Hmm, wiersze są niezłe, ale mogłyby być lepsze.
To znaczy ja bym w ogóle nic takiego nie napisała , no ale dobra.

A co do Twojego wpisu - a czy ja mówiłam że nie jestem amatorką ? to jest jedno z moich pierwszych opowiadan. no i tyle

pozdrawiam, gail

Postanowiłam zgodzić się z Tajemniczą i pokasować tamte posty . Dodałam ich tyle bo poprostu po każdym przeczytanym 'parcie' pisałam komentarz .
Ale postanowiłam napisać jeden dłuższy

Do Kitiary:

Chyba najgenialniejsze opowiadanie Potterowskie jakie przeczytałam!
Genialne!
Podoba mi sie postać Lilien - dobrze wpływa na Snape'a (na jego prezencje )
oraz postać pani de Lincourt [przepraszam jeżeli przekręciłam] (ona też ma dobry wpływ na Snape'a w wiadomy sposób )
Dobrze przedstawiłaś Harry'ego i jego niesmiałość.
Czyta się łatwo, lekko i przyjemnie.
Ktoś tam przedtem dał komentarz że według niego dialogi są bardzo sztuczne, jakby bohaterowie układali je tygodniami....
Nie zgadzam się z tym!
Dialogi są fantastyczne - humorystyczne, ironiczne, wyraziste.

Naprawdę piszesz dobrze.

Pozdrawiam, Gail


PS. Co do wpisu Verity i do użytych wulgaryzmów.
Według mnie niemożliwe jest żeby grono siedemnastolatków było grzeczne jak aniołki i nie przeklinało...

PS2. Rzuca mi się w oczy tylko jeden błąd - piszesz "Levander" zamiast "Lavender"

PS3. Wiesz...To opowiadanie naprawdę nie mogło się lepiej skończyć . Fantastycznie. naprawdę. Aż się popłakałam przy końcu...
A, słuchaj. Czy nie obrazisz się jak skopiuje to wszystko i zapisze sobie w Wordzie i będe od czasu do czasu czytać hurtowo? Wiesz, takie coś się przydaje kiedy odłączą internet
Proszę o odpowiedź

No szczerze mówiąc to troche za krótkie żeby ocenić...
Ale zapowiada się ciekawie...
Chociaz według mnie masz taki dziwny styl pisania...nie wiem tylko czy na negatywnie czy na pozytywnie...
Nie pytaj o co chodzi bo naprawde nie wiem.
Tak jakoś dziwnie
Ale nie no, spoko.
Jak będzie kolejna DŁUŻSZA część to może coś się wyklaruje

Pozdr.

Jacy wy wszyscy tajemniczy jesteście ==
A o by wam dało gdybyście powiedzieli o co chodzi :>?

A ja szczerze mówiąc od początku myślałam o Slughornie
Tak mi jakoś to do niego spasowało
A ogólnie fajnie wyszło.
Króciutkie tylko :]

A i ten tekst był szczery :

Szczerze to podobało mi się.
Troszke zagmatwane, ale mimo wszystko ciekawy pomysł z tym opowiadaniem.
W każdym razie na błędy nie zwracałam uwagi bo jakos nie mam takiego zwyczaju
Ale ogólnie rzecz biorąc jak już mówiłam ff spodobał mi się i gratuluje pomysłu ^^

Pozdrawiam, Gail

Opowiadanie genialne.
W życiu nie spodziewałabym się takiej śmierci Harry'ego...
Biedny Potter
Geogre zmarł?

I zgadzam się z Fauną, książka mogłaby się tak zakończyć. Rowling napewno by się nie powstydziła takiego zakończenia.

Naprawdę, świetnie wyszło.
Nie wychwyciłam nawet jednego błedu.
Jeżeli będą dalsze części, poprosze o poinformowanie o nich!
W nagrode masz

Pozdrawiam, Gail

Testament jest genialny.
Dokładnie w stylu Syriusza.
Strasznie się śmiałam czytając go
Podobało mi się o grzankach Tonks i śpiewie Remusa pod prysznicem najbardziej

Pozdrawiam

Ale pozatym opowiadanie bardzo dobre.
Dobrze napisane, w taki dziwny sposób.
Podoba mi się.

Hmm...Skoro Lily jest żoną Jamesa, to dlaczego on zwraca się do niej "Evans"?

