hmm... po pierwsze: szczerze mówiąc chyba nie za bardzo zrozumiałam, co to u licha ma wspólnego z Harrym Potterem?... może autor wytłumaczy?

a po drugie... po drugie, to powiem, że naprawdę nieźle się to czyta... na początku kilka błędów styliostyczno-językowych, ale wielki, olbrzymi plus za to, że tekst naprawdę zaciekawia. i chce się czytać dalej, za co należy się wielki plus
popracuj jeszcze jednak trochę nad fabułą, bo koniec nastąpił zbyt szybko i był zbyt oczywisty. Tak się nie robi ale ogólnie nieźle, serio!

hehehe zgadzam się w zupełności! :DDD

generalnie nei znam Cię w ogóle, więc nie wiem do końca jaki był Twój zamiar z tymi wszystkimi swoimi dziełkami ale ogólnie muszę powiedzieć, że rozwalił mnie cały ten Twój pomysł, zwłaszcza zaintrygowana byłam po przeczytaniu Twojego wstępu hehe tak czy siak, czekam na więcej może jakiś hmm... trolejbus widmo?

hmm... no i dlazcego wątek się uciszył?... czy nie ma nowych forumowiczów, którzy chcieliby się podzielić swoim wyglądem i w ogóle? :>

ja obiecuję dodać moje fotki jak tylko dorwę się do mojego kompa, który obecnie jest w naprawie niestety :/ fajnie tak zobaczyć z kim się rozmawia na forum
pozdrawiam wszystkich i czekam na Wasze zdjęcia i te śmieszne i normalne też mogłyby być D

a mi się praktycznie prawie każdej nocy śnią jakieś historie: kolorowe, pełne ludzi znanych mi i nieznajomych... czasem są to opowieści zupełnie niezwiązane z moim życiem i doświadczeniami, a czasem np. (i to są najdziwniejsze moim zdaniem sny), kiedy nad czymś się bardzo zastanawiam w ciągu dnia, mam jakiś problem do rozwiązania, to sni mi się kilka wersji możliwych rozwiązań i dalszych konsekwencji wynikających z dokonanego wyboru. jak komuś o tym opowiadam, to raczej ludzie mi zazdroszczą mówiąc, ze to super, bo przynajmniej mam jakiś zarys tego, co się może stać na skutek różnych działań... no niby tak, ale najczęściej to są tak pomieszane zdarzenia, pełne nierealnych elementów i w ogóle, że i tak na nic się nie przydają oprócz tego, że noc mam niespokojną :/

aha, a senników nie polecam, bo to bzdury moim zdaniem

A ja zasilę szeregi tych jakże nielicznych, którzy bardzo ale to bardzo lubią niemiecki uwierzcie, że to jest tak, że najtrudniej jest zacząć, a potem to już leci, że hoho! odwrotnie niż z angielskim właśnie - że tam łatwo zacząć, a czym dalej w las tym trudniej... ale inglisza też lubię. a oprócz tego hiszpański i włoski, którymi też się biegle posługuję. w planach mam rosyjski i mam głęboką nadzieję, że ten właśnei najłatwiej jako jednak Polce mi przyjdzie.
pozdrawiam wszystkich językofanów! i powodzenia w przyswajaniu nowych nowomów

zgadzam się! tj. odnośnie tego, że powinnaś pisać coś prawdziwie swojego, bo masz piękny język i stylistykę, serio... rzadko się zdarza, żeby ktoś miał takie lekkie pióro i żeby potrafił stworzyć taki nastrój - nie marnuj takiej zdolności! powodzenia i pochwal się z czasem, czy coś fajnego udało Ci się stworzyć/osiągnąć

i jeszcze jedno - druga osoba w narracji mi akurat się podoba, właśnie wyróżnia Cię spośród innych stylów pisarskich.

POWODZENIA!

hmm... całkiem niezła stylistyka, widać, że masz raczej lekkie pióro, a to wcale nie za często się zdarza, także za to brawo

ale...

niestety, też jest ALE ... bo piszesz, że chcesz opisywać wartości w swoich miniaturach, a jednocześnie jednak tak naprawdę nie wskazujesz, jakiej to wartości miałby dotyczyć taki Twój tekst? i powinnaś trochę rozwinąć Twoją myśl przewodnią.

a ja pochwalę i to bardzo.

głównie za styl, język... tak z ciekawości ile masz lat? co do tego, że nie wyobrażacie go sobie z taką ilością dzieci... hmmm.... chyba po to są opowiadania fanów, żeby zaskakiwać, prawda?

jedno co: faktycznie troszeczkę niespójnie jeśli chodzi o jego żonę - umarła (odeszła na zawsze) czy odeszła (opuściła go)?
i w ogóle pisz dalej, bo ciekawa bardzo jestem!

Wiięc i ja dodam swoje trzy grosze do tego wątku
otóż chciałabym polecić z całego serca powieści Maria Vargasa Llosy -> przecudne, przepełnione niesamowitym klimatem książki, przenoszą nas w peruwiański klimat, pełen duchów przeszłości, niesamowitych zwyczajów, tradycji... moja ulubiona jego książka to: "Szelmostwa niegrzecznej dziewczynki" - jest w niej coś tak magicznego, że w ogóle nie można się od niej oderwać, także uwaga! ostrzegam: jeśli nie macie mnóstwa czasu, to lepiej w ogóle jej nei zaczynajcie, bo kilka godzin z Waszego życia na pewno Wam zabierze hehe pozdrawiam i przyjemnej lektury!


PS. a jak się cieszyłam, że dostał Nobla, ech!

A ja Wam wszystkim polecam "Into the wild" - przepiękny, cudowny film... skłania do refleksji nad życiem jak mało co innego... polecam zwłaszcza takim jak ja, co to za długo w jednym miejscu nie mogą usiedzieć i non stop gdzieś ich gna... warto się nad tym zastanowić i wyciągnąć być może dla siebie wnioski. generalnie łezka też się w oku zakręcić może, ale polecam, na pewno! dla samej historii, ale też dla ścieżki dźwiękowej i krajobrazów.
dawno żaden film nei zrobił na mnei aż takiego wrażenia