia, żeby szanowała swoją krew. Utarte frazesy, nic ponadto.
A ona tak marzy, żeby dołączyć do tych dziewczynek, które skaczą przez skakanki, jeżdżą na rowerach i wychodzą z rodzicami na lody w niedzielne popołudnia.
Ale nie może tego zrobić. Musi przestrzegać wszystkich zasad, chociaż czasem lubi je łamać.
Lubi śpiewać i jednocześnie skakać po łóżku; Bella się dziwi, że Andra ma jeszcze na czym spać. Lubi odwiedzać swoich kuzynów i bawić się z Syriuszem. Czasem marzy o tym, żeby mieć brata.
Dwie siostry bywają męczące. Zwłaszcza Bella, która na każdym kroku udowadnia swoją wyższość.
Jednak Andra niezbyt się tym przejmuje. Obie są jeszcze małe, ale Bella jest starsza i bardziej świadoma swojej wartości. A Andromeda ma ciężko, między innymi dlatego, że jest średnią córką państwa Black i to od niej najwięcej się wymaga.
Nie od rozpieszczanej Narcyzy ani nie od lubiącej dyrygować innymi Bellatrix.
Najwięcej wymaga się od Andromedy, która lubi muzykę i marzy o dalekich podróżach.
I ona stara się sprostać tym wymaganiom, ale nie zawsze jej się to udaje.


Minęło kilka lat, Bellatrix była już w Hogwarcie, na drugim roku i wszyscy uważali ją za niekwestionowaną królową Slytherinu. Pomimo młodego wieku, była świadoma swojej wartości i swojej urody. Ktoś jej kiedyś powiedział, że będzie łamać męskie serca.
Na razie więcej rzeczy na niebie i na ziemi wskazywało na to, że jej mąż będzie biedny.
Rodzice twierdzili, że na pewno będzie go trzymać pod pantoflem.
Andromeda, która właśnie poszła do Hogwartu, była podobnego zdania. Jakby nie patrzeć Bellatrix uwielbiała dominować nad innymi. Andrze było trochę żal przyszłego chłopaka siostry. Czuła, że nie będzie mieć on łatwego życia.
Andromeda nie dostała się do Slytherinu. Tiara przydzieliła ją do Hufflepuffu, czego ani rodzice ani Bellatrix przez długi czas nie mogli jej wybaczyć. Nie potrafili zrozumieć, że Andromeda jest prawdziwą Puchonką, pracowitą i lojalną wobec przyjaciół.
Bella za każdym razem, gdy mijała ją na korytarzu, śmiała się z niej. Andra nie zwracała na to uwagi. Uczyła się bardzo dobrze, wolny czas spędzała w bibliotece, wertując księgi z dawno zapomnianymi zaklęciami. A wieczorami wychodziła na błonia z koleżankami z dormitorium i ciągle myślała o tym, by wyjechać gdzieś daleko.
W miarę jak dorastała te wszystkie zasady stawały się dla niej męczące. Wiedziała, że będzie musiała kiedyś wyjść za mąż za kogoś, kogo wybrali dawno temu jej rodzice, a nie chciała, żeby tak było.
Czasem żałowała, że nie urodziła się w rodzinie mugolskiej.
Nie mogła zmienić rodziców, ale mogła się zbuntować.
I zrobiła to, po tym jak pewnego letniego dnia dowiedziała się, że niedługo pozna swojego przyszłego męża. Miała piętnaście lat i nie myślała o małżeństwie, poza tym wszyscy w Hogwarcie wiedzieli, że Andra chodzi z prefektem naczelnym Huffelpuffu, Tedem Tonksem. Andrze w Tedzie najbardziej się podobała jego chęć do dalekich podróży, nawet pokazywał mugolskie przewodniki turystyczne, które zabrał ze sobą z domu i które czytali razem przy kominku pokoju wspólnym.
Dlatego też, kiedy się dowiedziała, że niedługo pozna swojego przyszłego męża, spakowała swój kufer i uciekła z domu, zostawiając dziesięcioletnią Narcyzę skazaną tylko na towarzystwo Belli, która traktowała dziewczynkę jak swoją maskotkę. I na odchodnym Andromeda wytknęła to Bellatrix, na co Bella zagroziła jej, że powie rodzicom o chłopaku, z którym się spotyka.
Ale Andromeda niezbyt martwiła się tym, że ojciec ją wydziedziczy, a matka nie będzie mogła na nią patrzeć.
Nie mogła dopuścić do tego, żeby oni decydowali za nią.
Wkrótce po tym o wybryku średniej córki dowiedzieli się rodzice, a sama Andromeda, która wyprowadziła się z domu, zauważyła, że nie wzięła ze sobą swojej pozytywki.
I myślała o tym, jak będzie wyglądać układanie mozaiki bez jej udziału.

