ja dostałam książke Harry'ego pottera przez przypadek. Moj brta dostał ją w prezencie na gwiazdkę a ze on nie czyta ksiażek to ja ją sobie wziełam. przeczytałam. zpodobała mi ise i czytałam następne. Gdy kończyłam druga cześć harry potter stawał sie sławny

[SIZE=1][COLOR=blue]
Zaczełam czytać Harry'ego przez przypadek w pierwszej klasie gimnazjum,
w bibliotece nie było już władcy pierścienia !!!!

Te, a co to za książka "Władca Pierścienia" ?

Ten post był edytowany przez TMs: 21.11.2005 17:10

U mnie zaczęło się tradycyjnie. Od książki A książkę (I tom) zdobyłem od wujka. A dalej to już było z górki

u mnie zaczelo sie dosc nietypowo, bo w ogle nie mialam zamiaru ogladac harry'ego ani tym bardziej czytac, ale...
przechodzilam kiedys kolo ksiegarni, zaraz po premierze V tomu, zobaczylam reklame i wielkie tomisko niebieskiej ksiazki
nie wiem dlaczego, ale cos mi w srodku powiedzialo, ze musze ja przeczytac!!!
weszlam do ksiegarni (czego nie robilam od lat) i postanowilam kupic wszystkie tomy...
tak zaczela sie moja przygoda nie tylko z harry potter'em, ale na nowo obudzila sie we mnie "ksiazkomania"

i tak czytam sobie wielkie tomiska ksiazek, dlugie sagi i krotsze powiesci

oczywiscie z niecierpliwoscia czekam na film (juz we wtorek ) i na V tom Harry'ego



p.s. gdzie tu sie mozna ladnie przywitac?????

Ten post był edytowany przez hermiona potter: 28.11.2005 02:32

Postanowiłem się dowiedzieć czymże się świat tak ekstatycznie podniecił. To było jakoś we wrześniu przed pierwszym filmem. Zdaje się, że byłem w drugiej klasie liceum. No i pożyczyłem od koleżanki pierwszy tom. Szczerze mówiąc przez początek brnąłem dośc długo, ale gdzieś od środka książki niepostrzeżenie się wciągnąłem. Tydzień później miałem już przeczytane wszystkie cztery tomy i bardzo boleśnie przeżyłem informacje koleżanki na temat piątego tomu, który jeszcze nie istaniał.No i mi zostało.

heh, ja I i II cz. dostalam na urodziny, chyba w 5 kl podst. pierwsza przeczytalam bez wzruszenia, a o drugiej zapomnialam, potem jak wyjezdzalam na narty nie mialam jakiej ksiazki wziasc i wpadla mi w rece druga czesc, przeczytalam i wpadlam w nalog. drugi raz przeczytalam I, potem znowu II, potem polecialam do ksiegarni po III, na IV i V to juz niecierpliwie czekalam, a wkrotce VI ... ehh juz doczekac sie nie moge

Pierwsze cztery tomy (w odstępach, na Czarę musiałem sporo poczekać) pożyczyła mama od swojej koleżanki. Z własnej inicjatywy, ja o to nie prosiłem, nie byłem wtedy jakoś pozytywnie nastawiony do cyklu o Potterze. Oczywiście, już po pierwszym tomie zacząłem mamie przypominać, że ma pożyczyć resztę.
Działo się to ładnych parę lat temu, zdaje się, że wszystkie cztery tomy przeczytałem zanim filmy się pojawiły.

Ja dostałem wszystkie 4 tomy po premierze 4. na urodziny

Jejku zalozylem ten temat z roku temu albo 2, jakim cudem on jeszcze przetrwal, wpisujcie sie i wpisujcie POWROT spiżobrzucha

Szczerze powiedziawszy to na początku byłam zagorzałym przeciwnikiem Pottera. Kiedy grupka moich przyjaciół z namiętnością zaczytywała się w tom czwarty ja unikałam tego tematu jak diabeł święconej wody. Jednak, kiedy Naomi (która chyba najbardziej przekonywała mnie do Harry'ego) w końcu zabrała mnie na premierę drugiej części coś we mnie pękło... otóż obudziło się prawdziwe zainteresowanie ... Wstyd było jednak prosić przyjaciółkę o książki (po tym co wcześniej mówiłam było naprawdę wstydy ) więc w tajemnicy przed Naomi pożyczyłam trzeci i czwarty tom od kogo innego i w nocy pod kołdrą zaczytywałam się bez pamięci (przed siostra też zresztą musiałam się kryć bo jej również mocno uprzykrzałam życie) Na drugi dzień natomiast przyszłam do szkoły nieprzygotowana i o dziwo kiedy powiedziałam, iż nie mogę odpowiadać bo czytałam Pottera do białego rana nie spotkały mnie żadne nieprzyjemności.

