Drzewo · [ Standardowy ] · Linearny+ Era Wodnika

[Lilith]

wciąż marzną mi stopy
i nie śpię
a ponoć jest na to sposób
licz piegi na całym ciele
nabierz powietrza
i wypuść przez zęby
opuść zasłony
i czekaj
aż w lodówce
zakwitną białe niedźwiedzie
potem
będziesz mogła kochać
ramki i witraże
mycie naczyń
i obrazki na ścianie
posypią się kwiaty
zapłonie niebo
i umrzesz na polu
pachnących konwalii

[MaryStebbins]

Nawet zrozumiałam. Chyba, bo kto Cię tam wie.

Trochę podobny do takich, które mi się roją w głowie. Kilka nawet napisałam, ale mi nie wyszło.


Nie podoba mi się, bo wszędzie wciskasz osobne obrazy a nie dodajesz tła.To tak jak z za dużą ilością ozdób. Za równy jest.

[Zeti]

Bardzo mi się podoba. Już mniejsza o zrozumienie.

[Sihaja]

Ten wiersz jest "za bardzo". I przez to odbiór jest średni, przynajmniej w moim wypadku. Za bardzo pokolorowane zwyczajne rzeczy, trochę zbyt wiele niedźwiedzi w kwiatach - i nie czuć poezji w poezji. Ale to moje zdanie.

Jeszcze początek możiet być, ale od ramek to już w ogóle do mnie nie przemawia.

Przeczytałam na wszelki wypadek jeszcze czwarty raz. Ale mam to samo zdanie, mimo i ż koncepcja na interpretację nieco mi się zmieniła.

[Lilith]

no ale moment.
o to właśnie chodzi w tym wierszu.
o kontrast 'zwyczajnych' rzeczy z jego formą.

[Sihaja]

Rozumiem. Ale to nie znaczy, że mi się podoba. A to, że mi się niezbyt podoba, to także nie znaczy, że jest zły.

[Lilith]

no, to tak tylko w kwestii wyjaśnienia
ale to ciekawe, bo pisząc go, zastanawiałam się, czy nie będzie zbyt oczywisty.
widać nie jest, ale to też nie było moim celem.

[Sihaja]

No, akurat dobrze, że nie jest oczywisty. Tylko ciut przekombinowany.