Drzewo · [ Standardowy ] · Linearny+ TSFF 6 (nk), The Great Journey

[Rikku]

(okej, zapamietam to lecimy dalej z tym koksem, moje panie )

Dementi rzucił się w stronę Hagrida, który bezcześcił jego ksiazke, doszlo do malych rekoczynow. Tymczasem korzystajac z okazji, Emp i Rikku zajeli sie malym telewizorkiem, ktory troche zaczal nawalac. Moglo to byc spowodowane szczoteczka na baterie, ktora aktualnie zajeta byla swoimi szczekami. ('ale olejek zdobede!!') Oczywiscie, uzywala pasty z fluorem ^^
- Te, Klaudia... Co z nim? - inteligetnie zapytala Rikku, potrzasajac malym pudelkiem
- Kobieto! Zostaw to, bo zupelnie popsujesz! - zrozpaczony Emp, probowala asekurowac telewizorek.
- Ciiiiiiicho! Mamy problemy z zaopatrzeniem na blokadach! - Klaudia szybkim gestem notowala cos w swoim podrecznym notesiku z teletubisiami.
W tym czasie Vampi poszukiwala jakiejkolwiek, chocby najmniejszej szparki, przpuszczajacej promienie zyciodajnego slonca. W pewnym momencie do jej malego uszka dobiegly strzepy rozmow...
- Zamknijcie sie!! Slysze, co mowiom na nasz temat!!
POdekscytowana grupa podvbiegla do niej.

[Klaud ze Slytha]

HYH^^ Dobra, pisze

"W okolicach wysp *** (tu nazwa) zaginęło kilkanaście osób. Ranny pilot potwierdził, że wyskoczyli i wylądowali na jakiejś wyspie.
- Boimy się, że zginą tam z głodu, bądź zostana zabici przez dzikie zwierzęta - mówi policjant.
Przygotowania do poszukiwań trwają, rozpoczną się za miesiąc.
A to co na ten temat sądzi Pan Andrzej Lepper:
- Nie sądzę by było to coś złego. Każdy z tych ludzi (forumowiczom się spodobało, że ktoś na nich mówi ludzie a nie dzieci), zna się na czymś. Razem nie zginą. Złowią ryby, dzięki czemu nie umrą z głodu i przeżyją wspaniałe przygody. Serdecznie pozdrawiam ich wszystkich i trzymam kciuki."
Wszyscy roześmiali się, oni mieliby sobie nie poradzić?
"Dalszy ciąg wiadomości:
Blokada w Poznaniu trwa, siły rolników jednak słabną z powodu braku pożywienia.
- Może to być strajk głodowy, tylko dajcie nam kotlety! - woła rolnik."
Następny wybuch śmiechu, tylko Klaud się nie smiała.
- Czemu się nie śmiejesz? - zapytał Emp.
- Tekst powszechnie u Nas znany, powtarzają się - odpowiedziała dziewczyna i wyłączyła telewizor.
Nagle kamienie blokujace wyjscie zostały zwalone, nadszedł czas wyroku. Klaud ubrała garniturek i biało-czerwony krawat.
- Jak umierać, to tylko w imię Leppera! - stwierdziła.
Wszyscy stanęli przed wodzem, czekali.