Drzewo · [ Standardowy ] · Linearny+ Noc

Napisane dzisiaj w nocy, jak ktoś ma pomysł na tytuły to proszę się nie krępować:
nn/
Godzina jest pierwsza, komputer wskazuje
Leżąc na łóżku walczę ze snem
Minuty, ach ile ich tutaj marnuję
Wiem

Tak, tak świadomość działa mi dobrze
(No ja tak myślę, inni już śpią)
Wciąż oczy Jej widzę, w nich całe morze
I Ją

Rekurencyjny ten obraz snami
Przykryty, a także zasłoną z mgły
Gdybyśmy teraz mogli być sami
My

Lecz nie możemy, gdybyśmy chcieli
Nawet i wtedy on będzie żyć
Nie musisz, naprawdę, wcale nie musisz
Się kryć

Bowiem intryga ta nie ma sensu
Wybór zapadnie prędzej lub nie
Ten kołek istniejąc wszystko rezepsuł
Źle

Małe pękniecie osłabia całość
Organizm długo przed śmiercią się broni
Lecz żadna, nawet największa żałość
Nie zagoi

Myślałby kto iż to co w głowie
Nie boli tak jak świat poza nią
Lecz spytaj wariata - on ci odpowie
Chęcią

Bo chęcią ten świat jest wyłożony
Zdrowy pieniędzy pragnie, a bogacz
Zdrowia, gdy to mu nie dopisuje
Sam zobacz

A ja tylko pragnę śmierci drugiego
By więcej nie stał pomiędzy nami
Zbliż się kochana do snu mojego
Jestemy sami


nn/
Znalazłszy się na tym niewielkim pokładzie
Zrobiwszy pośpieszny, dokładny remanent
Modliłem się długo, by duszę miec w ładzie
Bo wkrótce spotkam się z Panem

Kilka tych puszek, z metalu, przykrytych
Kocam z jakiegoś dziwnego tworzywa
Wody z pięc buti, jeszcze nie wypitych
Oto com miał by tu dogorywać

Możliwości kilka tylko przewidziałem
I myśląc jak się bez bólu wykończyć
W głowie ze sobą się głośno sprzeczałem
Lecz chyba tutaj muszę to zakończyć

Albowiem ma łódka, dryfując na falach
Dała się złapać w rybackie sieciska
Rybaków marzących o rafach w koralach
A podnoszących mnie - rozbitka


-- UPDATE --
wersja 0.1

Ten post był edytowany przez krufka: 11.06.2004 21:15

Nieprzeniknionych ciemności krajobraz //1
Przede mną codzień się rozpościera //2
W sobie co dobre i co złe zawiera //2
I co dzień dusza z nim moja umiera //2

Swoim bogactwem przeróżnych odcieni //1
Czarnego, wszakże to także kolor //2
Niszcząc, buduje nasz, ludzi honor //2
Niczym prząśniczka swym pękiem kądzieli //1

Wzrok twój, pomimo twych prób bronienia //1
Będzie czerń widział, a z czernią tą śmierć //2
I życie, wszak po niej, wieczności część //2
Nadchodzi, nazwana wiecznością szczęść //2

Sorry za znaczniki, ale nie mam czasu ich usunąć.

-- UPDATE --
wersja 0.1

Ten post był edytowany przez krufka: 11.06.2004 21:15

Po pierwsze, muszę powiedzieć, że mnie miło zaskoczyłeś. Nie wiem, czemu, ale nie podejrzewałam, że umiesz pisać wiersze -- a umiesz i to nieźle. To może teraz kilka słó na temat każdego z nich:

Pierwszy (czytając od góry, czyli od najwcześniejszego... jakoś muszę ponumerować, skoro nie wymyśliłeś tytułów) -- chyba podoba mi się najbardziej. Forma jest świetna, rzadko spotyka się wiersze tego typu (a szkoda). Czyta się go wspaniale, jest taki płynny i melodyczny, że można się upajać słowami. Tylko kilka drobnych zgrzytów -- pierwszy przy słowach "się kryć", a drugi -- "chęcią". Nie mam pojęcia dlaczego, ale wybija mnie w tych momentach... I jeszcze, bardziej by mi pasowało "mojego" -- zamiast "mego" ale to tylko taka nic nie znacząca sugestia (w sumie to Twój wiersz, więc się nie powinnam przyczepiać).

