W piątek pisałam spr. z twórczości Kochanowskiego. Wybaczcie, ale nie skomentuję... Nie mam siły.

Oto wypisałam te fragmenty, w których podziwianiu i uwielbianiu przeszkadzają mi pozostałe. Cudny pomysł. Lubie takie wykonania.

Nieodmienne skojarzenie z teledyskiem do 'Dzień dobry, kocham Cię'. I bardzo przypadające do gustu. Szczególnie groźba 'żony'.

Tak. Na prawdę widzę, że czytasz 'Ogniem I Mieczem'. Tylko nie za dużo, bo mi już potop idzie uszami, a Kmicic z szablą wyłażą bokiem. Ogólne wrażenie- plusowe. I bijesz idealnie w mój nastrój. Bożęęęę, jaki Bohun jest piękny...Mrrrr...
(oczywiście też zaczęłam Trylogie od początku). Czołem, wać panna!

Może jestem w złym nastroju na takie temat, bo choć nie mam się czego czepić, nie umiem nic pochwalić. Przeczytam jeszcze raz jutro.

Tylko tego nie nagrywajcie, bo 'Mazowsze' pójdzie z torbami.

P.S. Według badań muzyka ludowa made in Poland popularnością bije na głowę nawet Blog 27. Najlepiej sprzedają się górale.

A mnie się wydaje, że kiedyś budowali domy z żelbetonu... znaczy, płyt betonowych z żelaznym rusztowaniem. Ale moge się mylić.

O Okrutna! A masz, ów temat, tak rozwinięty, jak wymęczony do cna!!


Ryczeć mi się chce, mój Panie,
jak idiotce, na wycieczce,
w Mediolanie!

Ryczeć mi się chce, bezsprzecznie,
jak wariatce, na wolności
niebezpiecznej.

Ryczeć mi się chce, fachowo,
jak gruźliczce, podczas deszczu
z gołą głową!

Ryczeć mi się chce, zwyczajnie,
jak biedaczce, znów ubranej
jednostajnie.

Ryczeć mi się chce, stylowo,
jak paniusi, co ma kieckę
co dzień nową.

Ryczeć mi się chce, paskudnie,
jak staruszce, której w życiu
coraz nudniej!

Ryczeć mi się chce, okropnie,
bez pardonu,
jak poetce, bez natchnienia,
w okularach
z żelbetonu!

To nie wiersz. To kwintesencja pomysłu, wizualizacja idei, tak treścią, jak formą. Esencja słów, nawet nie zaparzona.

Po usunięciu problemów z przekazem,
po niewielkich poprawkach stylistycznych
świat może wyglądałby na mniej mdły.
Dobrze czasem pomyśleć o nielicznych
możliwościach rozwiązania, prócz spania,
jak tym razem.



Jestem ostatnio leniwa, nie chce mi się rozwijać pomysłów.

Pewnie myślę w złej kolejności, ale co to za dziecko z białymi włosami, które trzeba farbować? Albo takie, które grzecznie trzyma białe ręce, o prawie przezroczystej skórze, w kieszeniach, bez krzyku pije mleko? Mnie kojarzy się ze staruszkami- starymi dziećmi, dziadkami, którymi trzeba się już tylko opiekować, a oni, niby w innym świecie, nucą pod nosem piosenki z dzieciństwa. I siedzą w "słodkich ścianach", bezpiecznie, w domu.

To jest wrzask, Moja Panno. Wrzask! Wrzask nad wałsnym bałaganem. Na nic dłuższego mnie nie stać, bez wzgledu na Twą opinię.

Mnie jakoś nie podchodzi. Taka wyliczanka. Nie, żebym nie lubiła z natury wszystkich wyliczanek, tylko... Nie mam uzasadnienia. Czytam- nie pasuje. Ale pomysł fajny. Dla mnie- rozbudować!

Gdybym obecnie miała inny stosunek do mężczyzn powiedziałabym, że zazdroszczę miłego powitania. Ale nie mam. Nie powiem też, że wiersz iście kominkowy, o co nigdy nie podejrzewałabym rzeczonego przedstawiciela takiego charakteru. I... zaczęłam się szczerze śmiać przy lwach. Mam chyba za dużo wyobraźni.( Król Lew- Bartuś... Bartuś- Król Lew... )

Podoba mi się. Najbardziej pierwsza i ostatnia. Wybacz, ale nie mam jakoś siły na lepsze komentarze.

