Drzewo · [ Standardowy ] · Linearny+ Zabójstwo

[Sihaja]

No i znowu ja... :/


Zabójstwo pęcznieje w nas na siłę
po kolei zabijamy siebie
kawałek po kawałku
z jubilerską dokładnością
odbierając sobie dech.
Najpierw niszczymy
marzenia wirujące
na zbyt dalekie ręki wyciągnięcie
Potem wrażliwość,
rzeczy małych głaskanie,
rozpędzone pochodnie zimnych ust.
Zabić trzeba jeszcze żal
zapomnieć o tym kim się
nie-było, wypić goryczy czarę
o smaku miodu.
Wierzyć, tak mocno wierzyć,
że jest się zwykłym człowiekiem,
łapać powietrze w ramiona
i mówić, że to miłość.
Na koniec postawić na twarzy posąg
na obraz i podobieństwo szczęścia

[dj_klusek]

Już wiem od kogo jeszcze będę się uczył pisać wiersze (uznaj to za komplement)

[Mellisa]

Sihuś moja droga...
poczatek mi się nie podoba...
chociaż pomysł naprawdę niezły, trochę nie umiałaś go ogarnąć...
takie mam wrażenie, nie do końca byłaś pewna tego wiersza...
potem się rozkręciłaś...
weszłaś w ten wiersz całym swoim sercem i jestem bardzo szczesliwa, ze udało mi sie to po raz kolejny poczuć...

Niemniej, czytałam lepsze Twoje dzieła i jestem pewna że jeszcze mnie pozytywnie zaskoczysz...
nie raz...

=*

[Mara]

Mi wlasnie sie poczatek nie podoba. Im dalej tym lepiej ))
Delikatnie, a zarazem z przekonaniem.
Ale mam nadzieje, ze tak nie myslisz.

Co dalej do wiersza.
Uczuciowy to na pewno.
Chociaz wydaje mi sie, że jeszcze to nie ta sama Ty i na wiecej Cie stać.
Choć...pokazujesz juz swoje mozliwosc to jeszcze nie do konca :*

Pozdrawiam :*

[muszka Me]

Hmm... Sihaja...

Przede wszystkim, czytając to miałam wrażenie, że to się nadaje bardziej na jakąś notkę filozoficzno-refleksyjną, niż na wiersz. Widać tu ciąg logiczny, jakby takie nienaturalne podzielenie na wersy (gdzie aż chciałoby się połączyć to wszystko w jedną, zbitą całość). To takie nienaturalne u Ciebie, zazwyczaj piszesz inaczej (wiem, wiem, że ludzie się zmieniają, rozwijają, itd. ale ja nie lubię zmian tego typu=D). Ponatdo to taka wyliczanka trochę, miejscami ma się wrażenie, że się wie, co będzie później. To tyle jeśli chodzi o formę -- przechodzimy do treści.

Mądre. Mądre, jak wszystko, co napiszesz. Końcówka mnie urzekła, a ponadto jeszcze "na zbyt dalekie ręki wyciągnięcie", "rzeczy małych głaskanie" i "rozpędzone pochodnie zimnych ust". Naprawdę mistrzowskie wersy. Szkoda tylko, że całość jest taka niesforna... nie-wierszowata... Ale wiesz co? Ja tu widzę coś dobrego i -- choć wiem, że nic na siłę -- teraz Cię zaganiam do wzięcia papieru, ołówka i pobabraniu się w nim, bo sądzę, że jesteś w stanie dopieścić go do idealności. Ot co.