Ponieważ na tym forumie pojawił się "Jeszcze wierzę..." Katona, to pomyślałem, że i ja zamieszcze swojego wiersza. Był czas, że pisałem dużo wierszy, ale po pewnym czasie przestały mi się za bardzo podobać. Dlaczego? Myślę, że po prostu dlatego, że zacząłem czytać wiersze znanych autorów. I moje wypociny nie przeżyły porównania z dziełami mistrzów literatury. Ale ten jeden sonet mi się podoba, więc zamieszczam. I jeszcze jedno - pisałem go pod wpływem impulsu, tzn. z rozpędu. Znaczy to, że nie do końca zgadzam się z tym, co w nim napisałem. Ale co tam. Oceniajcie:

Wy wszyscy umrzecie

Wy wszyscy umrzecie, to jasne jak słońce
Nawet kij drewniany posiada dwa końce
Gdzieś coś się zaczyna, i gdzieś to się kończy
Nieprawdą są słowa: "śmierć nas nie rozłączy"

"Wy wszyscy umrzecie", prawdziwe to słowa
"Nie wszystek ja umrę": fałszywa to mowa
Zaniknie twe życie, zanikną twe dzieła
Sekwencję niszczenia śmierć, śmierć rozpoczęła

Wy wszyscy umrzecie, czy aby na pewno?
Umiera tak życie, jak umiera drewno.
Umierają słowa, gaśnie blask tworzenia

Jedyną ucieczką są różne wierzenia
Lecz czy będziesz w piekle, czy znajdziesz się w niebie
Na wszystko czas przyjdzie, przyjdzie i na Ciebie






Acha - w tym nie ma nic osobistego. To po prostu sonet, bez określonego odbiorcy.