Omg, jakim cudem czeluści internetu jeszcze nie pochłonęły tego forum?

Święty Mikołaj w osobie pani matki, ciotek i babci ostentacyjnie położył pod choinką prezenty, że to tak ujmę, niezwykle uniwersalne, przydatne i szalenie bezosobowe. Teraz będę mogła radośnie tyć na diecie czekoladowej i cieszyć się kolekcją dezodorantów i kosmetyków wszelakiej maści .

'Przeznaczenie'

Na świat
przychodzi dziecko.
Przed sobą ma
całe życie.
Ale już mój
cień, pada
na jego twarz.
Kosa błyszczy
w promieniach
wschodzącego słońca...
Czas płynie,
jestem coraz bliżej.
Możesz sobie uciekać,
skoro bogaty jesteś,
możesz odsuwać
mnie swoją nauką,
kolorową tabletką,
szeleszczącymi
banknotami.
Ale wciąż jesteś
tylko człowiekiem.
Proszę bardzo!
Uciekaj sobie,
spróbuj mnie
odsunąć, panie
bogaty, ale wiedz,
że i tak Cię dopadnę!

wiersz jest bardzo ładny. z resztą jak zwykle.
najbardziej podobają mi się metafory- bardzo ładnie ich urzywarz.

wiesz Melliso, nic na siłę, jeśli chcesz zrobić urlop od poezji, to zrób, ale nie ignoruj całkowicie weny. może jak trochę 'odpoczniesz', znów poczujesz 'to coś'? mam nadzieję, że tak będzie.
pozdrawiam^^

wow...
nie no, Toroj, co Twoje opowiadanko jest świetne!
wspaniale napisane, z chumorem... doprowadziło mnie do śmiechu, co jest trudną sztuką. oczekuję kolejnej części (taj zwanego 'next parta ^^)
pozdrawiam^^

dzięki Melliso, za miłe słowa i rady ^^

postaram się z niech skorzystać
pozdrawiam^^

takie sobie... nie wiem, czy do kogokolwiek to 'trafi'

'Eliksir Nieśmiertelności'

Delikatna butelka.
Lekki płyn, uderzający w ściany.
Zobacz to, czego nie zobaczysz nigdy.
Wieczne życie
prawie w Twojej dłoni.
Przechylasz czarę,
ale czy chcesz, by padła pierwsza kropla?
Czy na prawdę chcesz
nieśmiertelności?
Zmierzyć się w czasie
w swojej samotności?
Twoi bliscy, z wszystkich czasów
zabiorą kawałek Twego serca
ze sobą - w piach.
Będziesz sam patrzył
w więzieniu, które sobie wybudowałeś
na wszystkie ery
tej Ziemi.
Czas nigdy nie stanie dla Ciebie.
Ludzkość będzie ginąć,
ale ty przeżyjesz.
Gdy przyjdzie dzień,
że nawet nasza matka
zginie w odmętach czasu,
co Cię czeka?
Samotny byt w pustce,
niczym samo piekło.
Pokuta, za nie popełnione grzechy.
Przyjdzie chwila
wspominania dni minionych.
Zapragniesz kiedyś zasnąć
na wieki,
lecz nie będziesz już potrafił.
Podpisałeś na siebie wyrok.
Czy na prawdę pragniesz nieśmiertelności?
Odpowiedz,
nim ten niepozorny płyn,
zacznie krążyć w Twoich żyłach.
Czy to eliksir życia,
czy to trucizna.

heh, świetne opowiadanie Toroj. a raczej seria opowiadań
strasznie się przy nich uśmialam (a mnie malo co śmieszy)
nie mam nic do zarzucenia- nie zauwarzyłam żadnych błędów.

słowem- masz nowe fanki: mnie i moją siostrę ^^
mam nadzieję, że na tym nie poprzestaniesz -_^
czekam na kolejne opowiadania Twojego autorstwa

Niezbyt ciekawe. Tak prawde mówiąc, takie sobie. Mimo wszystko, chętnie poznam Wasze opinie.

'W świątecznych szatach'

Stoją dwa drzewka.
Naprzeciwko siebie;
tak blisko, ale w innych domach.
Jeden świerk jest dostojny-
roziskrzony setkami
światełek,
elegancko przystrojony
pełnymi bombkami.
Spogląda w swych
bogatych szatach
z pogardą w oczach,
na swą koleżankę.
Ta stoi skromna,
nie ma wokół niej łuny.
Przybrana tylko
w kolorowy papier
sklejany cały grudzień,
małymi paluszkami dzieci.
Nie mają wątpliwości
zimowi przechodnie,
która jest piękniejsza.
Lecz zadajcie pytanie inne:
która jest weselsza?

dla mnie Potter, nie jest nikim, ale kimś mało ważnym. postacią z książki. to że główna, nie ma znaczenia. dla mnie równierz HP, był wstepem w świat fantasy. jednak teraz ta książka straciła swój urok; przynajmniej dla mnie. może po prostu zmienił mi się gust i nie dostrzegam juz tego, za czym dawniej szalałam?

kiedyś ta książka, była dla mni ucieczka od rzeczywistości. teraz to się zmieniło. znalazlam inne dzieła, ktore o wiele bardziej mnie pochlaniają.
tak, dla mnie Potter jest postacią z książki.

