Chciałabym,
tak bardzo bym chciała
by spadł
śnieg wraz
z popiołem
obsypał nasze głowy
i nagle ptaki zamarły by w powietrzu.

I chciałabym
by zielony nie był kolorem uśmiechu
ani tym bardziej zniesmaczenia
Może wymyśliłabym inne uczucie?
Które zastąpiłoby samouwielbienie

A za oknem szaro
lecz nie ma mgły
i deszczu też nie

Jest tylko brudno
i śmierdzi
Przegotowana nienawiść
Przypaliła cudze marzenia

Spłonęły zimnym blaskiem
Bursztynowej zazdrości.

A śnieg nie pada
A mógłby!
Czy ja proszę o wiele?
______________________________________________________

Sama nie wiem czemu,Kochani, poczułam potrzebę powrotu...
Choć Wy tak naprawdę już nie pamiętacie...

Ten post był edytowany przez Triad: 10.12.2004 09:32

ależ co Ty wygadujesz!
wszyscy pamietają!
strasznie się ciesze, że napisalas coś
wreszcie...
tak dawno Cie nie bylo...

piękny wiersz...
subtelny
z elementami dosadnymi

pokazujesz
ze wszystko może być piekne
nawet
przegotowana nienawiść
i przypalone marzenia

'zastąpiloby' chyba razem...

lubie zieleń

dziekuje
=*

nie pamietacie, nie pamietacie... a ktos jednak.

zawsze chcialam umiec pisac takie wiersze leciutkie mimo tematu.
jak ten - zielony wiersz w grubym szaliku.


az mnie chyba - och - zainspirowalas.. oj tyloko co z tego wyniknie.

Nie mów, że nikt nie pamięta, bo pamięta!

Zawsze Twoje wiersze mnie jakoś... wciągały? zastanawiały? chyba nie... Nie znam jeszcze takiego określenia.

A brudno jest też u mnie. I śniegu nie ma!

(to moj wiersz zostal tylko raz skomentowany. I kogo yu się nie pamięta? =P)

Bursztynową zazdrością mnie powaliłaś. Swietne sformuowanie.

Forma mi się srednio podoba. Treśc zdecydowanie bardziej. Po prostu bywało lepiej.

I ten wiersz mimo wszystko nie wydaje mi się lekki... Za dużo w nim cięzkich słow... choć calkowicie właściwych...



"Cięzkie słowa cięzko mówić"- tak mi się skojarzyło...