Na swoim przykładzie mówię więc dla przestrogi, nigdy nie oceniajcie niczego pochopnie... Pozdrowionka dla wszystkich pottero-maniaków (aktualnie to jedyne dobre na mnie określenie )

Ten post był edytowany przez Seleniusz: 10.12.2005 00:41

powodem, dla ktorego przeczytalem ksiazke o przygodach hp bylo to ze chcialem sprawdzic na wlasnej skorze i dowiedziec sie, co jest takiego wspanialego w przygodach nastolatka w okularach, ktory zostaje czarodziejem. co sprawia, ze tyle luddzi na sama haslo hp dostaje ataku szczescia/szalu?
i sprawdzilem.

No to u mnie było bardzo podobnie, z tym że najpierw przeczytałem tom 4 i 5, a dopiero później tom 2 i 3 :) Może to i bez sensu, ale w takiej kolejności miałem do nich dostęp, i nie mogłem przeczytać wcześniej np. Komnaty Tajemnic.
Zresztą, oglądałem już dawno temu filmy z poprzednich części i mniej więcej wiedziałem, o co chodzi.
A dokładniej, to było tak: mama pożyczyła od ciotki 4 i 5 tom (nie miała innych).
I wtedy tak sobie pomyślałem: takie to grupe, z 700 stron, trzeba być debilem żeby coś takiego przeczytać. No, ale skoro inni, którzy do tej pory nie lubili czytać, z tym sobie łatwo poradzili, to może i ze mną nie będzie inaczej. No, i kiedy zachorowałem, nie miałem wyjścia - zabrałem się za "Czarę Ognia" no i okazało się, że przeczytałem to w kilka dni :D

A więc zaczęło sie niedługo przed premierą pierwszej części filmu, gdy było juz o tym głośno. Denerwowałam się ze wszyscy ciągle gadaja o jakiejs, przepraszam ze to pisze, bzdurnej bajce dla dzieci, ale chcialam przeczytac dowiedziec sie w czym rzecz. Ale skąd wziac ksiązke w bibliotece jeszcze nie bylo a wydac kase na bajki nie mialam ochoty, przypadkiem rozmawialam z kolezanka w szkole i tak zezlo na Pottera i ku mojemu zdziwieniu okazalo sie ze ona posiada wsystkie 4 wydane wtedy ksiazeczki, poprosilam o pozyczenie chociaz jednej. Po paru dniach przyniosla mi dwie pierwsze czesci, wrocilam do domu po szkole i zaczelam czytac nie moglam sie oderwac pierwsza czesc przeczytalam do drugiej w nocy, nastepnego dnia druga, pozniej polecialam do ksiegarni i kupilam trzecia bo nie wiedzialam kiedy znow sie spotkam z kolezanka. Zlapalam bakcyla tak sie zaczęlo

Ja pierwszy raz wzięłam do reki II część, dostałam ją od rodzi-ców. Męczyłam się przez dwa miesiące i przeczytałam jedynie pół. Odłożyłam i przez kilka lat nie zajrzałam. Drgnęło coś we mnie dopiero przed dwoma miesiącami. Pooglądałam już wszystkie (ówczesne 3) części, ale do ślęczenia nad literkami mnie nie ciągnęło. Dopiero niedawno (ok. 60 dni temu) sięgnę-łam znowu po II część i przeczytałam ją w kilkanaście dni, bo nie miałam czasu. Ale I przeczytałam juz w 1 dzień, III w 1,5, IV w 3 dni, a V w 5. Teraz to jest już obsesja.

Taaaaa, obsesje są super wiem coś o tym
Pozdrowienia dla Potter'owców z daleko posunietą manią

Czuję się zobligowana do podziękowań za pozdrowienia oczywiście dołączam się do Seleniusza!
Zgadzam się pod każdym względem. Bez małych,średnich i dużych obsesji życie byłoby nudne..
Szkoda, że nie wszyscy to rozumieją i chcą zniszczyć takie małe radości życia

Wrodzona złośliwość i niemożność opanowania się w obliczu takiego fałszu każa mi zapytać Marqueza z Twojej sygnaturki Sihajo, czy to samo ma ochotę powiedzieć ludziom zamkniętym za poglądy przezs Ukochanego Przywódce Fidela...

To na górze to chyba do mnie, bo ja mam sygnaturkę z sentencją Marqueza. Czuję się więc zobligowana do odpowiedzi.

