[ Drzewo ] · Standardowy · Linearny+ przyjazn (zak)

[Dafne]

hm.. mozecie wykasowac ten topic, ale plis.. tak w czwartek, com? =P
=)
bo natchnelo mnei (tak mi sie przynajmniej wydaje ==') na napisanie pracy na konkurs... temat raczej dowoolny - "Radośc pisania" ^^
i chce po prostu wiedzieć co o tym sadzicie..
yhm, no i moze ktos mi podsunei propozycje tytulu, com? ^^



Kiedy spojrzałam na uśmiechnięte twarze dwóch przytulonych do siebie dziewczyn, widniejące w artykule prasowym, od razu pomyślałam, że one są przyjaciółkami. Gdy stronę dalej ujrzałam podobne oblicza, lecz tym razem zatroskane i całe we łzach, przyszła mi do głowy ta sama myśl, co poprzednio.
Dla mnie przyjaciel jest kimś, kto bezinteresownie opuszcza świat swoich spraw, tylko po to, by dodać bliskiej osobie otuchy. Jest człowiekiem rezygnującym z szansy spełnienia największego marzenia, bo przyjaciel na drugim końcu świata miał wypadek samochodowy. Jest istotą, która nie chce zapłaty, nie chce nic w zamian za to, że rzuca wszystko, co ma w rękach, by zanieść pomoc, nawet gdy nie jest o to proszony. A najpiękniejsze jest chyba to, że oddany przyjaciel, ktoś, kto najmniej oczekuje wdzięczności za swoje poświęcenie, dostaje jej na ogół najwięcej.
O przyjaźni powstało wiele aforyzmów, różne sławy wypowiedziały wiele słów o niej. Ten temat nigdy się nie kończy. Każda, nawet najbanalniejsza myśl, najbardziej oczywiste stwierdzenie dotyczące tego ogromnego uczucia może stać się najważniejszym mottem w życiu. Mi zapadł w pamięć cytat: „Jeśli jakaś dłoń ma swoje miejsce w drugiej dłoni, to właśnie jest przyjaźń” – słowa, które padły kiedyś z ust Adama Asnyka. Przyjaźń wcale nie potrzebuje słów, by zrozumieć. Nie chce tysiąca porównań wyrażonych najpiękniejszymi stwierdzeniami świata - choć można by przytoczyć ich mnóstwo. Przyjaźni wystarczy tylko spojrzenie, osuszające połykane łzy, uśmiech dodający najgłębszego sensu życiu i włosy dotknięte czule ręką przyjaciela. Wystarczy ta ciepła dłoń, włożona w drugą dłoń, która zamyka wszystkie smutki w kamiennym pudełku, gdy na nic nie ma się już siły…
Przyjaźń to coś tak magicznego, co przetrwa i pokona wszystko - zwalczy nienawiść, przeskoczy przeszkody oraz zwalczy ból. Jest ponadczasowa, nie mieści się w niczyim pojęciu ani logicznym rozumowaniu. To przekonanie, że warto żyć dla takich chwil, jak moknięcie na lodowatym deszczu razem z najbliższą sercu osobą… Wtedy nie liczy się już nic.

[ikar]

Hmm - Dafne - sama usuń krzaczki, zrobiłbym to, ale mam kłopot pod koniec - które partie tekstu cytujesz...

Bardzo przyjemnie mi się czytało - czuć głębię w tym co piszesz . Podam ci może pare wskazówek co do konstrukcji

"Wystarczy ta ciepła dłoń, włożona w drugą dłoń, która zamyka wszystkie smutki w kamiennym pudełku, gdy na nic nie ma się już siły" <- Zmień kolejność zdań podrzędnych - na: "Gdy na nic nie ma się już siły, to wystarczy ta ciepła dłoń, włożona w drugą dłoń, która zamyka wszystkie smutki w kamiennym pudełku" - chyba, że to jest cytat.