Już wszystko poprawione

Mi osobiście się podobało.
Takie to...prawdziwe.
Naprawdę, wyszło jakby pisała Rowling.

A przy okazji, nie raz czytałam twoje FF (np. ten o Lilien Snape) i uważam że bardzo dobrze piszesz. Czyta się 'lekko, łatwo i przyjemnie'.

Naprawdę.

Pozdrawiam, Gail

Eee tam.
Mi się podoba ^^
Ja bym czegos takiego w życiu nie napisała, za tępa jestem :-)

Dziękuje za pomoc w szukaniu edycji , już wszystko edytowałam ^^

Pozdrawiam

Gail

Dziekuje bardzo

Jejku przepraszam za ten błąd!!
!!
Bo na początku bohaterka miała być ruda, ale jednak zmieniłam.
Ale zapomniałam poprawić!!!

Mój błąd !

PS. Nie umiem tego edytować. Można w ogóle :>?

Uprzedzam, że opowiadanie nie jest jakies wyjątkowe. Krytykujcie ile wlezie, chce dobrze znać waszą opinię i wiedziec gdzie robię błędy. Przepraszam za błędy ortograficzne - chwilowo nie posiadam Worda, i nie mam jak ich sprawdzać (a moje oczy czasami odmawiają posłuszeństwa). Proszę nie doczepiać się "pospolitości" głownej postaci. Stworzyłam ją na wzór własny (wyglądam, zachowuje i ubieram się tak jak ona).
Pozdrawiam, Gail
PS. Błagam o ocene!!

Dziewczyna stała i patrzyła na zegarek.
- Spóźniają się - mruknęła z irytacją.
Miała brązowe włosy za ramiona, i szare oczy koloru nieba przed burzą.
Była dość wysoka jak na swój wiek. Miała na sobie stare, podarte jeansy i czarną bluzkę z krótkimi rękawami.
U pasa zwisała jej czarna, sztruksowa torba.
- Heeej, Abygail! - usłyszała krzyk za swoimi plecami. Odwróciła się, i jej oczom ukazała się blondynka z długimi włosami, w zielonej bluzke na ramiączkach i czarnych, szerokich rybaczkach biegnąca w jej stronę.
Brunetka uśmiechnęła się lekko.
- Kath - przytuliła przyjaciółkę - Nareszcie. Czekałam wieki!
- Sorry - blondynka uśmiechnęła się figlarnie - Ale ten debil, zapomniał różdżki!
- Przez debil rozumiesz Matta, prawda? - zapytała Aby z rozbawieniem.
- A kogoż by innego - prychnęła Kath, przewracając dużymi, zielonymi oczami.
- Czy rozmawiacie o mnie?- zawołał ciemno włosy chłopak podchodząc do nich.
Miał ciemniejszą karnację, dłuższe ciemne lekko pokręcone włosy i ciemne oczy. Miał na sobie czarną bluzkę z krótkim rękawem i szerokie, długie spodnie w 'bojowe' wzory. Na nogach glany.
- Cześć Matt - uśmiechnęła się Gail.
W szkole tworzyli paczkę. Trzymali się razem odkąd Matt doszedł do Hogwartu. On był wtedy w szóstej klasie, dziewczyny w piątej.
Chłopak był starszym o rok, kuzynem Kathrine.
- Chodźmy na pociąg - Aby złapała za swoją walizkę, sprytnie wyposażoną w kółka.

***
- Tutaj jest wolne - oznajmiła Kath, otwierając już któryś z kolei przedział.
- Nareszcie - Aby opadła na wolny fotel.
- Jak wakacje?- zapytał Matt rozsiadając się na swojej połowie.
- Jakoś zleciało - Gail wzruszyła ramionami - W lipcu u mamy w Londynie, w sierpniu u taty w Chicago.
- Zazdroszcze - prychnęła Kath, obrzucając Matta krytycznym spojrzeniem.
Matthew westchnął z irytacją.
- My byliśmy dwa miesiące non stop razem na Cyprze - zaironizował. - Przejebane!
- Wyrażaj się - upomniała go Kath.
Przewrócił oczami.
- O tak. Musze zachowywać się kulturalnie, bo jak nie to kochana Kathy poskarży mojej mamusi - udał płaczliwy głosik dziecka.
- I wytrzymaj z takim dwa miesiące - Kath zwróciła się do Aby, najbardziej rozbawionej całym dialogiem.
- Dobra..dajcie sobie siana - podsumowała Abygail i wyciągnęła książkę - Ja będe czytać.
Otworzyła lekture na zaznaczonej stronie, i oddała się lekturze.

