ej Wiśniewski uratował Jerzego Kosa, słowami swej piosenki, więc spi****** od niego ;> no i welcome back for me, ofcrs.

Elva - chy chy, ychy =P nic innego nie przychodzi mi do głowy =P

to był wstęp, a teraz przejdźmy do posta właściwego^^

wiec chciałabym podzielic sie z Wami moimi spostrzezeniami i wrazeniami dotyczącymi opeth'owego "Deliverance", który niedawno dostałam.

pamietam, ze kiedy słuchałam "morningrise" zastanawiałam sie czy ten zespół bedzie jeszcze w stanie jakas płyta TAK rzucic mnie na kolana (jak sie niedawno dowiedziałam absolutu dotyka sie tylko raz ^^ teraz słuchajac 'Deliverance' stwierdzam, ze ta teoria traci swoja moc ^^).
płyta naprawde bardzo mi sie podoba, sama nie wiem czy bardziej niz wspomniany wczesniej "Morningrise", ciezko powiedziec, ale i tak wydaje mi sie, ze jest swietna i poleciłabym ja z powodzeniem kazdemu kto lubi skrzyżowanie ciężkosci i łagodnosci; ciezkie gitary przeplatajace sie z delikatnymi i nostalgicznymi wstawkami akustycznymi (u Opeth'a te dwa elementy uzupełniaja sie nawzajem).
na płycie utwory sa - jak zawsze zreszta w przypadku tego zespołu - rozbudowane i wielowątkowe. i bardzo długie! kazdy z nich to ponad 10 minut [oprócz instrumentalnego For Absent Friends]. co tu duzo mówic.. tak gra tylko Opeth... cos takiego - taka aure - potrafia wyczarowac tylko Oni... wokal Mikael'a rozwala po prostu na kawałki - raz z jego gardła [jak to ktos kiedys ładnie okreslił^^] wylewa sie potęzny, niedźwiedzi ryk, innym razem dosłownie oczarowuje niezabrudzonym, bardzo czystym głosem (to niesamowite, bo ten facet nie ma naprawde zadnych problemów z przejściem od burzącego ściany growlingu do subtelnego, melancholijnego wokalu).
kompozycje mimo ze sa bardzo długie nie nudza, wrecz przeciwnie, sa niebanalne i maja w sobie nute tajemniczosci, niedopowiedzenia (piekne By the Pain I See in Others. utwór jest naprawde fantastyczny. zaryzykuje nawet stwierdzenie, ze najlepszy na płycie. i mimo ze kilkakrotnie zmienia sie jego tempo i nastrój, to poraza wrecz niesamowita spójnoscia. uwielbiam ten fragment, który mam w podpisie). jesli chodzi o warstwe tekstowa to liryki sa typowe dla Opeth'a. nieco smętne, ale nie odrzucają.
płyta jest cudowna.. taka... wysmakowane, spójna. ale równiez pełna bólu, desperacji, jest ciezka i zarazem marzycielska. przeszywa zimnym klimatem. dźwiekowo jest wizerunkiem zdesperowanej duszy. ale Opeth ma po prostu taki styl... zawsze jest dołująco, melancholijnie i desperacko. i cholernie ciezko.

ah, i chciałabym jeszcze, choc moze to bedzie nie fair, wysunac pewne porównanie do "Morningrise". odnosze jakos takie wrazenie, ze Deliverance mimo ze jest bardziej spójną i skrupulatną całością, melodycznie i logicznie połączona to jest generalnie bardziej 'luźna' i rozmarzona podczas gdy Morningrise jest bardziej chaotyczna / choc ten chaos robi wrazenie kontrolowanego / ale przy tym surowsza, nagrana bardziej garazowo.

sprostowanie na koniec.
kazda opeth'owa płyta jest genialna i wyjątkowa, co do tego nie ma wątpilwosci, a to która bardziej sie podoba zalezy juz chyba po prostu od gustu. "Deliverance" opisałam - gdyby ktos nie zauwazył ^^ - w samych superlatywach, bo mysle, ze jest naprawde dobra, ale "Morningrise"... chyba jest bardziej w moim klimacie. pisze 'chyba' bo z 2strony naprawde ciezko mi powiedziec, która z nich jest lepsza... hmmm.. a Wy jak myślicie?