Narcyza układa szkiełka inaczej niż jej siostry. Fragmenty mozaiki żyją własnym życiem, są przezroczyste jak górski strumień i błyszczące jak rodowe klejnoty.
Narcyza lubi przeglądać się w lustrze i wyobrażać sobie, że jest najpiękniejszą dziewczynką na świecie. Nie marzy o tym, żeby dokonać czegoś wielkiego, jak Bella, ani o dalekich podróżach jak Andromeda. Chce być dobrą córką, jest najbardziej posłuszna z trzech sióstr Black. Nie przypomina ani dumnej i władczej Bellatrix, ani wesołej i rozmarzonej Andromedy. Jest inna. Lepiej dogaduje się z Bellą.
Andra twierdzi, że jej młodsza siostra jest przejrzysta jak kryształy, a rodzice mówią, że jest najbardziej arystokratyczna spośród ich trzech córek.
Narcyza nie żyje pełnią życia, obserwuje wszystko jakby przez szybę, za którą jest bezpieczna. Chce być dobrą żoną i matką.
Andrę to trochę martwi, bo widzi, że siostra za bardzo zamyka się w sobie i że na siłę stara się być przykładną córką.
Zupełnie inaczej niż ona.
Trzy dziewczynki siedzą na strychu i w letnie wieczory układają swoją mozaikę. Każda robi to inaczej. Czasem Bella straszy Andromedę chodzącymi szkieletami, jednocześnie głaszcząc Narcyzę po włosach. Andromeda wchodzi na drewniane skrzynie i śpiewa dla swoich sióstr, a Nari wypatruje kogoś przez zakurzoną szybę.
Są wyjątkowo zgodne. Wszystkie trzy.
Trzy małe czarownice, siostry Black.


