Dom - nie mam pojęcia. Odpowiada mi ideologia Gryffindoru, jestem trochę kujonowata, przy tym strasznie ambitna, ale tez naiwna i "wierna". Pewnie ostatecznie wylądowałabym Bouxbatons
Ulubiony nauczyciel - McGonagall i Lupin
Strona - dobra
Sumy i Owutemy - Transmutacja, Zklęcia, Historia Magii, Astronomia
Turniej - raczej nie... wydaje mi się, że jestem strasznym tchórzem. Chociaż - kto wie, co by się w takiej sytuacji okazało...
WESZ - zawsze było mi żal tych skrzatów, więc pewnie bym sie poważnie zastanawiała, czy by nie wstąpić...

Knota na początku lubiłam - to był taki trochę zastraszony, ale mily staruszek. Poza tym na początku jeszcze w swoich działaniach kierował sie zdaniem Dumbledore'a, co wszystkim wychodziło na dobre. Ale potem władza uderzyła mu do głowy i stał sie totalnie nieprzewidywalny i przez to jakby straszny. Co prawda Rufusa nie da się lubić, jest arogancki i bezczelny, ale jego postępowanie jest przynajmniej w miarę racjonale, ma jakiś sens...

Pamiętam tylko jedną taka sytuację, mianowicie pierwszy tom, początek rozdziału ósmego, gdy nieokreślone osoby wskazuja sobie Harry'ego ("Obok tego wysokiego chłopaka z rudymi włosami." ). Ta sytuacja jest z nim bezpośrednio związana i Harry jest w zasięgu wzroku, ale nie jestem pewna czy o coś takiego chodzi...

Jak dla mnie ta Narcyza jest kanoniczna aż do bólu Tylko tej dziewczybki było mi szkoda... W sumie to miałam nadzieję, że w ostatniej chwili panią Malfoy serducho mocniej ruszy i koniec końców zlituje się nad małą Choć wtedy nie byłoby na pewno takiego nastroju....

Tytuł wywołał we mnie nadzieję na coś strasznie ambitnego, więc troche się zawiodłam, że jest tu "tylko" wątek romantyczny, tym bardziej że byłam pewna, ze dotyczy parringu DM/HG. Zakończenie trochę podbudowało jego wartość Ale więcej nie ma mocnych punktów. Może, gdyby zrobic z tego cos dłuższego wyszłoby fajne opowiadanie... Pozdrawiam

No cóż, pomysł rewelacyjny, pozazdrościć wyobraźni, poza tym wykonanie też bardzo dobre Ale to było strasznie, strasznie krótkie! Wiadomo, że minaturka, ale jednak taki niedosyt czuję, że tak szybko sie skończyło...

Aaach... uwielbiam Upiora z opery A muzyka jest rewelacyjna. Tytuł ff od razu mi się skojarzył z FotO, więc od razu kliknęłam na linka. Jednak rozczarowałam się po przeczytaniu. Coś, co całkowiecie mi nie odpowiada, to to, że autorka przypisała Ginny uczucia, jakich absolutnie nie mogła doznawać:

Przecież mając 11 lat była jeszcze zupełnym dzieckiem, a tu została przedstawiona tak, jakby odczuwała coś jak pożadanie! Ten ff ma swoje zalety, choćby sam pomysł jest ciekawy - co sprawiło, że Ginny zaczęła pisać w dzienniku i jak powoli stawała się jego więźniem - ale forma w jakiej został przedstawiony zupełnie mi nie odpowiada, a wręcz bulwersuje Ponadto jest trochę błędów stylistycznych, powtórzeń. Czyta się szybko, styl jest poprawny, choć bez rewelacji, ale ogólnie jestem na nie

Wiele jest momentów, przy których zawsze płaczę gdy czytam hp, ale oczywiście najgorsza była smierć Dumbledore'a. Słownik (nie jestem perfect z ang, więc zawsze miałam go obok siebie, na wszelki wypadek) juz dawno poszedł w niepamięć, nawet jeśli czegoś nie rozumiałam, to przecież emocje w każdym języku są takie same i wiedziałam co się święci. Jednak mimo mojego przeczucia, do końca miałam nadzieję, że cos się zmieni No ale się nie zmieniło. Boże, jak ja wtedy płakałam... Była godzina 4 rano, a ja wyłam jakby mnie obdzierano ze skóry, dopiero po kilku minutach przypomniałam sobie, że niektórzy w tym domu jeszcze śpią, więc starałam sie tylko cichutko chlipac w chusteczkę Po około pół godzinie zaczęłam czytac dalej, ale gdzie tam! po dziesięciu minutach znów mnie dopadł płacz. I tak co chwila. Huśtawka Taaa.... Potem jeszcze były trzy dni "depresji" i dąsów na JKR, a potem... potem ze zdziwieniem odkryłam, ze życie mimo wszystko toczy się dalej

Podoba mi się przede wszystkim to, że Twoje opowiadanie jest takie wyważone. O wszystkim opowiadasz ze spokojem, jakby z dystansu. Nie robisz wielkiej tragedii z tego, że Andromeda zerwała kontakt z siostrami, ale zaznaczasz to delikatnie, a z Belli nie przedstawiasz jako małą morderczynię, choć pokazujesz jej zainteresowanie torturami i czarną magią. Poza tym całość jest taka spokojna, w gruncie rzeczy optymistyczna, delikatnie przeprowadzasz czytelnika przez swego rodzaju nieszczęście, które spotkało główną bohaterkę - stratę rodziny. Całość tworzy według mnie bardzo przyjemny obraz