Do treści... smutny wiersz, ale piękny. Taki... kobiecy (i to jest zaleta, heh). Tak mi się zaszkliły oczy, kiedy czytałam ostatnią strofę... Ładne to... śliczne... Takie smune, a jednak pisane miłością. Gratuluję (i, wiem, że to zabrzmi głupio -- ale mam nadzieję, że się wam ułoży kiedyś... tylko nie przestawaj wierzyć).

Wiersz drugi -- tutaj widzimy przerost treści nad formą =). Ładny, nie powiem, ale rytm trochę kuleje, jakbyś zapomniał przeczytać go jeszcze raz na głos -- i nie wsłuchał się w słowa. Znowu zakończenie mi się podoba... Umiesz pisać (mówiłam to już?)

Zaś trzeci jest prześliczny -- dopracowany przede wszystkim. Podobają mi się Twoje rymy (nawet nie tylko w tym, konkretnym wierszu). Po prostu umiesz to robić, nie są banalne i takie wymuszone. Szkoda tylko, że taki pesymistyczny. Muszę przyznać, że potrafisz odziałowywać na czytelnika... Tu mi się najbardziej podoba środkowa strofa... chyba najbardziej daje do myślenia (?).

Podsumowując -- chcę więcej Twoich wierszy. I nie tylko takich smutnych... (chociaż rozumiem, że wiersze opisują stan chwilowy naszej duszy -- a skoro nie będzie radosny, to nie ma sensu się silić na wesoły wiersz). Jest dobrze.

Sam tego nie wiedziałem. Przeczytałem trzy dni temu, że Kaczmarski napisał Balladę o ubocznych skutkach alkoholizmy mając 15 lat i się, eufemistycznie mówiąc, odrobinę załamałem.

Pisałem do gitary i przy niej nawet to pasuje (przynajmniej mi =)).

Mojego. Racja.

Mam nadzieję, że to nie zmniejszy za bardzo znaczenia utworowi, ale nie był pisany z okazji czegoś. Nie mam problemów z dziewczyną (prawdopodobnie dlatego, że nie mam dziewczyny =)). Pisałem to raczej wyobrażając sobie co można czuć.

Miał być patetyczny i wyniosły, ale zrobiła się późna godzina i chciałem go szybko skończyć =)

Ale gdzie tam - koniec miał być optymistyczny! =D

Z poezji się wyrasta, jak z dziecięcych butów
Dziwnych tych myśli, pluszowych zabawek
Wstaje się ze snu, po pianiu kogutów
Ze snu, a we śnie, ze słowem huśtawek

Bo wiersze są dobre na kołysankę
Wśród nocy budują nasz wielki świat
Okno otwartę oświetla szklankę
Przez okno widać pejzaż, zza krat

Poezja nie pasuje do złotych salonów
Sali balowych i tych zasłon pięknych
Ludzi w krawatach, niby Salomonów
Łajdaków, łotrów i zbrodni ich ciężkich

Skąd jest ten smutek, gdy jak lalkę starą
Wyrzucam marzenia, dzieciństwa swojego
W głąb siebie, człowieka targanego karą
Człowieka, przez karę, dorosłym zwanego

Na podstawie "Chyba Już Koniec, dla wszystkich, którzy prosili o wiersz" Muszki Me. Interpretacja moja, zresztą różni się pewnie znacznie od tego co chciała powiedzieć autorka =)

-- UPDATE --
wersja 0.1

Ten post był edytowany przez krufka: 11.06.2004 22:26

Ha, zawsze wiedziałam, że coś wyjątkowego w tobie siedzi i że nie taki murof straszny jak go malują.
Kawał świetniej treściowo poezji (wreszcie nie cynamon i badyle!).

No cóż, muszę przyznać, że wyszło Ci to zdecydowanie lepiej niż mi =)

Pierwsza i ostatnia zwrotka są po prostu mistrzowskie (zakochałam się w tych słowach, serio). Nie pasuje mi jedynie "szklanka" (rozumiem, że nie jest użyta przypadkowo, więcej -- przy kolejnym czytaniu nie drażni mnie tak, jak wcześniej, lecz mimo wszystko mam wrażenie, że jest taka "wrzucona na siłę") i widzę jakieś zachwianie rytmy przy słowach "poezja nie pasuje do złotych salonów". Lecz, biorąc pod uwagę całość, mogę tylko chylić czoło =)

Naprawdę widzę w nim więcej głębi, więcej przesłania -- niż w moim "prymitywnym szkicu". I wcale się interpretacja bardzo nie różni (przynajmniej moim zdaniem). Po prostu ująłeś wszystko tak... lepiej. Wyraźniej.