Andromeda, po ucieczce z domu, zerwała kontakt ze swoją rodziną. Tylko czasem na korytarzach Hogwartu mijała swoje siostry. Bella spoglądała na nią z wyższością a małej Narcyzie brakowało Andromedy. Ale Andra o tym nie wiedziała.
Najgorsze było to, że Ted już skończył szkołę i nie miała z nim żadnego kontaktu, a trochę za nim tęskniła.
Po skończeniu Hogwartu wyjechała do Francji, gdzie zajmowała się czarodziejską historią Paryża i spotykała się z francuskimi czarodziejami w zatłoczonych restauracjach.
Przez cały pobyt myślała o Tedzie i nie chciała się wiązać z tymi mężczyznami.
Kiedy była sama w mieszkaniu, wspominała czasy, kiedy była w Hogwarcie i spotykała się z Tedem. I z każdą godziną tęskniła za nim coraz bardziej.
W końcu nadszedł dzień, w którym spakowała walizki i wróciła do Londynu. Wynajęła pokój w Dziurawym Kotle i chodziła do Ministerstwa, starając się tam o jakąś pracę.
Po zakupy chodziła na Pokątną i też tam pewnego październikowego dnia zupełnie przez przypadek wpadła na Teda, który właśnie wracał z banku Gringotta. Oboje byli tym zaskoczeni, nie spodziewali się, że jeszcze kiedyś spotkają się po skończeniu szkoły. Andromeda na razie nie dawała po sobie poznać, jak bardzo za nim tęskniła, uścisnęła go po przyjacielsku i zaraz się odsunęła. Jej zachowanie było trochę nieśmiałe i niepewne, nie przypominała tamtej Andry z Hogwartu. Ted zauważył, że zeszczuplała i że zaczesuje włosy do góry.
Musiał przyznać, że on też za nią tęsknił. Zaprosił ją na obiad, a potem długo chodzili razem po tym niemagicznym Londynie, wspominając swój pobyt w Hogwarcie. I bardzo się cieszyli ze spotkania.
Andromedzie było tylko smutno z jednego powodu, takiego, że musiała przerwać układanie swojej mozaiki.
Dopiero dwa lata później, kiedy była już żoną Teda, zrozumiała, że ma kogoś, z kim będzie mogła ułożyć od nowa kolorowe szkiełka. Szkiełka przypominające kwiaty dawane bez okazji, kawę pijaną w wiedeńskich kawiarenkach i jego dotyk, który wieczorami Andra czuła na swojej skórze. Były jak dobre wspomnienia, których nikt nie mógł im zabrać.
Andromeda nie miała już kontaktu z siostrami, ale teraz wiedziała, że jest przy niej ktoś, na kogo zawsze może liczyć.
Postanowiła, że mozaikę ułoży z Tedem do końca.

KONIEC!


--------------------
"Kobieta bez mężczyzny jest jak ryba bez roweru."
Gloria Steinem


Illegal
User is offlineProfile CardPM
Go to the top of the page
+Quote Post
Shmanii
post 29.05.2006 21:51
Post #2 

Kandydat na Maga


Grupa: Magiczni Forumowicze
Postów: 80
Dołączył: 28.05.2006
Skąd: Avalon




Świetne! Strasznie mi się podoba! takie oryginalne! jak jeszcze coś napiszezz to mnie powiadom bo z chęcią przeczytam. mam nadzieję ze bedziesz pisac dalej. Wychodzi ci to świetnie i powiem ci że miałaś świetny pomysł!


--------------------
"Trzeba wiele lat, by znaleźć przyjaciela
wystarczy chwila, by go stracić"
(Stanisław Lec)
User is offlineProfile CardPM
Go to the top of the page
+Quote Post
Ewelka
post 29.05.2006 22:20
Post #3 

Iluzjonista


Grupa: Magiczni Forumowicze
Postów: 145
Dołączył: 15.05.2004
Skąd: ??




Hmmm podobało mi sie smile.gif Jesteś orginalna i to widac... opisałaś historie życia trzech sióstr za pomoca układania mozaiki co jest fajnym pomysłem. Tak się wczytałam, że nie zwróciłam uwagi na błędy jesli takie wogóle wystąpiły. Napiszesz cos jeszcze?
User is offlineProfile CardPM
Go to the top of the page
+Quote Post
Mesjasz Ciszy
post 30.05.2006 10:34
Post #4 

Kafel


Grupa: Magiczni Forumowicze
Postów: 13
Dołączył: 11.12.2005




Opowiadanie jest niesamowite. Kidy zaczęłam czytać nie mogłam sie od niego oderwać. Mam nadzieję, że jeszcze cos napiszesz. Jesli tak to z chęcią przeczytam bo masz ciekawe i oryginalne pomysły.


--------------------
Nie ma już słońca ni deszczu bez Ciebie.
Czekam na chwilę, gdy spotakam cię w niebie...
User is offlineProfile CardPM
Go to the top of the page
+Quote Post
avalanche
post 30.05.2006 12:41
Post #5 

Mistrz Różdżki


Grupa: Magiczni Forumowicze
Postów: 1391
Dołączył: 11.04.2003
Skąd: Mementium Morium

Płeć: Kobieta



Drugi raz tu wchodzę i zastanawiam się co Ci napisać.