Cailith, dobrze to ujelaś. 'mitologiczny'^^
wybrałaś ciekawy temat, ładnie go ubralaś go w słowa.
jednak jakoś mi czegoś brakuje... a może mi się tylko wydaje...
Mormaniel, ma rację, kojarzy się z wierszami z podręcznika, chociarz to nie znaczy, że jest zły.

czekam na kolejne tWoje wiersze
pozdrawiam^^

w Twoich wierszach zawsze są metafory, które b. lubie.
w Twoich wierszach sa zawsze ładnie dobrane słowa.
Twoje wiersze, zawsze (dla mnie), na pierwszy rzut oka sa lekko niezrozumiałe, co sprawia, że staram się dociec, co chciałaś w nim powiedzieć. a o to chyba chodzi^^

mam nadzieję, że na tym nie poprzestaniesz. (byś tylko sprobowała )

jak mozna dociec, wiersz mi przypadl do gustu. zresztą we wszystkich Twoich dziełach jest coś, co do mnie 'trafia'.
pozdrawiam^^

rozszywfrowałaś mnie Melliso
rzeczywiście jestem opanowana.
jak to ujął mój kolega 'potrafię zachować powagę'

dziękuje za wszystkie komentarze, choć zdziwilo mnie, że są prezychylne.^^
niedługo wpadnę tu z czyms nowym.
pozdrawiam i dzięki^^

trochę długi mi wyszedł ten wiersz^^
nie jest zbyt dobry, ale bardzo proszę o komentarze.


'Kalendarz'

Za młodu
był pełny.
Trzymał w ręku
wszystkie daty tego roku.
Jednak wraz z wędrującym słońcem
i zmieniającym swe oblicze
miesiącem
starzeje się.
Niczym drzewo
pod jesiennym spojrzeniem
gubi karty z wyrytym
dniem i miesiącem
roku swego życia.
Chudnie wciąż,
nieprzerwanie.
By nadarzyć za pędzącym czasem.
Z kolejną kartą
znika dzień.
On już nigdy nie powróci.
I tak kalendarz
zniknie w końcu.
Zabierze ze sobą w odmęty przeszłości
Twój stracony czas.
Stare karty, zastąpią nowe.
Jednak nie oddadzą tego,
co zabrały stare.
Chwyć dnie, w swe ręce,
bo inaczej czas
Twego życia upłynie.
Wraz z kolejną kartą
kalendarza.

o ile dobrze zrozumialam, Twój wiersz jest o miłości Marciu.
a zegar symbolizuje właśnie ją.
'Zegar upadł
roztrzaskał się na milion
kawałków bólu'

'Zegar nie istnieje'.

Wnioskuję, że spotkał Cię jakis zawód miłosny, albo jakiegos Twojego bliskiego. inaczej byś chyba nie pisała takiego wiersza...
no i jeszcze jedno- o dziwo mi się podoba, chociarz nie przepadam za tą tematyką. może dlatego, miłośc jest tu pokazana z innej strony?
w każdym razie, pozdrawiam ^^

wiesz co Melliso?
jeśli ktoś zaśmieca to Forum, to chyba tylko ja.

natomiast Twój tekst...
nie bede oryginalna, mi też się podobał.
nie tylko same słowa, ale hmmm... czuc bylo w nim emocje.
b. ładne metafory
wszystko jest ułorzone w piękną całość. na serio.

jedna moja rada: nie placz niczyją krwią. i w ogóle nie płacz przez nikogo.
pozdrawiam^^

taki średni mi wyszedł ten wiersz
jakby co, to ostrzegałam.


