Durmstrang, który do tej pory uważała za najpiękniejsze miejsce na ziemie, wydawał jej się teraz jedynie mgłą, przenikaną przez promienie świetności Hogwartu.

Pogrążona we własnych myślach, dotarła wreszcie do portretu Grubej Damy, tak jak jej mówiono, nie sposób jej nie poznać, przypomniała sobie szybko hasło, jakie podano jej w Wielkiej Sali.

Na dworze panowała już ciemność, choć było dopiero popołudnie.

Znalazła się po drugiej stronie, a gdy tylko podniosła głowę, i odgarnęła ciemne włosy z czoła, zauważyła, że wpatrują się w nią cztery pary oczu. Tak poznała Lily Evans, która uśmiechała się do niej siedząc na kolanach swojego chłopaka Jamesa. Jedyne co zauważyła Jasmin, bo tak miała na imię nowa uczennica Hogwartu, był nieprzytomny wzrok Rogacza śledzący każdy gest rudowłosej.
-Witamy nową lokatorkę!- odezwała się dziewczyna z drugiego końca pokoju, odrabiała prawdopodobnie zadania, bo biurko przed nią zawalone było pergaminami i książkami, które próbował uporządkować wątły szatyn, jak się później okazało Remus Lupin.
- Witamy nową lokatorkę! Musisz przyzwyczaić się do tego bałaganu, bo niestety rzadko tu bywamy no i sprzątać nie ma kiedy- zaszczebiotała Lily i podbiegła do Nadii by przytulić ją na powitanie.
- Aaa i przyzwyczaj się też do nas, często tu bywamy- krzyknął Rogacz, poprawiając okulary na nosie, kiedy Ruda zwichrzyła mu włosy.
- Niestety! Taki los!- w odwecie popchnęła go na podłogę.

Miała długie opadające do ramion włosy, lekko poskręcane, miękko opadały za ramiona.

- Oczywiście, że patrzę. Ciekawi mnie co do za nieboskie stworzenia ta wasza NOWA

Jeśli chodzi o "chodź/choć" ja bym zostawiła "chodź".
Wzięła go za rękę, żeby za nią poszedł i powiedziała chociaż? To nie ma sensu.

- Skarbie, ja też musiałam wyjść za twojego ojca i wcale nie żałuję, kocham go, chodź dużo czasu zajęło mi zaakceptowanie decyzji rodziców.


Była jego oczkiem w głowie i nadal nim jest, chodź teraz są już prawie dorośli, to nadal często wymakają się nocą na długie spacery.


Wiktor Lykan tak jak wszyscy członkowie jego rodziny byli śmiercożercami, chodź dzieci nie były nimi jeszcze pełnoprawnie, ale to tylko kwestia czasu.


Często czuła się gorsza, chodź nigdy bliscy nie dali jej tego odczuć.


Chodź byli czystej krwi, nie mieli klasy ani godności.


Chodź i one traciły swoją magię i tajemniczość zaraz po pierwszej nocy...


Brunetka miała wielu przyjaciół, była lubiana, chodź tak naprawdę nie lubiła ludzi.
Uważała ich za najbardziej zakłamane i chciwe istoty, chodź zdawała sobie sprawę, że jest jedną z nich.


Na jej zaufanie trzeba długo pracować, chodź wiele razy zdarzało jej się zawierać znajomości z określonych powodów, w tak zwanym „interesie własnym”.


Chodź to co ją czeka za tydzień, będzie wielkim sprawdzianem jaj aktorskich umiejętności i zasad dobrego wychowania, które wpajała jej matka od dziecka.


Chodź nadal pamięta te noce kiedy próbowała zasnąć zanim on wróci z pracy, albo opuści gabinet.