4bidden

las
wokół nas
i niebo gwiaździste
nad nami
i ty
obok mnie
z niecierpliwymi
rękami

ksieżyc
jak aluminiowy sykl
blado świeci
sowa
na skrzydłach z cienia
poprzez mrok leci

zapach
włosów twych
do bólu mnie odurza
na zewnątrz płonę, a w środku mnie
szaleje burza

wszystko
jest jak sen
który niech nigdy się nie kończy
to ukrywanie się
kiedyś
nas wykończy...

nie chcę
wracać już
nigdy do swych lochów
chcę po wieczność
z tobą być
a nie w takim popłochu

ten las
zakazanym jest
tak jak i nasze czyny
nigdy
nie spotkałem
tak porażającej
dziewczyny

jesteś
jak eliksir
który z pasją uwarzono
Hermiono, proszę cię
zostań
moją żoną
***

parsknęłam herbatą która zamiast znaleźć się w moim żołądku wylądowała na monitorze XD chwile później po prostu zamarłam XD człowieku rozwala mnie momentami twój "pisarski absurd" nawiązuję tu dzielnie do "Severusa i rury", to wszystko jest momentami tak banalne i głupawe, że ja poprostu nie mogę się nie śmiać XD wartości arystycznej się tam raczej nie doszukałam ale dzięki za poprawę humoru XD idę po chusteczki żeby wytrzeć i monitor i łzy śmiechu XD

Bardzo super fajnie. Ja osobiście wole nie rymowane, ale te twoje jest spoko. Ładne. TYLKO CZEMU NA KOŃCU MUSIAŁES UMIEŚCIĆ TĄ HERMIONĘ!

Ta Her-mio-ona-ni-na tylko mi całą harmonie popsuła...



No dokładnie fumsek...dokładnie(heh...Severus i rura ...Przypomniałam sobie...haha i jeszcze ten podpis Jana Bez domu - "Like a virgin!" hehe)

Ten post był edytowany przez żaba: 11.12.2004 14:57

fumsek => w moim przypadku to była kawa. I nie na monitorze, lecz na klawiaturze.

Początek taki ładny... za to końcówka porażająca. Nie da się nie śmiać, choć czuję się jakbym dostała po głowie...

Czasem warto spojrzeć drugi raz...

"4bidden" Jana Bez Domu jest ciekawym przykładem współczesnej poezji, która, choć nowatorska w formie czerpie pełnymi garściami z wiecznych krynic klasyków, a także sięga do źródeł doskonałej w swej formie greckiej tragedii. Pobrzmiewają w nim również echa romantycznych wieszczów, których słabość do przegniłych lochów i zakumkanego bajora jest powszechnie znana.

Na szczególną uwagę zasługuje podmiot liryczny wiersza. Delikatnie i subtelnie, a jednak w sposób nie pozostawiajcy wątpliwości autor opisuje walkę wewnętrzną mężczyzny, rozdartego między niewątpliwym uczuciem dla dziewczyny, a zakorzenioną głęboko moralnością, sygnalizowaną już w pierwszej strofie oczywistym odwołaniem do Kanta. Sytuacja podmiotu lirycznego jest oczywistym nawiązaniem do motywu rozdarcia wewnętrznego bohatera (por. w tym zakresie obraz sosny rozdartej w literaturze światowej). Zatem wiersz jest w istocie krzykiem bezsilnej namiętności, która stojąc na progu spełnienia nie może przekroczyć niewidzialnej granicy praw moralnych. Rozpacz i determinacja wiedzie nieszczęśnika do werbalizacji finalnego błagania "Hermiono, (...) zostań moją żoną".

