Drzewo · [ Standardowy ] · Linearny+ Łezka W Oku Się Kręci..., Smutne fragmenty, wzruszające chwile...

[Konrad89]

ja tam myslę ze zabicie Bell było by dobrym przygotowaniem do walki z Voldziem

A co do tego co jest gorsze od śmierci to ciekawe...może dowiemy się tego w VI tomie...

[Hermioncia13]

Ja najbardziej płakałam na filmie HPiKF . Gdy Harry z Hermioną zmtowali króla w szachach i później Hermiona mu powiedziała że on jets naprawdę dobrym czarodziejem . Harry wtedy powiedział że ona jest o wiele lepsza. Jakie to było wyznanie przyjaźni........

[ren.Asiek]

mhm...pamiętam!
Foojne to było...to było chyba takie zapieczętowanie ich przyjaźni, docenienie siebie nawzajem^^=))). Ale jakoś nie doprowadzilo mnie do płaczu...może do lekkiego uśmiechu, ale chyba tyle =dD
Ash...miło sie też czytało...jak Harry znalazł się w kominku w Kwaterze Głownej i gadał z Syriuszem i Remusem o jego ojcu...czy naprawdę był taki jak mowi Snape...Ale to też raczej mi sie podobało ;-)

[Syriusz VI]

Wiem, że może ten topic wyda wam sie głupi, ale przeczytałam własnie po raz kolejny HPiWA i po raz kolejny mnie to wzruszyło...czy wy gdy czytaliście tą część HP...czy też czuliście coś takiego jak obawe o jej bohaterów?...czy moze chęć bycia tam w tym czasie?...chodzi mi konkretnie o chwilę gdy Harry odnalazł Syriusza...od czasu Wrzeszczącej Chaty...  

Najbardziej wzruszyłem sie czytając śmierć Syriusza, ale bardziej dlatego że szkoda mi było Harr'ego
na drugim miejscu jest śmierć Cedrika.

[Daga]

heh... nie wiedziałam gdzie by to umieścić więc a propos śmierci Syriusza: Syriusz wpadł za łuk, za tą "kurtynę" i zniknął... Były spory czy Syriusz żyje czy nie.. i co jest za zasłoną.. I jakoś wydaje mi się dziwne bo nigdy nie zauważyłam by ktoś napisał o tym że ten łuk znajduje się w sali nazwanej Salą Śmierci.. Więc poprostu rozwiewam wątpliwości wszystkim którzy jeszcze wierzą że Syriusz przeżył - bo sama dopiero teraz o zauważyłam...

[Potti]

wiecie. ja w sumie się na hp nie wzruszyłam ani razu. ale gdyby nie to, że dowiedziałam się o śmierci Syriusza wcześniej, w momencie, w którym mało mnie to obchodziło... to w Zakonie Feniksa, czytając fragment wiadomy z Ministerstwa- tak by mnie szlag trafił, że po pokoju by wszystko latało, z niecenzuralnymi wyrażeniami na czele [co w nocy mogłoby być małym problemem].

no, a tak ogólnie to moglibyście o czymś ciekawszym dyskutować na tym fg, bo wszędzie zastój i tu przyszłam.

[Hermiona z Krakowa]

Czytajac po raz pierwszy kazdy z tomow nie wzruszylam sie ani razu (twarda ze mnie sztuka ). ALE... Ale malo sie nie poryczalam czytajac 2 raz Zakon Feniksa- przy tym fragmencie jak harry opuszczajac Syr po wspolnym Bozym Narodzeniu ma przeczucie, ze dluuugo go nie zobaczy, ze mu sie cos stanie Jak sobie pomyslalam, ze za pare miesiecy on zginie to ....

[Chooo]

W tej książce i filmie jest dużo wzruszjących momentów. W niektórych naprawdę chce się płakać...Wzuszyło mnie to że jedyna dobra rodzina Harry'ego ( Syriusz) poprostu zmarła.

[avalanche]

jedyna dobra rodzina Harry'ego ( Syriusz) poprostu zmarła.

uno - dobra rodzina H. zmarła ;PP
due - Syriusz....zmarł? ;p tak po prostu ze starości chyba.