A i jeszcze:

Po prostu mylnie założyłam, że skoro ja piszę o swoich własnych uczuciach, inni robią tak samo =). I wcale nie odebrałam tego jako "problemów z dziewczyną" lecz raczej jako gonienie za miłością, jakby z obawą, że to może nie dla Ciebie, że może się nie udać. No ale teraz to nieważne, skoro piszesz, że to tylko wyobrażenia =)

I, choć wiem, że artystów nie należy pośpieszać, mam cichą nadzieję, że niedługo przeczytam coś jeszcze Twojego autorstwa.

=="

Jeśli chodzi o mnie to nie sądzę, że wyszedł Ci lepiej JEJ wiersz. Bo to były JEJ uczucia, JEJ słowa, JEJ "świat przedstawiony". A ty wlazłeś tam z buciorami, myślisz że błotne plamy są atrakcyjne? Nie, tak się nie robi mój drogi, nie robi. Nie przerabia się czyichś wierszów, nie przerabia się czyjejś duszy. I mam w nosie to, że Musz przyjmuje to z aprobatą - to nie jest Twój wiersz, Murof, oszpeciłeś go.

Nie będę się kłucił na temat tego czy mój wiersz jest dobry, bo wiem, że nie jest i że jeszcze długo nie będę pisał dobrych (jeśli wogóle kiedyś zacznę). Jednak w kwestii formalnej - rozumiem, że przedstawianie jednego dzieła inną formą jest zabronione? Rozumiem, że J.Kaczmarski łamał jakieś niepisane zasady przedstawiając swoją interpretację sztuki malarskiej za pomocą słowa pisanego? Rozumieć powinienem, że pisząc swój wiersz jedynie wychodząc z jej (czyli pisząc o tym samym, ale z mojego punktu widzenia) robię coś karygodnego?

Kłucić to i ja się nie zamierzam, co najwyrzej - przez ó.

No wiesz, Murof, użyłeś wszystkich sformułowań Musz, z tą tylko różnicą, że przez dodanie kilka innych słów - wiersz biały zamieniłeś w taki z rymami. Nie czepiałabym się gdybyś został tylko zainspirowany wierszem Musz, ale Ty go po prostu przerobiłeś, nie użyłeś nawet zbyt odmiennej formy. Co do Kaczmarskigo - nie mam rozeznania w tej sprawie - więc dyplomatycznie nie skomentuje tego. Ale jednak sztuka plastyczna jest czymś nieco odmiennym od słowa pisanego, nieprawdaż?

Wiersz biały od tego z rymami różni się tak jak obraz od piosenki. Nie wspominając już, że pisałem od początku, że to tylko i wyłącznie moja interpretacja, o czym zawiadamiam pod wierszem.

Biegnę, pod nogi dlatego nie patrzę
On także, choć charczy nie zostaje w tyle
Muszę gdzieś skręcić, czas slady me zatrze
Jako pokojówka gdy posadzkę myje

Albowiem do mycia to wszystko podobne
Lecz mocniej do mycia drewnianych pokładów
Wód kubeł wylewam, a w me ręce drobne
Biorę z lnu szmatę podłogę do ładu
Doprowadzam ruchami gwałtości wszelkiej
Pełnymi i innych sił młodej kobiety
Która w swej nikłej posturze, tak wielkie
Cuda łać może, z niczego - bankiety

Lecz nigdzie nie widzę, a wzrok swój wytężam
Żadnego schronienia, ni ganka, ni przyby
Aż nagle w ostatnim skoku się wyprężam
I barkiem rozbijam drzwi dziwacznej izby

Połamanych kości, i obitych mięśni
Czuję falami nadchodzący jęk
Tak jakby wszystkie słowami tej pieśni
Chciały powiedzieć żem w połowie pękł
W połowie zostając jednakże tu w środku
Część siebie zdradziłem On ma już część mnie
Gdy zdobędzie resztę uniknąć obrządku
Nie będzie możliwe, wiem o tym.. On wie

