[ Drzewo ] · Standardowy · Linearny+ [teatr] Wasze Doświadczenia, rozmowy teatralne

[em]

Podobny temat był już chyba na tym forum, jednak zarzucono go tak dawno, że postanowiłam go reaktywować w formie nowego. Tym bardziej, że chciałabym, żebyśmy rozmawiali tutaj nie tylko o różnicach między aktorstwem profesjonalnym i amatorskim, ale ogólnie o naszych doświadczeniach związanych z tą dziedziną kultury.

U mnie zainteresowanie teatrem pojawiło się w trzeciej klasie gimnazjum, kiedy obsadzono mnie (muszę się przyznać, pod przymusem cofnięcia szóstki z polskiego) w roli Łukasza Górnickiego, patrona naszego gimnazjum, w sztuce z okazji właśnie nadania jego imienia naszej szkole. Dzisiaj widzę, że z punktu widzenia estetyki to przedstawienie było straszne [xD], ale dało mi niezwykle wiele: pierwsze świadome kroki na scenie [xD].

Teraz gram w amatorskim Teatrze Na Stronie, prowadzonym przez mojego polonistę i jego żonę. Chociaż próby są ciężkie (relatywnie, w porównaniu do tych, które pamiętam z gimnazjum), bardzo się cieszę, że mam szansę tak się rozwijać.

A jak jest z Wami? Wolicie produkować się na scenie, wkładając w to całą duszę i serce, czy może zanurzyć się w miękkim (chociaż nie zawsze wygodnym - Teatr Słowackiego w Krakowie jest pod tym względem najgorszy) fotelu i obserwować poczynania aktorów? A może teatr jest całym Waszym życiem? Ulubieni autorzy, inscenizatorzy, spektakle... Zapraszam do rozmowy

[PrZeMeK Z.]

Opalski niewiele nam mówi, głównie z nas szydzi i puszcza nam opery

W porządku, rozumiem teraz tę koncepcję, ale nie mogę się oprzeć wrażeniu, że się mocno wytarła. Jak widać po "Kupcu", wystawiamy już niewystawialność, co wystawiać dalej? Efekt obcości mnie osobiście zaczyna irytować, bo jedyne pytanie, jakie stawia mi za jego pomocą teatr, to pytanie "ale po co on udaje, że zapomniał tekstu?".
Podoba mi się sam postulat obnażania iluzoryczności, ale zdecydowanie wolę, kiedy odbywa się to nienachalnie. Przecież już sama - dość symboliczna dziś w wielu spektaklach - scenografia nie pozwala nam zapomnieć, że oglądamy przedstawienie. No, ale może jakoś szerzej się wypowiem, kiedy będę więcej wiedział o teatrze.