Początek ok, bardzo mi się podobało Ale potem, jak przeszłaś do Boga, samobójstwa i katującego ojca, to zrobiło się to jakieś... patetyczne. No nie wiem, wydaje mi się, że po prostu nie poradziłaś sobie z tym 'problemem'. Ale ogólnie bardzo fajnie, słownictwo, w Twoim stylu widać czasem "przebłyski geniuszu". Dobrze, że piszesz, ćwicz

Z tych ostatnich najbardziej podobały mi się 'Pamiętasz była jesień" i "Golden Eye". Reszta taka sobie, ale próbuj dalej

Podobają mi się szczególnie wzory na kimonie, tło trochę zbyt ponure, ale całokształt w porządku

Fajnie, fajnie, rozwija się, jest coraz ciekawiej Hermiona, która nie zaprawsza Luny - Trochę mnie to zbiło z pantałyku, ale Ty tu opowiadasz Pozdrowienia, pisz!

Właśnie, właśnie! Nie wiem jak oklepany, albo nieprawdopodobny może być temat, ale występowanie tej pary nadaje charakter. Ocywiście dla tych, którzy ją lubią

a jaki miała wybrać? Płatnego mordercy? Bo autorki wyraźnie przestawiły sytuację, w której "szlama" ( a dodatku samotna matka) nie ma wielkich szans na zdobycie "normalnego" etatu.

Według mnie ta część jest tak samo dobra, jak pozostałe, fanfick jest opowiadany po mistrzowsku To moje ulubione opowiadanko w Kwiecie Lotosu, może dlatego, że jedne z pierwszysch

Uwielbiam to opowiadanie! Part jak zwykle świetny, fajnie, że dałyście taki spory kawałek po dość długim czasie Podobała mi się zwłaszcza ta rozmowa Draco z Hermioną pod koniec Powodzenia w dalszych częściach!

o właśnie.
ale jeśli już, to fajny jest ten Kraków.

A co do ostatniego, to zawsze chciałam tak potrafić

Na Dziurawym Kotle jest chyba do IX rozdziału, więc możesz tam skoczyć

Mi się otworzyły, ale "Obsession" i tak tylko w połowie
No ale tak bardziej na temat: "Róża" i "So sad" - takie sobie, powiedziałabym że nic specjalnego, "That's a rabbit" - nie potrafię znaleźć jego sensu. To miało być śmieszne? Sorki, ale po preotu nie wiedziałam, o co w nim chodzi...
Najbardziej mi się podobał "Zachód nad blokowiskiem". Nastrojowy, spokojny.

Czytam to opowiadanie regularnie (tzn jak tylko pojawi się jakiś nowy part) na Dziurawym kotle, więc tu już nie komentuję Ale bardzo mi się podoba i jest jednym z moich ulubionych. Poza tym cieszę się, że ostatnio dodałyście nowy rozdział Pozdrowionka i weny życzę

nie kapuję. Nie przeczytałeą/aś, a komentujesz? "Po literkach"... jassssne...

Jeśli o mnie chodzi to przeczytałam i uważam że może być to ciekawe opowiadanko Tylko na razie trochę mało... Ale fajnie się zaczyna. Ten Ron jako roślinka...

a ja mimo, że jestem bardzo zawiedziona że następnej części nie ma to mam jeszcze sporo nadziei, że KIEDYŚ się pojawi...

Pierwsze wrażenie po zobaczeniu pierwszej pracy - porażenie białą plamą w lewym górnym rogu. Domyślam się, że chodziło Ci o wywarcie wrazenia, że ta "machająca" postać jest w oślepiającym świetle, a ta druga - w mroku, ale nie bardzo Ci to wyszło Zresztą nie znam się na tym, nie będę się wymądrzać
Charakter drugiej pracy podoba mi się bardzo - tchnie z niej spokój - a podobałaby mi się jeszcze bradziej, gdyby to nie była martwa natura. Mam do m.n. uraz, pewnie dlatego, że odkąd moja siostra zapisała się na zajęcia malarstwa, to namalował 5obrazów- wszystkie to martwa natura

Hmmm... Mam mieszane uczucia. 4 i 5 nie bardzo mi się podobają, "Socks" - zawsze chciałam mieć takie skarpetki , "I'm so tired"- może być, ale trochę mi przypomina reklamę z billboard'u, ostatnie mi się nie otworzyło do końca
Zdecydowanie najbardziej spodobała mi się "Rudera". Mimo, że przedstawia... ruderę , to jakoś ciągnie mnie do miejsca, które pokazałaś. Może dlatego, że jest tam tak wiosennie, słonecznie, zielono, a wokół mnie ciągle zima...

Najbardziej mi się podoba ostatnie zdjęcie z pierwszej "serii", a poza tym jeszcze te góry. Ale co do pierwszego... Naprawdę mogłaś uprzedzić na wstępie Bosz, ta kreatura będzie mi się śniła po nocach...