***
- O...wy tutaj - powiedziała dziewczyna z burzą brązowych włosów na głowie zaglądając do przedziału.
- No co ty nie powiesz?- zaironizował Matt.
Aby zachichotała pod nosem.
- Jakie to było śmieszne - prychnęła dziewczyna.
- Granger - powiedziała Kath znudzonym głosem - Z łaski swojej idź już...
Granger wyszła, trzaskając drzwiami z wysoko podniesioną głową.
- O tak. Hermiona Granger, prefekt naczelny. Myśli że jest w ogóle najlepsza i tak dalej - mruknęła Abygail.
Matthew uśmiechnął się pod nosem.
- I znów wracamy do szarej rzeczywistości - powiedział przeciągając się.
- Co przez to rozumiesz?- zapytała kuzynka unosząc jasną brew.
- Tysiąc zadań, szlabany, włóczenie się po Hogsie, dokuczanie Potterowi - zaczął wyliczać. - O. Przepraszam. TYLKO ja dokuczam Potterowi.
Dziewczyny wymieniły szybkie spojrzenia.
Abygail lekko poczerwieniała i spuściła wzrok.
O tak.
To był właśnie jej największy koszmar.
Zakochała się na zabój w Harrym Potterze.
***
- Nie. To nie możliwe. Aby jestes zakochana w Potterze od lat czterech. Może wystarczy już?! Myslałam że ci przeszło - jęknęła Kath.
Zostały same w przedziale. Matt wyszedł na poszukiwanie swojego kumpla, Dracona Malfoya.
- Jestem załamana - przyznała Gail. - To jest niemożliwe! Ja... nie mogę się odkochać... to jest beznadziejne!
Przygryzła wargę.
- To znajdź sobie inny obiekt westchnień - zasugerowała Katharine.
- Kogo? - zapytała ironicznie brunetka.
Kath nie znała odpowiedzi.
Popatrzyła przez okno.
Jej oczom okazał sie rozległy las, i duże szare jezioro. Szare zupełnie jak...
- MALFOY! - wykrzyknęła.
- No chyba cie pojebało - skomentowała przestraszona brunetka.
- Dlaczego?- zapytała rezolutnia Kath - Popatrz. Przystojny. Bogaty. Może troche za bardzo arogancki, ale...
- Kath zamknij się - nie wytrzymała Gail. - Nie. Nie chce Malfoya. Niestety. Nic nie poradzę na to że...
Westchnęła głęboko.
- Podoba mi sie Harry.

***
- Nareszcie! - zawołała Kath patrząc przez okno. - Hogwart!
Dziewczyny juz od dawna wyczekiwały chwili kiedy zobaczą tak drogi im zamek.
- A wiesz...nie widziałam Matta od połowy podróży! - zagaiła Gail, kiedy znajdowały się na korytarzu.
- Poniewiera się gdzies z Mafloyem, pewnie - wzruszyła ramionami Kathrine.
Wyszły z pociągu.
- Pirszoroczni do mnie!- huknął ponad dwumetrowy olbrzym, stojący na prawo od nich.
- Cześć Hagridzie! - zawołały chórem.
- Sie macie, dziewczyny! - odkrzyknął.
Nie zdąrzyły mu odpowiedzieć, bo tłum pociągnął je w drugą stronę.
- Heeej! - usłyszały krzyk dochodzący z jednego z powozów, którymi jechało się do zamku.
Wyłaniała się z niego głowa Matta.
Dziewczyny podbiegły do niego i weszły do środka.
Razem z chłopakiem, znajdował się tam także Malfoy.
- Cześć! - powiedział chłopak z nieodłącznym ironicznym uśmieszkiem na twarzy.
- Witaj - mruknęła Gail, a Kathrine ograniczyła sie jedynie do kiwnięcia głową.
Wszyscy zajęli miejsca.
- Nareszcie w domu - podsumował Matt, wyglądając przez okienko i patrząc na zbliżający się Hogwart.