więc tak...

e, jasne. ile już Ich Troje miało tych ostatnich ostatnich pożegnalych pożegnalnych koncertów? po Kołobrzegu zagraja jeszcze 8 koncertów na pewno.... a może i więcej. (przynajmniej tak wynika ze strony Ich3, oraz ze strony Ich menagera)

po pierwsze, no, o Łzach już pisałam
po drugie, może i fizycznie wolno, ale z głosem coś - wg mnie - nie wyrabiała. a szkoda, bo Ją bardzo lubię/lubiłam... zwłaszcza "Białą Drogę"...
po trzecie, zgadzam się;) zmieniają te wokalistki na coraz gorsze.
po czwarte, mnie Łągwa zawsze bardzo denerwował, jeszcze za czasów, gdy lubiłam Ich3 ;> nie wiem dlaczego, ale nie mogę Go znieść po prostu..
piąte opuszczam
po szóste, oj tak, baaaardzo szkoda..
po siódme, Krawczyk był t-r-a-g-i-c-z-n-y. i ten jego playback... heh.

Kira -> ja sie ze wszystkim zgadzam, i pewnie wiekszosc ludzi ktorzy wysluchali ta plyte tez, ale po co ci bylo wypracowanie pisac?:> Przecie kazdy normalny czlowiek wie jak gra Opeth XD

Mów mi ANORMAL.

A ja zbieram na płytkę BEP - Elephunk , ew. Chłopaki Z Szarego Tłumu - Wbrew Regułom lub Owal/Emcedwa - Wirus.

Hefaj... to to ja juz wczesniej wiedzialem:D

Recka mojego autorstwa pisana na potrzeby rev.pl

Bad Religion
The Empire Strikes First

Gdy w 2002 roku grupa wydała płytę "The Process of Belief" wielu mowiło o prawdziwym powrocie. Wydawałoby się nowe brzmienie, a jednocześnie tak dobrze znane fanom Bad Religion zapoczatkowało niewątpliwie nowy okres w twórczości zespołu. I gdy opadły juz emocje zwiazane z tym krążkiem okazało się ze Graffin i spółka pracują nad nowym albumem.

Ludzie którzy mieli okazję usłyszeć to co się na nim znajduje jeszcze w trakcie nagrywania twierdzili iż "Empire Strikes First" zaczyna sie dokładnie tam gdzie "Process of Belief" się kończy. Mnie osobiście bardzo takie zapewnienia cieszyły, gdyż na płycie z 2002 roku nie znalazłem ani jednej słabszej piosenki i mogłem jej słuchać bez przerwy.

I tak oto 7 czerwca stało się - nowy krążek trafił do sprzedaży. Niestety w Polsce miałem okazję do zakupu dopiero kilka dni temu.

Co takiego oferuje nam album?

Zaczyna się on bardzo klimatycznym, spokojnym i co najciekawsze - instrumentalnym utworem Overture. Ciche gitary i perkusja tworzą klimat który chwilę później potęguje jeszcze chór którego śpiew wzmacnia się z każdą sekundą by płynnie przejść w następną pozycję czyli Sinister Rouge. I tutaj spada na nas istna ściana dzwięków, akordów i uderzeń. Piosenka jest wymierzona bezpośrednio w Kościół co dla Bad Religion jest raczej rzadkością.

Po pełnym mocy Sinister Rouge przychodzi czas na Social Suicide - jest on minimalnie wolniejszy od poprzednika. Kawałek bardzo melodyjny, z ciekawym tekstem no i to co najwazniejsze - czuć w nim ducha zespołu, ten klimat na który składają się wszystkie dotychczasowe Long Play'e wydane na przestrzeni ponad 20 lat.

Po niecałych dwóch miutach możemy już usłyszeć pozycję numer trzy - Atheist Peace. Aż chciałoby się słuchać dłużej - ponownie jednak utwór bardzo krótki, aczkolwiek konkretny w swym przekazie -

Tell me what we’re fighting for
No progress ever came from war
Only a false sense of increase

I taka mała ciekawostka - polecam posłuchać końcówki w słuchawkach - dzwięk bardzo przyjemnie krąży od ucha do ucha.