Znacie to uczucie: na biurku piętrzą się sterty papierów, a gdzieś między nimi ten jeden zwitek, którego właśnie szukacie?

A teraz będzie wrzask,
szloch nad zgubioną kartką
papieru,
nad tym wszystkim, co sobie
myśli,
a myśli za wiele.




P.S. Z założenia nie powala. Dedykuję.. a co?, Beacie. Za te wszystkie zadania z polskiego, które obiecałam przynieść i... nie znalazłam.

Jaka róża taki cierń

sł. Jacek Cygan
muz. Włodzimierz Korcz

Była zła, gdy zatrzasnął drzwi
W środku płacz, w oczach suche łzy
Pomyślała: no tak
Znów ten schemat się pcha...
Oto był ten ich słynny ląd
Dwa na trzy - wynajęty kąt
Może śmiesznie to brzmi
Lecz w tej chwili nie miała już nic
Trzy tuziny swych lat
To co bolało znikło już
Mimo to...
Ból

Jaki ranek - taki dzień
Nie dziwi nic
Jaka woda - taki brzeg
Nie dziwi nic
Jaka pościel - takie sny
Nie dziwi nic
Nawet to co jest

Jakie serce - taki lęk
Nie dziwi nic
Jaka słabość - taki grzech
Nie dziwi nic
Jaka kieszeń - taki gest
Nie dziwi nic
Nawet to co jest

Jaka róża - taki cierń
Nie dziwi nic
Jaka zdrada - taki gniew
Nie dziwi nic
Jaki kamień - taki cios
Nie dziwi nic
Jakie życie - taka śmierć

Różo, różo nasz jest świat
Zostaniemy wciąż młode
Noc wiruje wokół nas
Spójrz, uśpiłam już trwogę
Miłość durna miłość zła
Nie ma władzy nade mną
Włosy me pochwyci wiatr
Dziesięć pięter i ciemność

Jakie życie - taka śmierć
Nie dziwi nic
Jaka zdrada - taki gniew
Nie dziwi nic
Jaki kamień - taki cios
Nie dziwi nic
Nawet to co jest

Ten. Obiektywna być nie potrafię. Więc nie wiem, czy zawsze.

Jak w zwierciadle, niejasno. Tak, jestem zła. Nie, nie jestem Ariel. Głos? A komu potrzebny jest głos?

Ładny. Ciepły, przykominkowy, nieśpieszny. Wypływa z niego spokojny, poukładany, doświadczony bohater liryczny. Może angielski gentleman?

Co do Twojego stylu, to go jeszcze nie znam. Mógłby być taki.

No i nie wiem, co powiedzieć. Mnie tylko poraziła ilość.

A mi, w opozycji, do gustu bardziej przypadła pierwsza. I też zastrzelona nie jestem, trzeba, czy nie trzeba. Ale Pomysł widzę. I nie powiem, żebym Go nie polubiła. Nawet bardziej niż wykonanie.

Ty ogólnie dorośnij... Eh, może kiedyś?.. Kto Cię wie.
P.S. Marry, ja nic nie mam do Gałczyńskiego! Broń Go kto może przed takimi porównaniami!

Miłe, jeśli podjąć, że to miłe. Bo opatrznie można zrozumieć motyw zlewu, i ...
tego nie tyle końcowego niezdecydowania, ile jakby zbywania, braku chęci do rozmowy. To tak na marginesie. Ogólnie fajne. Tylko nie wyrośnij na Gałczyńskiego...

Będę szukać !

Do jakiego Niego? Dobra, przyznam się: jestem jak w papier listowy zapakowana w myśli o miłości. Wirsz kojarzy mi się, troche głupio, z 'Jeszcze się żagiel bieli' Alicji MAjewskiej(boże, że też to powiedziałam!)

Męska rzecz - dognać w biegu i uśmierzyć grzywy fal...
Nasza rzecz - stać na brzegu, stać i wierzyć i patrzeć w dal...
(...)
Bo męska rzecz być daleko, a kobieca - wiernie czekać,
aż zrodzi się pod powiek± inna łza, radości łza.

Głupio, ale prawdziwie...(wiem, są sensowniejsze piosenki na świecie )

Jeśli jednak bardzo chcesz, to stwierdzam, że owszem: po dłuuuuugim doszukiwaniu odnalazłam tam motyw matki, której dzieci chcą opuścić gniazdo rodzinne. Więc wymowę osiągnęłaś