W komentarzach napisali, że pomysł oryginalny - być może, w każdym razie nie czytałam chyba nic w podobnej konwencji (albo mnie pamięć myli, coś o szkiełkach kiedyś było ;d). Jeśli chodzi o moje odczucia - nie wywarło na mnie takiego wrażenia, jak na poprzedniczkach. Nie zaintrygowało, nie przyciągnęło dostatecznie uwagi - pomysł w moim przekonaniu tu nie wystarczył. Może mam zbyt wysokie wymagania ;d Sądzę, że gdybyś bardziej rozwinęła tę historię, byłoby lepiej. Możnaby było dodać jakieś ciekawe dygresje, płynnie związane z tematem, ale niezbyt długie - coś co podniosłoby (mówiąc językiem marketingowym) atrakcyjność tekstu. Jeśli chodzi o kolorowe fragmenty - rozumiem, że miało za zadanie wyróżnić (nawet te kolory "dopasowane" do sióstr ;d), ale mnie osobiście przeszkadzało w czytaniu. Ale to już bardziej o estetykę chodzi, niż o wartość merytoryczną oczywiście ;d

trochę zrzędzę, ale mam nadzieję, że coś z tych rad wyciągniesz dla siebie ;d



--------------------
"Oznaką inteligencji najwyższej klasy jest zdolność do uznawania dwóch przeciwstawnych idei jednocześnie."
F. Scott Fitzgerald
User is offlineProfile CardPM
Go to the top of the page
+Quote Post
Fauna
post 30.05.2006 22:15
Post #6 

Kandydat na Maga


Grupa: Magiczni Forumowicze
Postów: 80
Dołączył: 13.02.2004




Podoba mi się przede wszystkim to, że Twoje opowiadanie jest takie wyważone. O wszystkim opowiadasz ze spokojem, jakby z dystansu. Nie robisz wielkiej tragedii z tego, że Andromeda zerwała kontakt z siostrami, ale zaznaczasz to delikatnie, a z Belli nie przedstawiasz jako małą morderczynię, choć pokazujesz jej zainteresowanie torturami i czarną magią. Poza tym całość jest taka spokojna, w gruncie rzeczy optymistyczna, delikatnie przeprowadzasz czytelnika przez swego rodzaju nieszczęście, które spotkało główną bohaterkę - stratę rodziny. Całość tworzy według mnie bardzo przyjemny obraz smile.gif


--------------------
"Połowy z was nie poznałem i w połowie tak dobrze jak bym chciał. A mniej niż połowę chciałbym znać choć w połowie tak dobrze jak na to zasługują."
/Bilbo Baggins/

(\__/) This is Bunny. Copy Bunny into
(O.o ) your signature to help him
(> < ) on his way to world domination
User is offlineProfile CardPM
Go to the top of the page
+Quote Post
Wanda
post 03.06.2006 22:46
Post #7 

Mugol


Grupa: Magiczni Forumowicze
Postów: 9
Dołączył: 29.12.2005




Piękne. Lekkie. Zgrabne. Krótkie. Idealne.
Nic dodać, nic ująć, perfekcyjne, genialne. Doskonale przedstawiłaś charaktery trzech sióstr Black i to w orginalny sposób.
Wiesz, dobre opowiadanie to takie, którego nie da się ani opisać, ani ściągnąć. Nikt już nie przedstawi sióstr za pomocą szkiełek, bo wszyscy natychmiast poznają w tym Twój pomysł. Czegoś podobnego dokonał Naja Snake tworząc postać Mordreda z "oczami koloru Avady" lub Toroj tworząc Sirith Lestrange. Takie detale zostają w pamięci.
Ale, ale koniec tego rozpływania się. Nie byłabym sobą, przecież...
mi zawsze się wydawał, że najstarszą siostrą była Andromeda... o ile nią była, bo w piątym tomie S.B. mówi, że była jego ulubioną ciotką.
Ted Tonks był Mugolem, nie chodził do Hogwartu.
Tyle czepiania się. Zginałabym się w ukłonach, ale po co? W końcu my mamy Wedla... Mamy? Cholera, nie mamy, ale mamy Milkę. Więc świstak siedzi, i układa szkiełka... czekolada.gif
User is offlineProfile CardPM
Go to the top of the page
+Quote Post
Nelusia
post 04.06.2006 10:22
Post #8 