[Vardamerethiel]

Nie jest to scena wzruszająca, jednak bardzo mnie zaintrygowała... Była to mianowicie patetyczna przemowa Snape'a o usidlaniu zmysłów, warzeniu chwały i więzieniu w butelce sławy. Moją pierwszą myślą było: facet ma styl! I nie pomyliłam się, Snape ma styl wręcz wpisany w profesję!

[Makare]

Dla mnie wzruszającym momentem była śmierć Syriusza (jak pewnie dla większości), równierz takie średnio wzruszające było kiedy Harry na przykład w 1 tomie zobaczył w lustrze swoich rodziców przy tym chciało mi się płakać, ale już teraz to na mnie nie działa. Sądze żebędzie jeszcze wiele scen przy których uroni się łezke.

[Chooo]

Ja się w zupełności zgadzam z Makare. Najbardziej wzruszającym momentem było to że syriusz zmarł...Przykro mi było że MCgonnagal została zaatakowana...I lustrze Ain Eingarp (pragnienia) jak Harry zobaczył swoich rodziców.

[HUNCWOTKA]

ja czesto plakałam przy czytaniu ksiażki(spotkanie z Voldemortem w IV czesci,smierc syriusza)albo brechtalam sie bez opamietania(nie bede pisala bo za duzo tego).A film?zero emocji

[Ewelka]

Jedna łezka mi poleciała przy tym jak zmarł Syriusz. To był bardzo wzruszający moment

[avalanche]

śmiercią naturalną?

[Nati]

Mnie najbardziej nie wzruszała sama śmierć Cedrika czy Syriusza, ale to co było później, kiedy Dumbledore o tym wszystkim mówił.

No i jeszcze jak powiedział Harry'emu o Przepowiedni

[Nati]

Mnie najbardziej nie wzruszała sama śmierć Cedrika czy Syriusza, ale to co było później, kiedy Dumbledore o tym wszystkim mówił.

No i jeszcze jak powiedział Harry'emu o Przepowiedni

[Voldia]

heh...  nie wiedziałam gdzie by to

umieścić więc a propos śmierci Syriusza: Syriusz wpadł za łuk, za tą

"kurtynę" i zniknął... Były spory czy Syriusz żyje czy nie.. i co

jest za zasłoną.. I jakoś wydaje mi się dziwne bo nigdy nie zauważyłam by

ktoś napisał o tym że ten łuk znajduje się w sali nazwanej Salą Śmierci..

Więc poprostu rozwiewam wątpliwości wszystkim którzy jeszcze wierzą  że

Syriusz przeżył - bo sama dopiero teraz o zauważyłam... 

<!--emo&:blink:--><img src='style_emoticons/default/blink.gif'

border='0' style='vertical-align:middle' alt='blink.gif'

/><!--endemo-->

Na jakiejś stronce znalazłam info, że Bellatrix walnęła w Syriuszka nie Avadą, ale oszałamiaczem( zwróćmy uwagę, że z treści można wywnioskować, że światło było czerwone). więc jeśli przeleciał żywy na drugą stronę, to może może również wrócić? Przypominam wszystkim horror " Duch", w którym dziewczynka powraca z Zaświatów. A więc może można mieć nadzieję?

[Pycior]

Szczerze to też się się nie rozpłakałam jeszcze czytając Harry'ego... ale musze przyznac, że scena z zwierciadłem w filmnie prawie zmusiła mnie do płaczu

[ren.Asiek]

Voldia ... jasne, że to możliwe. Tam wszystko jest możliwe =) I jakoś mam wątpliwości co do tego, że Rowlling zostawi śmierć Syriusza bez żadnego rozwinięcia, wytłumaczenia, ale kto ją tam wie =P
Ona go nie zabiła Avadą, on po prostu wpadł za tą głupią zasłonę uderzony innym zaklęciem. Może kiedyś się stamtąd wydostanie ? Nie wiem, jush tak tego nie "przeżywam" LoL :D:d
Pozdrawiam :-)

[Szachrajka]

Najbardziej wzruszajacy moment to ten, w którym dowiduję się o tragicznej przeszłości Mistrza Eliksirów- okropnym dzieciństwie i prześladowaniach w szkole ze strony Huncwotów. Z deszczu pod rynnę, jak to sie mówi. Wcale się nie dziwię ,że chciał się zemścić i wydać Syriusza w ręce Dementorów.