Numer pięć czyli All There Is - jeden z lepszych utworów na płycie - to jeden z tych kawałków podczas słuchania których uświadamiam sobie iż Greg poza talentem do pisania piosenek posiada również niesamowity głos.

Singiel promujący album czyli Los Angeles Is Burning oprócz świetnego tekstu posiada też ciekawy motyw muzyczny, a nastepujacy później Let Them Eat War zawiera jedną zwrotkę w całości... rapowaną. I proszę się nie wzdrygiwać - trwa to tylko 15 sekund, a efekt jest dosyć przyjemny.

Niewątpliwą przyjemnością było dla mnie też słuchanie utworu God's Love który mimo iz stoi niejako w opozycji do moich religijnych przekonań nadal pozostaje utworem świetnie napisanym i zagranym.

No i pozycja znana z okładki - The Empire Strikes First. Świetny gitarowy riff i praca chórku sprawiają że nie chce się przestawać słuchać refrenu, który zresztą oddaje nastawienie Grega i zapewne reszty zespołu do polityki rządu USA. Podobnie pod względem słuchowym jest z Beyond Electric Dreams który może nas poczestować porcją nieco elektronicznego brzmienia, za którm niewątpliwie stoi Mr. Brett (majacy w swoim dorobku album "Error" z taką własnie muzyką) Ponownie - refrenu aż chce sie słuchać raz za razem.
Wszystko to kończy się wraz z "Live Again - The Fall Of Man" - piekna piosenka, ponownie z religijnym podtekstem. Szkoda mi się zrobiło że to już koniec nowości, chociaż chodzą słuchy o bonusowym utworze...

Z pozycji wartych posłuchania wymieniłbym... hmm - absolutnie wszystkie. Od szybkich i mocnych jak Sinister Rouge po spokojniejsze jak To Another Abyss.

I co o tym wszystkim sądzić?
Jest to zdecydowanie ewolucja w stosunku do poprzednich nagrań, którym niektórzy wręcz zarzucali wtórność ( z czym sie nie zgadzam). Odważne brzmienia gitar, dłuższe solówki (pomimo faktu iż gitarzyści z BR nie przepadaja za takimi popisami), nieco mniej agresywny, ale wciąż silny wokal, niesamowita perkusja łącząca wszystkie te elementy, oraz - co średnio mi do gustu przypadło - wokale wspomagające Grega. Wcześniej celowo pisałem chórki - gdyż tak to właśnie brzmi... wątpie by któryś z członków BR potrafił jeszcze tak wysoko śpiewać. Postawiono na melodyjne refreny przy zwrotkach zawierających często średnio udane zwolnienia i zmiany barwy głosu wokalisty. A i refren nie zawsze pasuje do całości - chociażby w przedostatniej pozycji tj. Boot Stamping On A Human Face Forever. Teksty stoją na wysokim poziomie - bywało lepiej, ale i tak nie mam się do czego przyczepiać, tym bardziej iż przekaz sporej tych tekstów części wciąż jest dla mnie nie do końca jasny.

Na koniec - Polecam goraco. Nie jest to album zły, jest on po prostu inny i ktoś kto jest do starego brzmienia przyzwyczajony tak mocno jak ja będzie potrzbował po prostu trochę czasu by docenić niewątpliwe zalety tego krążka.

PS. Po przesłuchaniu nowej płyty polecam jednak zaserwować sobie jeszcze jakąś starszą pozycję - ja odczułem najprawdziwszą ulgę gdy usłyszałem starego dobrego Generatora :]

Ocena - 8+/10

Stuff darmowy -
Sinister Rouge mp3
Let Them Eat War mp3
Los Angeles is burning (TV rip teledysku)

"...P..."

