Więc to było tak. Kiedy jeszcze nie umiałam czytać sama tak super perfekcyjnie (jakieś 6 lat), mama czytała mi 'Harry Potter i kamień filozoficzny' w łóżku, na dobranoc. Jak dziś pamiętam opisaną tam lekcję latania. ; D Jednak lektura mnie nie zaciekawiła mocno i nie wiem nawet, czy ją dokończyłam. Przez następne lata chodziłam regularnie do kina na filmy i oglądałam je z przyjemnością. Traktowałam je jednak, jak zwykłe, najzwyklejsze, fajowe filmy takie jak 'Shrek' czy 'Gdzie jest Nemo?'. Dopiero po jakimś czasie, bodajże w szóstej, czy piątej klasie sięgnęłam raz jeszcze po 1. część przygód Harry'ego i pochłonęłam ją w jeden dzień. Widocznie trzeba było do tego dorosnąć. Byłam totalnie zafascynowana. Nowe części szły jak świeże bułeczki. Dwójka, trójka, czwórka i, wtedy jeszcze nie emitowana piątka, której poświęciłam najwięcej uwagi. Mogłam ją czytać całymi godzinami. Teraz Wam już nie powiem, ILE razy całą 'piątkę' przeczytałam... Pewnie ze 20?! Nie żartuję. Potem szóstka i, oczekiwana przez wszystkich siódemka. O wrażeniach z ostatniej części nie będę opowiadać, nie tutaj. Tu opowiadamy, jak ZACZEłA się nasza przygoda z Potterem. Od tej pory jestem jego zagorzałą wielbicielką! ; ) Pozdrawiam wszystkich potteromaniaków. Piszcie na gg: 9445400.