Wstęp - ja bym go troszkę przeredagował, bo odstaje jakością od reszty opowiadania, zazębia się, i owszem i dobrze wprowadza następne myśli, ale co powiesz na to:

QUOTE

Kiedy spojrzałam na uśmiechnięte twarze dwóch przytulonych do siebie dziewczyn, widniejące w artykule prasowym, od razu pomyślałam, że one są przyjaciółkami. Gdy stronę dalej ujrzałam podobne oblicza, lecz tym razem zatroskane i całe we łzach, przyszła mi do głowy ta sama myśl, co poprzednio.

"Przeglądając kiedyś artykuł prasowy spojrzałam na umieszczone obok zdjęcie, na którym widniały uśmiechnięte twarze dwóch przytulonych do siebie dziewczyn. Od razu pomyślałam sobie - oto przyjaciółki. Gdy stronę dalej ujrzałam podobne oblicza, lecz tym razem zatroskane i całe we łzach, przyszła mi do głowy ta sama myśl, ta sama refleksja co poprzednio... - oto przyjaciółki..."



"świat swoich spraw, tylko po to," <- polecałbym "swoich spraw, i to tylko po to,"

"bo przyjaciel na drugim końcu świata" <- uważaj, może to zostać potraktowane jako niepotrzebne powtórzenie, ja zmieniłbym na "bo jego Przyjaciel" - aby zaakcentować to słowo, a wtedy nie będzie już problemu z powtórzeniem

"Jest istotą, która nie" <- nie może być "jest istotą", to nie jest oddzielny gatunek, zrób "jest osobą"

"że rzuca wszystko, co ma w rękach" <- dwie możliwości , albo "że rzuca wszystko co ma w rękach", albo "że rzuca wszystko, wszystko co ma w rękach"

"A najpiękniejsze jest chyba to, że" <- "A najpiękniejszym jest chyba to, że"

"różne sławy wypowiedziały wiele słów o niej" <- niee, nie możesz takiego słowa użyć w literaturze - zamień na "słynne/sławne osoby/osobistości", albo podobnie.

"Mi zapadł w pamięć cytat:" <- Lepiej "Dla mnie jednym z nich jest cytat:" - a raczej coś podobnego, nie wiem, czy masz tylko jedno takie motto, czy więcej - przebuduj to zdanie samodzielnie , ale wiedz, że "nieładnie literacko" wygląda zdanie "mi zapadł w pamięć cytat"

" - słowa, które padły kiedyś z ust Adama Asnyka" <- albo też: " - były to słowa, które"

"Nie chce tysiąca porównań wyrażonych najpiękniejszymi stwierdzeniami świata - choć można by przytoczyć ich mnóstwo." <- ja dałbym "Nie chce też tysiąca porównań, choćby nawet wyrażonych najpiękniejszymi na świecie stwierdzeniami/słowami." (pozostałą część zdania bym ominął [aaa, znaczek "/" oznacza słowo do wyboru ] )

"Przyjaźni wystarczy tylko spojrzenie, osuszające połykane łzy," <- a może: "Przyjaźni wystarczy tylko spojrzenie... Spojrzenie osuszające połykane łzy... Uśmiech"

"zwalczy nienawiść, przeskoczy przeszkody oraz zwalczy ból." <- powtórzenie, zmień na np. "przeskoczy przeszkody, oraz ukoi ból."

"nie mieści się w niczyim pojęciu ani logicznym rozumowaniu." <- pojęciu, ani w żadnym logicznym"

"To przekonanie, że warto żyć dla takich chwil, jak moknięcie na lodowatym deszczu razem z najbliższą sercu osobą" <- "Przyjaźń to przekonanie, że warto żyć dla takich chwil jak moknięcie wśród lodowatego deszczu razem z najbliższą sercu osobą... Wtedy nie liczy się już nic innego... tylko ona...", albo coś takiego


Tytuł... - może "Oto przyjaciółki..."?


Dafne - korzystaj bardziej z możliwości interpretacyjnych jakie dają znaki interpunkcyjne, wykorzystuj ich moc zawieszania myśli, ich moc akcentowania i ich moc zmieniania i pogłębiania sensu tego co piszesz - wtedy będzie jeszcze lepiej...

Pozdrawiam

Ten post był edytowany przez ikar: 14.05.2003 14:00