'W blasku latarni'

Ciemnej nocy,
na pustej ulicy
samotnie stoi
Latarnia.
Roztacza w koło blask pomarańczy
tonący lekko w mglistej zasłonie.
W jej świetle
dojrzysz tylko strach
i niepewność,
czyj cień padnie zza rogu?
Jednak przyszedł czas,
by w jej wątłym świetle
rozchylić powieki
raz jeszcze.
Spojrzeniem
przeszyj kurtynę ludzkich uczuć.
Nad własnym wzrokiem
dostrzec, tę wielką ciemność.
Nieogarnioną słowem,
ni czasem.
Oddać jej pokłon i przyznać
jakim pyłkiem malutkiego kwiatu
są ludzkie istoty.
Zobaczyć
jak wolne przestrzenie między oknami,
wypełniają drobne radości...
- a może gniew?
Lub skrajna rozpacz...
Dostrzec to wszystko
w świetle latarni,
na ciemnej ulicy.
Po raz ostatni,
albo pierwszy w życiu.

wiersz ładny, a jakże
temat dośc ciekawy, ale nie zrobił na mnie specjalnego wrażenia.
wiem, że w poezji, chociaż wiersz jest dobry, nie zawsze czuje się 'ten dreszcz', ale mimo wszystko...

brakuje mi metafor.
wedłóg mnie powinno byc ich zdecydowanie więcej (chociarz z drugiej strony, to chyba sprawa gustu)

mam nadzieję, że na tym nie zakończysz swojej 'działalnosci'.
pozdrawiam^^

heh, dzięki za komentarze
cieszę się, że moje wiersze się podobają (pomimo tego, co ja o nich myślę)
zastosuję się do Waszej rady i następnym razem, nie będzie kilku na raz
niedługo znów tu wpadnę z czymś nowym
pozdrawiam^^

dzięki za komentarz i radę Marciu.
na przyszłośc nie będę dawać kilku na raz^^

może nie tyle dziwny, co trudny do rozszyfrowania.

najbardziej podobają mi się cztery ostatnie wersy- zawsze jakoś tak napiszesz koniec, że wywiera na mnie spore wrarzenie^^

wiersz jest jak najbardziej ładny.
podobają mi się metafory jakich urzywasz.
pozdrawiam^^

no cóż...
Raven znowu się tu pojawiła, wraz ze swoimi ... (wpisz odpowiedni epitet) wierszami
wiem, że sie cieszycie...


ten wiersz powstał z powodu pewnego listopadowego święta...
nie udalo mi się wymyślić dla niego tytułu...

***
Szary blask nieba
kładzie zimne spojrzenie
z zachmurzonego nieba.
Patrzy na białe jak śnieg chryzantemy,
nad którymi
unosi się cichy szmer modlitwy.
Nie głośny
by nie zagłuszyć ciszy,
by nie zgasnął
drżący płomień znicza
pod pochylonymi krzyżami.
Odejdź -
nie przeszkadzaj.
Tym, którzy w ciszy
wyliczają minuty
do Zmartwychwstania.


'Uciec'

Po co wędrujesz?
Po co uciekasz?
Przeciecz nigdzie się nie schowasz;
ani pod ziemią,
czy na krańcach świata.
Zaszyfrowane słowa
w tańcu Latarni Nieba,
spisane niegdyś
zapomnianym już językiem
opowiadają losy rodzaju ludzkiego.
Nie ma miejsca
gdzie się skryjesz
przed tajemniczą zasłoną wyroczni.
Lepiej wyjdź na przeciw
i przygotuj się na spotkanie,
na swoją chwilę.
Przed przeznaczeniem
można uciec.
Ale nie tym od Boga.


'Gwiazda spałnionych życzeń'

Gwiazdo,
zabłyśnij na nocnym niebie,
zaznaczonym czerwona łuną
przelewanej krwi.
Zanieś nadzieję
wraz ze swym światłem
tym, którzy ją utracili.
Spraw
by ustał ten cichy płacz po nocach,
aby matki układając dzieci
do snu
wiedziały że je jeszcze ujrzą,
aby morderczy śpiew karabinu
umilkł.
Gwiazdo,
zalśnij na wieczornym niebie
naszych serc
i spełnij marzenia.
Gwiazdo...

zgadzam sie z Myśką, dziwny wiersz, ale to nie znaczy,ze mi sie niew podoba
wprost przeciwnie- b. mi sie podoba.
trzeba sie natrudzić, żeby zrozumieć go, ale przecierz w poezji nigdy nie podaje się sensu 'na talerzu'.

zresztą w porównaniu z wierszami Białoszewskiego, to całkiem zrozumiały wiersz^^
pozdrawiam ^^

uch!
dawno mnie tu nie było. i muszę przyznać, że trochę się tu zmieniło...

wiesz Melliso, Twoj wiersz jest jak zawsze świetny.
podziałał na moją wyobraźnię, 'trafił do mnie'.
zawarłaś w nim też sporo uczuć...
nie taki łatwy do interpretacji.
podoba mi się, zreszta jak wszystkie Twoje dzieła ^^
pozdrawiam ^^

nie mam wiele do dodania.
fakt, faktem, wiersz jest trudny i właściwie, to do końca nie wiadomo co chciałaś w nim powiedzieć. każdy inaczej go odbierze.
ogólnie to bardzo ładnie ^^. podoba mi sie.
pozdrawiam ^^