Czerwony, płomienny knot się świeczki żarzy
Przez okno dostrzega, że On już tu jest
Ja wbiegam po schodach On drzwi chce wywarzyć
Tak Homo homini lupus est, jak bies

Niestety tu szybszy był on, taka kolej
Rzeczy, że gdy kogoś ubodziesz pod bok
Inni mu mówi - 'olej go', 'weź olej'
On staje za tobą szykuje się w skok
A w końcu cię złapie, i wiesz to od kiedy
Podszedłeś do niego z prześmiewczym zamiarem
By pośmiać się trochę z jego włosów biedy
Choć robić to miałeś z właściwym umiarem

Morał dla was taki koledzy pacjenci
Siedzący tu ze mną w szpitalu bez klamek
Jesteście zamknięci - to bądźcie zamknięci
Cisi i potulni dla Nich jak baranek.

{W przeciwnym wypadku uciekajcie szybko
Nie zdejmujcie jednak kaftanu białego
Bo bez niego nie dacie złapać się bez tego
Com przeżył i mówię cichutko za szybką}

A kto pyta? (Muszę wiedzieć którą wersję napisać )

Co Ty nie powiesz! No nieźle... A już myślałam, że już nic mnie nie zdziwi.

Więc czemu jest tak dużo metafow Musz?

Amanda, 15 (plus minus jedna wiosna).

Co Ty nie powiesz! No nieźle... A już myślałam, że już nic mnie nie zdziwi.

Człowiek uczy się całe życie. Jak widać warto chodzić na forum.

Więc czemu jest tak dużo metafow Musz?

Nie wiem co to są metafowy Musz, więc nie wiem dlaczego jest ich tak dużo.
(Oczywiście znaczenie słowa interpretacja znasz?)

Co Ty nie powiesz! No nieźle... A już myślałem, że już nic mnie nie zdziwi.

Boże - do kurwy nędzy
Czemu mnie sobie wybrałeś
Bym tu żył bez pieniędzy
Tak jak mi napisałeś

Boże - jasna cholera
Czemu mnie sobie wybrałeś
W kościele co niedziela
Widzieć mnie sobie zachciałeś

Boże - o ja pierdolę
Czemu mnie sobie wybrałeś
Z ludźmi bym dzielił niewolę
Przed którą mnie ostrzegałeś

Boże cokolwiek powiem
Ja wiem, że ty mnie kochasz
Wierzę, że tego się dowiem
Przez Ciebie - otuchy mi dodasz

Sorry za "wzwroty", wiem, że to szukanie sensacji na "chama". Ale nie utnę ich.

wies tak sobie poczytałam (nie wszystkie, przyznaję) i pierwsze skojarzenie - piosenka. Lekka, cicha, na gitarę, taka grana wieczorem, delikatnie, żeby nie obudzić rodziny. Masz akordy?

Pracuję nad tym - póki co improwizuję i szukam właściwego brzmienia.

słuchaj nie masz nic przeciwko, żebym sobie to pierwsze spróbowała zagrać i ułożyć akordy, bo mi to jakoś tak weszło w głowę i nie może wyjść, a jednocześnie z melodią. Chyba że masz akordy własne.

Ale podziel się, jak skończysz, co? =) A ogólnie to nie ma sprawy.

Mogłem to splagiatować niechcący - jak ktoś znajdzie powiązanie to proszę, bo coś mi chodzi po głowie, że już to gdziesz czytałem.

mam nadzieję, że gitara stroi =). Już mam wizję. Ale jest moja, zapewne melodyjnie będzie bardzo uboga, bo w tej piosence akurat jakoś tekst... chyba jest ważniejszy. tak mi isę wydaje. a, e... d? Zaraz poszukam.

c Cis
F E
C D D4 D
C E a // krótkie powtarzam, albo przeciągam...
{wersja następna} =)

Ten post był edytowany przez krufka: 14.06.2004 22:43

to ja mam tak, dwie wersje:

a E
d a
E d
E

lub
a E
d E
a d
E

Ten E na koniec jest taki niepokojący, taki urwany, nie mogłam go sobie odpuścić. A poza ty mtak jak mówiłam, prościutkie akordy. Ważniejszy tekst, jak na mój gust. No, a poza tym - na moją tonację idealne ^^. Czekaj, przegram sobie twoje ^^

A do tego tak na szybko -
C G
a E
C G
a E =)