Najdroższa pustko
dzięki tobie pamiętam
ten żyjący płacz
którego jesteś matką
i zdrętwiały uśmiech
który matczynie osierociłaś...


w twoje przezroczyste oczy
wpływam łza zimną
bo żywe ciepło oddałam
razem z wymyśloną krwią.
A wzrok mój również ślepy
- wierzy przeznaczeniu


byłam twoim odbiciem
kiedy w krzywym lustrze
nie znalazłam własnego ciała
chciałam płakać w twe ramiona
żalem ciężko wyłzawionym
jednak całą gorzką wodę
ronić będę wewnątrz siebie


próżna towarzyszko
nieistniejącej drogi
czemu nawet ty opuściłaś
moje nie istnienie?