Tłuczek


Grupa: Magiczni Forumowicze
Postów: 34
Dołączył: 29.05.2006
Skąd: Danzig

Płeć: Kobieta



Dziękuję za komentarze.

avalanche- - dopisywać tutaj na razie niczego nie będę. Jest miniaturka i będzie miniaturka smile.gif. Może kiedyś... Ale raczej nie planuję.

Wanda - otóż Andromada chyba <piszę chyba> nie była najstarsza, a Ted mugolem nie był. Był czarodziejem z mugolskiej rodziny. To wybaczam, bo to się wszystkim myli, w końcu nie wszyscy się nim interesują smile.gif. Ale jest o tym w 5 tomie wyraźnie napisane, przy omawianiu gobelinu przez Syriusza.
A Andra była kuzynką Łapy, nie ciotką.
Tyle ode mnie.
I dziękuję za czekoladę :*

Nel



--------------------
"Kobieta bez mężczyzny jest jak ryba bez roweru."
Gloria Steinem


Illegal
User is offlineProfile CardPM
Go to the top of the page
+Quote Post
Abaska
post 21.06.2006 18:57
Post #9 

Uczeń Hogwartu


Grupa: Magiczni Forumowicze
Postów: 240
Dołączył: 06.04.2003
Skąd: a nie wiem, tak z powietrza.

Płeć: Kobieta



No cóż, wszystko co oddaje w odpowiedni sposób klimat tego ficka zostało już powiedziane, więc ja się po prostu podpisuję = bardzo oryginalny i świeży pomysł smile.gif


--------------------
uhm.
User is offlineProfile CardPM
Go to the top of the page
+Quote Post
Kara
post 22.06.2006 15:13
Post #10 

Absolwent Hogwartu


Grupa: Magiczni Forumowicze
Postów: 666
Dołączył: 12.11.2005
Skąd: 3miasto

Płeć: Kobieta



pisze tak jak inni bo juz nie bedę lac wody. Pomysł nowatorski i fajny. Fick ciekawy i nietuzinkowy. Super!


--------------------
Luke I'm your father!!!
User is offlineProfile CardPM
Go to the top of the page
+Quote Post
edo
post 05.07.2006 01:35
Post #11 

Tłuczek


Grupa: Magiczni Forumowicze
Postów: 31
Dołączył: 18.04.2006

Płeć: Kobieta



Brawa zarówno za pomysł jak i wykonanie. Przyjemnie się czyta Twoje opowiadanie nie tylko dlatego, że różni się od większości i podejmuje inny temat od np. parek. Przujemnie się je czyta również ze względu na piękne wykonanie i zgrabne poprowadzenie fabuły.
W sumie nie wiem jaką mogłabym napisać pochwałę, której nie usłyszałaś już od poprzedników happy.gif .
User is offlineProfile CardPM
Go to the top of the page
+Quote Post
Sihaja
post 06.07.2006 21:07
Post #12 

Członek Zakonu Feniksa


Grupa: czysta krew..
Postów: 1716
Dołączył: 12.06.2003
Skąd: Z Nibylandii

Płeć: Kobieta



Świetny fick.

Weszłam przypadkiem, zobaczyć z grubsza co i jak, a zostałam na dłużej i doczytałam do końca. Wciąga.

Piszesz ciekawym stylem.


--------------------
User is offlineProfile CardPM
Go to the top of the page
+Quote Post

Reply to this topicTopic OptionsStart new topic
 


Kontakt · Lekka wersja
Time is now: 28.03.2024 21:07