Załóżmy jakiś czat na FB, tudzież Discordzie. <3

Puk, puk...

Same świerszcze wręcz.

Aloha, Przemku!

Siedzę w pracy i chyba będę chora.

Łe, Jezu. Żem wpadła sobie w odwiedziny.

Ano, lubię białe laski. Bez opalenizny mam taką nijaką tę skórę.
Choć, muszę się pochwalić, że już dawno się nie opalałam. A nic ze mnie nie schodzi. Jestem z siebie dumna, że jednak w nałogu nie jestem.

Jadę na uczelnię.

Patrz, a mnie się wciąż wydaje, że blada.
Nie wiem, kto to trzynastka z House'a, ale jeżeli to dobrze, to ok.

Te Twoje miny mnie przerażają. ;p

Magiczna

Uściski.

Błeh.

Dziękuję.

Wychowanie do życia w rodzinie.

Yes, yes, yes! I sobie zdałam. Jestem po prostu zajebista.

To jeden z rodu Volturi (taka stara wampirza, włoska, rodzina mafijna, która rządzi i zabija każdego, kto jest niedobrym wampirem i chce się ujawnić światu. ;p)

Kolo gra jednego z rodu Volturi w drugiej części Zmierzchu - "New Moon".
Just young Lucius.

No, wiesz co! Mnie stać na trochę więcej. ;p

No, ja mam taką kochaną i miłą panią, co nam mówi, że może jedynie zadać spis treści do nauki, bo jesteśmy ludźmi o tak malutkiach rozumach, że na więcej nas nie stać. ;d
Tak więc wesoło się szykuje owa niedziela.

Dzięki.
Od razu człowiekowi lepiej.

Nienawidzę polskich pisarzy. No, nienawidzę i już. Jednak parę lat temu, pewna mądra polska pisarka napisała książkę, przez którą zaczęłam jednak wierzyć, że polscy pisarze jeszcze coś potrafią. Mam na myśli wspaniałą Maję Lidię Kossakowską i jej „Siewcę Wiatru”.
Jest to książka od której zaczęła się moja pasja tematyką aniołów, angelologii i literaturze gdzie występuję owe postacie.
„Siewca Wiatru” – książka doskonała, idealna, wręcz przyprawiająca mnie o dreszcz na plecach i nie tylko. Mogłaby się nigdy nie kończyć jak dla mnie.
Cały świat aniołów stworzony przez Kossakowską, jest taki prawdziwy i namacalny. Jej aniołowie, którzy piją, palą, chodzą na dziwki, są przez to bardziej ludzcy, nie są wyidealizowani. Mają swoje zalety, ale i wady. Czytelnik może momentami się utożsamiać z którymś z bohaterów. Jest to dość miłe. Jest Niebo i Piekło. W Niebie oczywiście wszyscy znani nam aniołowie, typu Gabriel, Michaszek czy Rafałek, ah, i wspaniały Daimon. W Piekle, jak to w Piekle. Rządzy nieszczęsny Lucyfer, a obok niego, a jak Asmodeusz, zwany Zgniłym Chłopcem. Jakie to urocze.
Przeczytałam ją wprost na jednym wdechu, nie mogłam się oderwać. Jak dla mnie literaturowe objawienie i osobliwe odkrycie.

"Miasto Kości" - Przeczytałam szybciutko, głaciutko i przyjemnie. Nie jest to książka, która stwarza jakieś ociężałości umysłowe, nad którymi trzeba się głowić albo wgłębić w tekst starając się zrozumieć, co miał na myśli autor (przypominają mi się dawne lekcje j. polskiego…).
Tematy o wilkołakach, potworach, wampirach, etc. nigdy mi się nie znudzą, więc i tutaj czułam satysfakcję.
Szkoda, że na końcu miałam wrażenie, jakby autorka chciała jakby najszybciej skończyć książkę, bez w pewnych momentach większego myślenia nad tym co i o czym pisze.
Bohaterowie (skądź to znam... Hm?): Biedna, fajtłapowata dziewczyna, z bliskim przyjacielem i olśniewająco, zajebiście seksowny chłopczyna, na widok którego wiraszki mają mokro. Ale jeszcze większe zdziwienie, kiedy się okazuje, że są rodzeństwem (tzn. fajtałapowata wiraszka & mega sexy boy).
Postać Luke’a (Skywalkera?), bardzo mi przypadła do gustu. Chyba najbardziej ze wszystkich bohaterów. Z jednej strony, dobry, przykładny i opiekuńczy wujaszek, a z drugiej drapieżny , dziki i nieokiełznany wilk. Mrau.
Niedługo druga część, więc na pewno nie omieszkam pobiec do EMPIKU i ją kupić.

Reasumując, jestem na tak, choć jak dla mnie za, za, za krótka. Przydałoby się jeszcze z kilkaset stron.


Aktualnie czytam (również wszedł w me łaski) "Kłamcę" Jakuba Ćwieka i "Obrońców Królestwa" Majeczki Kossakowskiej i próbuję dotrzeć do końca "Nad krawędzią" Jonathana Kellermana.

"Ostatni dom po lewej"

Dobrze, że mój tatuś tak nie robił z kolegami co do mnie przychodzili.
Koncepcja filmu. Jedynie to mi się podobało.

A w niedzielę poprawka z łaciny.

Hm, tak właśnie myślałam, i chyba jednak przy znakach chińskich też nie miałam poprawki, albo już nie pamiętam, bo tego tatuażu wolę nie pamiętać, tzn. samego robienia.

Zależy. Ja miałam wszystkie poprawiane. Choć, to za mocne słowo.
Czasem coś się dorobi, dorysuje, dociemni, etc. Mam go teraz dość jasnego, choć Michał się śmiał, że sama taki chciałam, ale od razu stwierdził, że go trochę przyciemnimy. Niektóre, rzeczy wychodzą, właśnie po zagojeniu się, kiedy tatuaż dochodzi do siebie. Zresztą, to też zależy od tauażysty, więc jak zrobisz tattoo, to po 2-3 tygodniach na control i Ci powie, czy robicie poprawkę czy niet.

Lilith, to nie krowi ogon, tej. ;p

Avada, proszę -

nie jest rewelka, bo zdjęcie zrobione kilkanaście minut po.
Po urlopie idę na poprawkę, więc będzie lepiej wyglądał, niż jak wygląda teraz. Chyba.

Wpadłam. Chwalić będę się. Oł, yeah.



Next.