Wybacz, ale tak naprawdę bardziej interesuje mnie twórczość Marqueza niż jego poglądy polityczne. Zdaję sobie sprawę, że obie te rzeczy są ze sobą ściśle powiązane. Jednak poglądy i przyjaźnie Marqeza to jego prywatna sprawa. A przecież pomimo ich wciąż pozostaje jednym z największych pisarzy XX wieku, bo potrafi ująć świat w sposób iście magiczny. Poza tym trzeba pamiętać, że Marquez wychował się w nieco innej kulturze niż nasza, w Ameryce Łacińskiej prawie każdy pisarz jest związany z polityką i dziennikarstwem.

Do mnie ten cytat przemawia i zgadzam się z nim pod każdym względem. Pasuje do mojej filozofii życiowej. Szukania dobrych stron w każdej chwili życia. Doskonale wiem, że to brzmi banalnie.

Już się boję odpowiedzi.
A tak na marginesie: gorąco polecam "Jesień patriarchy", tam jest o dyktaturze, tyranii i władzy

Ależ czytałem. I chciało mi się rzygać. On przekroczył wszelkie możliwe granice hipokryzji. Nie w tym rzecz, że zajmuje się polityką. Rzecz w tym, że popiera jeden z najohydniejszych reżimów współczesnego świata i firmuje go swoim autorytetem. Nie zmienia to faktu, że jest pisarzem wybitnym. Ale fakt, że jest pisarzem wybitnym obciąża go jeszcze bardziej. To nie jest kwestia żadnych przyjaźni. Chyba, że przyjaźń z mordercą i usprawiedliwianie jego zbrodni to też prywatna sprawa...

I za cholere nie wiem, czemu nazwałem Cię Sihają, skoro ewidentnie nią nie jesteś. Coś mi się musiało w oczach mienić. Przepraszam.

Ten post był edytowany przez Katon: 17.12.2005 12:01

Zróbmy tak:
Właśnie przed godziną wybierałam sobie prezent pod choinkę od mojej siostry dla mnie (nie lubię takich rzeczy, ale jedenastolatce jednak trzeba troszkę na ten temat podpowiedzieć
I wybrałam sobie "Zapach Guawy", czyli rozmowy z Marquezem na wiele różnych tematów, w tym i polityki.
Niestety dorwę się do tego dopiero po 24 grudnia, ale jak już przeczytam, to obiecuję Ci, że postaram się napisać na ten temat coś więcej.

Nie przejmuj się nie będziesz musiał długo mojej sygnaturki oglądać, bo i tak ją niedługo zmienię na bardziej świąteczną.

A propos twojego podpisu, chcę spytać czy może widziałeś "Galerię" w ryżesrii Wojciecha Kościelniaka, są to piosenki Kaczmarskiego w ciekawych aranżacjach. Polecam gorąco! (przepraszam,że nie na temat )

Nie! To wcale nie brzmi banalnie! Szukanie piękna w przemijających, ulotnych chwilach oraz widzenie dobra w drobnych okruchach ludzkiego życia jest naprawdę na miejscu W większości ludzie nie potrafią cieszyć sie życiem, nie potrafią dostrzec maleńkich, lecz jak ważnych momentów. Jeżeli starasz się patrzeć na świat pozytywnie - mimo tego wszystkiego co nas otacza - pragnę uścisnąć Ci dłoń

Widziałem "Galerię". Miejscami genialne, miejscami boleśnie słabe. Ale inicjatywa słuszna i odważna.

Seleniusz> ja tylko napisałam, że to brzmi banalnie, ale sama tak nie uwarzam.
Cieszę się baaardzo, że ktoś stara się mnie zrozumieć.
Chociaż muszę przyznać, że czasami nie jest łatwo. Ale staram się jak mogę i zachęcam wszystkich żeby też spróbowali cieszyć się każdą chwilą życia, nawet tą smutną i gorzką.
I przynajmniej wirtualnie też podaję dłoń kochanej Seleniusz.

A tak żeby nie było, że całkiem odbiegliśmy od tematu, to napiszę, że mnie udało się namówić do HP moją siostrę i dziadka, który był bardzo sceptycznie do niej nastawiony. Teraz oczywiście nie jest jakimś wielkim fanem Harry'ego, ale rozumie dlaczego ludzie kochają tę książkę..

Wakacje 2003. Nigdy mnie nie interesowała cała mania Harry'ego Pottera ale tak wyszło że dorabiałem w wakacje i miałem dużo wolnego czasu w pracy Więc pożyczyłem od kogoś książkę i tak wyszło że był to HP. Od początku bardzo mi się spodobała tym bardziej że wcześniej nie byłem jakimś miłośnikiem książek Potem była długa przerwa i dopiero nie dawno postanowiłem nadrobić zaległości.