---------------------------------
Ludziom, którzy cierpią niesprawiedliwie, nie wystarczy sama sprawiedliwość. Chcą, żeby winowajcy też ucierpieli niesprawiedliwie. To odczują jako sprawiedliwość.

[Łapka]

To była taka wzruszająca chwila... Gdy irytek ogładał Umbridge Laską szanownej McGonagall i skarpetką z kredą... aż się popłakać można, bo ta taki sentyment z jego strony...Wzruszające:D

Ten post był edytowany przez Łapka: 27.06.2005 11:36

[Joan P.]

Taak... To była wielka chwila. Tak jak ucieczka Freda i George'a. I słynne ''odkręca sie w drugą stronę'' McGonagall.

[Madleen Jill Kay Whitecolumbelux]

Ja...ja dość łatwo się wzruszam i płakałam zarówno na filmach, jak i podczas czytania książki. Gdy oglądałam pierwszą część też wyłam przy zwierciadle, ale w tym momęcie, gdy Harry spotkał się z Voldemortem i ten mówił mu o ożywieniu jego rodziców. Wtedy poleciało mi kilka łez. Kolejnym momentem gdzie płakałam była już trzecia część. Możecie uznać to za strasznie głupie, ale rozczuliło mnie takie przejście, kiedy to z zimy robi się wiosna. Widać wtedy zamek i wierzbę bijącą. I właśnie ten moment uświadomił mi przemijanie. Może to głupie, ale ścisnęło mnie wtedy w gardle.
Przy czytaniu książki tych wzruszających momentów było więcej. Pierwsza część:
album ze zdjęciami rodziców Harry'ego, ta mowa Hermiony o przyjaźni, o tym, że Hary też jest świetnym czarodziejem ale też wyróźnienie Nevillea podczas ostatniej uczty. Tak...wogóle cały życiorys tego chłopaka jest dla mnie wzruszający, smutny. Dróga część: w drugiej części nic mnie nie wzruszyło...no może to jak Hermiona przestała być sprefektowana i powrót Hagrida. Trzecia część: gdy okazało się, że Syriusz jest jednak dobry, że nigdy nie zdradził Jamesa to może co prawda nie rozpłakałam się, ale zrobiło mi się tak jakoś lekko...i wątek Lupina. Biedny wilkołak. To też było dla mnie w pewnym sensie wzruszające. Jego dzieje. Czwarta część: przede wszystkim śmierć Cedrika, ale też samo zakończenie. To gdy Ron poprosił o autograf Kruma, Dambel wygłosił swoją mowę, luka między stołem Ślizgonów. Piąta część: gdy Harry zobaczył martwe ciało Rona odłożyłam z przerażeniem książkę i oswajałam się z tom myślą. Potem wyłam całom noc, a rano dokończyłam czytać. I niemal kicałam ze szczęścia, gdy okazało się, że jest to tylko bogin. Potem duuuża przerwa i wreszcie końcóka. Wydażenia w ministerstwie magi. Nie płakałam, gdy Syriusz wpadł za zasłonę. Wręcz zadziwiająco szybko pogodziłam się z tym. Zato łzy stanęły mi w oczach, gdy Harry rozmawiał z Luną podczas gdy inni ludzie byli na uczcie pożegnalnej. I jeszcze jedna rzecz mnie wzrószyła. Alicja i Frank Lopngbottomowie. Torturowani i doprowadzeni do szaleństwa. Biedny, mały Neville wychowywany przez babcie, czasmi odwiedzający swoich rodziców. Już chyba bez nadzieji na lepsze. Pogodzony z losem, który tak okrutnie się z nim obszedł. Czekający już właściwie na śmierć. Swoją albo rodziców.
Jak widać jestem dość wrażliwa. A czasmi wręcz przesadnie wrażliwa. Ale może to i dobrze. Może i tacy ludzie na coś się przydają...

[Bella]

Dla mnie najbardziej wzruszajacym momentem i jedynym przy ktorym plakalam byla 5 czesc gdy Harry spotkal nicka i myslal ze powróci jako duch ,a potem scena z lusterkiem moze wszystko potoczyloby sie inaczej gdyby wczesniej zobaczyl do czego sluzy.Do tego przeplakalam prawie cala trylogie Enahmy która wszystkim polecam ,byla cudna jednak jej czytanie grozi bardzo czerwonymi zapuchnietymi oczami