Ten post był edytowany przez Pawelord2: 04.07.2004 18:10

hm... pisałam to poniekad z nadzieja, ze byc moze ktos kto Opeth'a nie zna, zainteresuje sie po przeczytaniu tego krótkiego opisu tej muzyki.. poza tym przyznam szczerze, ze troche liczyłam tez na to, ze beda tacy, którzy sie jednak ze mna nie zgodza i nawiąze sie jakas dyskusja... eh.. [westchnięcie].
marzenia ściętej głowy.

Ten post był edytowany przez Kira: 04.07.2004 21:59

ANORMALNI, łączmy się!

A płytke BEPów mam ;P Ale nie chce mi sie jej przesłuchać nawet, musze zmobilizować (ale jak tu się zmobilizowac, kiedy ma się piosenki Sistars w Winampie )

lol , czy ktoś tu jeszcze jest Anormalny ?

Pożycz płytkę , oddam ci esemesem! XD

Kira-> a kto mialby sie z toba nie zgodzic... ludzie dziela sie na takich ktorzy znaja i lubia Opeth i tacy ktorzy nie znaja... ta krótki opis powinien brzmiec tak: Opeth - zajebista kapela, posluchajcie sobie... a nie... eee.... nie bede cytowalXD

Nie, ktoś tu mówił cos o anormalności?

Moge pożyczyć, tylko jest jeden mały problem, ze ta płytka nie jest na płytce XD

A ja wyskocze z zupełnie innym gatunkiem. Otóż ja od dłuższego czasu słucham Beatlsów. Uważam że grali naprawdę bardzo fajnie. Oprócz tego słucham czasami bluesa i rocka,ale raczej starego(z lat 70,80) bo nowy nie przypada mi do gustu. Muszę jeszcze napisać ze nie cierpię rapu,raperów i hiphopu. Drażnią mnie bardzo ci ludzie i ta muzyka.

Normalnie Was kocham ^.^
Buzi.


kto nigdy nie słyszał Opeth, niech to szybko zmieni, chociaż to muzyka nie dla 'każdego'...
wiele może się zawieść, bo jak to już Kira dostrzegła, trzeba umieć słuchać Opeth...

napewno nie są to dźwięki dla tych, którym przypadają do gusty skoczne pioseneczki i podśpiewki w stylu 'yeah, yeah, joł, joł, umcy, umcy, yes, bejbe!'

a to źle, że niektórym wystarcza rola biernego odbiorcy barwnych dźwięków.

muzyka to część naszego życia (przynajmniej mojego) i powinniśmy ją rozumieć.

Opeth to swego rodzaju agonistyczny zastrzyk muzyki upiornej, w dobrym tego slowa znaczeniu^.^

Amen.

jak nie ma

to ja nie słucham ;> ja ich nie znam w sumie ;]

to posłuchaj, Voldius... dobrze Ci zrobi, jako odwyk od dźwiękonaśladowczych brzdęków.

Hmm, a ja mam coraz wiekszą chęć zapoznać się z Opethem ... No ale cóż, nie ma skąd downloadnąć ;P Trudno sie mówi.

A narazie słucham sobie występu Sistars z Hiphopola i więcej mi do radości nie potrzeba

Lilly, użyj iMESHA albo Kazy, z www trudno będzie. ^.^

Echh, nie mam i nie mogę mieć żadnego p2p.

No cóż, poprosze kolegę, choć nie wiem czy mi ściągnie ;P

nie no co Ty, one są najlepsze ;> taki ozone ;] w sumie z MUZYKI to nawet trochę słucham. ostatnio, jednak mniej,

Czemu wyrywasz mi zdania z kontekstu?:>

cytat to cytat, my dear, a życie okrutnym jest.
a czemu się źlisz to nie wiem.

hia hia. a ja sobie właśnie "Furious angels" pana Roba Dougana słucham. jeszcze świeże, prosto z merlin py ly.

po reklamie

Nie mam pretensji, ale dziwnym jest dla mnie wyrywanie z kontekstu zdan, ktore oddzielnie nie maja zadnego sensu...

a mnie coś dziś wzięło na Evanescence.... You, Missing etc.... miło do tego powrócić

oraz na covery w wykonaniu Flinty... I will survive, Szklana pogoda...

i nawet Virgin.... Szafa.... Dody nie trawię, ale "Szafe" uwielbiam...