mi tam określenie 'matoł' odpowiada.
cóż, Draco jest okropny, ale jednocześnie ma w sobie 'to coś', gdzieś już wcześniej napisałam, że jest bardzo charakterystyczny. wyniosły, zimny.. może go lubię, bo czarne charaktery mnie pociągają.
eej, ja tam mogłabym wyjść za Drakusia, serjusli. ^^ ale, jak już escalate_of_scence zaproponował/a (?) - może Felton? - to moja odpowiedź brzmiałaby: 'absolutnie nie'. Wydaje się taki... hm.. zbyt 'odpicowany'. trudno mi to nazwać.. przesłodzony? zniewieściały? wystarczy zobaczyć sobie jego zdjęcia na last.fm. przynajmniej na takiego wygląda. i Draco z moich wyobrażeń był o stokroć przystojniejszy, chociać podobny do Toma.
och, mimika Feltona jako Malfoya jest niesamowita. idealna. te kpiące uśmieszki!

a ja nie przepadałam za Harrym. widziałam filmy, ale książki Rowling mnie nie kusiły zbytnio. najpierw uważałam, że są 'za grube', potem nie miałam ochoty, bo nie byłam wielką fanką filmów. ale pod koniec wakacji postanowiłam sobie, że przeczytam, skoro nie mam nic innego do czytania. no i się zaczęło. pierwsze części tak w dwa dni na jedną, z czwartą i piątą szło mi trochę wolniej, bo długie. ale to nie tak, że nie lubię tych tzw. ''cegieł''. po prostu denerwował mnie ten szum wokół pottera. ale teraz już rozumiem ten mechanizm. ^^ księcia półkrwi i insygnia śmierci czytałam do rana, przestać nie mogłam i ryczałam co chwilę. piękne uczucia! a zachęciła mnie do wszystkiego moja długoletnia przyjaciółka i długoletnia przyjaciółka Harry'ego. musiałam ulec.

a mnie bardzo uzależniło. bardzo, bardzo. jak wcześniej byłam przeciwniczką z niewiadomego powody (wstyd!), to teraz jestem ogromną fanką. można czytać do czwartej nad ranem 'jeszcze tylko jeden rozdział', albo 'dobra, nie dużo już zostało do końca' ^^
antidotum pewnie zna tylko Snejpuś.;]

oj, faktycznie. a on ma taki cudowny głos! widocznie nie każdy cudowny głos, pasuje do każdej cudownej prozy..

moim absolutnym faworytem jest
Severs Snape, za to, że do końca był 'tym dobrym', za jego miłość i jednocześnie złośliwość... mhrr.. ale może to po prostu wina Alana Rickmana, który go odgrywał. ;]
Uwielbiam też Draco Malfoya i jego ojca. Drakuś jest takim podłym dupkiem, bardzo charakterystyczna postać, świetnie wyobrażam sobie jego mimikę twarzy, spojrzenia, wszystko! ma w sobie 'to coś'. ale to chyba także sprawka aktora, bo jestem fanką słitaśnych piosenek Feltona. a Lucjusz jest strrrasznym śmierciożercom, męskim, wyniosłym... taka jakaś mania, jeśli chodzi o czarne charaktery.
ale jeżeli chodzi o tą ''jasną stronę mocy'' to moimi zdecydowanymi faworytami są Fred i Georg. są zabawni, zawsze poprawiają mi humor. jak ja płakałam po śmierci Freda!
nie przepadam za to, oczywsiście, za Umbridge, czego chyba nie trzeba tłumaczyć. jest taka... różowa! kto tam... ach, Ginny. taka niechęc ot tak. nie wiem czemu. ;] i Voldemort. mimo, że kocham det-itersów, to on sam niesamowicie działa mi na nerwy. odrażający, wredny, paskudny! faszysta złośliwy! no.

A ja tam nic do nich nie mam. Czasami z koleżanką z klasy wpatrujemy się w siebie rozmarzonymi oczyma, prawimy komplementy, przytulamy i trzymamy za ręce i udajemy parę, żeby zdenerwować klasowych przeciwników homoseksualizmu.
Dla mnie Ci ludzie są okej, chociaż mam mieszane uczucia, co do kwestii adoptowania dzieci. Ja sama wolałabym jakieś silne, męskie ramiona wokół mnie. ^^ //ach, Alan!//