Od strony formalnej wiersz zbudowany jest nieregularnie, zwraca uwagę różna ilość wersów w strofie (8,6,5,6,6,7,6) z łatwo wyznaczalną średniówką. Ciekawie zastosowano układ rymów abcdec (z obocznościami w zależności od liczby wersów), który, choć trudny do zidentyfikowania, pozwala jednak zachować całości swoistą rytmikę, dzięki czemu wiersz nabiera śpiewności i lekkości w odbiorze.
Unikanie wielkich liter sugeruje wpływy e.e.cummingsa, zaś niechęć do znaków interpunkcyjnych nie jest przecież niczym innym jak hołdem oddanym twórczości ojca Leopolda Blooma.
Paleta użytych środków stylistycznych również urzeka bogactwem - od prozaicznych epitetów ("porażająca dziewczyna") poprzez porównania ("księżyc jak sykl aluminiowy") i kunsztowne metafory ("sowa na skrzydłach z cienia") aż do wysublimowanych, a przecież jakże czytelnych synekdoch - zapach włosów jako symbol bliskości dziewczyny, niecierpliwe ręce jako wyraz obopólnego pożądania i nieokiełznanych namiętności nie pozostawiają wątpliwości co do emocji targających podmiotem lirycznym.

Życzylibyśmy sobie większej ilości tak udanych debiutów. Jan Bez Domu urzekł nas swoją prostotą, prawdziwością uczuć i dojrzałością warsztatu. Z niecierpliwością czekać będziemy na dalszy rozwój twórczości tego młodego, lecz świetnie zapowiadającego się poety.

Pozdrawiam,
Professeur Rogue

Ten post był edytowany przez Professeur Rogue: 12.12.2004 00:50

Hmmm.. ciekawe.
Czy wyczuwam subtelną nutkę mięty?

Podpisuję się obiema rękami pod tym co napisał Professeur Rogue. Niewielu w dzisiejszych czasach jest młodych, a zarazem tak udanych debiutów. Autorzy boją się przedstawiać swoją twórczość szerszemu gronu w obawie przed krytyką. Inni wprost przeciwnie pragną szczerej krytyki, aby poprawić swoje błędy w przyszłości. Najbardziej zwróciły moją uwagę odniesienia Jana Bez Domu do filozofii i literatury klasycznej.
Chętnie przeczytam inne dzieła Jana, zapowiada się na wielki talent.

Pozdrawiam
ewejka

przeczytaj "Severusa i rurę" na Kwiecie Lotosu to kolejne dzieło tego jakże zdolnego młodego człowieka, tylko nie pij nic przy czytaniu nie jedz w trosce o własne zdrowie, poprawa humoru gwarantowana:]

"Severusa i rurę" miałam przyjemność czytać w wersji pierwotnej, nie ubranej w język literacki. Przyznaje, że jest to dzieło nieco absurdalne, ale tym samym bardzo współczesne. Mało jest tak odważnych autorów, któży zdecydują się opublikować swoją twórczość, pomimo iż większość jej nie zrozumie.

no ba! odwaga na miarę lwa XD już pazurki ostrzę na kolejne dzieło Jana :]

Ależ tak, tak! To racja! Ponadto przypadkiem wiem, iż "Severus i rura" jest utworem pisanym pod wpływem głębokich rozważań na tle filozoficznym. Jestem pewna, że zawiera ukryte przesłanie, którego my, czytelnicy, musimy się doszukać. Trzeba umieć czytać między wierszami, proszę państwa.
Doceniam zwłaszcza elementy satyry na marność, kruchość ludzkiego życia. Bo czymże jest życie w porównaniu z siłą aluminium?! Czymże jest nagość wobec beretu?! A czym namiętność wobec Bazyliszka?!
Zostawiam Was, drodzy państwo, z tymi rozterkami, sam na sam. Życzę owocnych rozmyślań.

darujcie sobie.

A czymże jest Bazyliszek wobec sławetnej MarijSu?!
Janie! Chłopie ty mój! Twój "aluminiowy" styl powala mnie na kolana! Piszże więcej "aluminiowej twórczości"!!! Pozdrawiam wszystkich i niech rura będzie z wami! Like a virgin i do przodu
Pozdrawiam:

..::Karaluch JESZCZE like a virgin::..

PS:
Dziewictwo to piękny czas
Dziewictwo jest tylko raz
Jak pięknie ptak nuci
Dziewictwo nie wróci...

Przepraszam.... (wyciera nos) ale ja nie mogę sobie darować. Normalnie się spłakałam nad tym wierszem. (wyżyma chustkę) To takie dramatyczne! Biedny facet - nie wiem jeszcze czy to Draco, czy Sev... chyba Sev, bo tam jest o eliksirze, nie? No w każdym razie żem się wzruszyła jak nie wiem co. Niespełnieni kochankowie, księżyc i ta sowa... buuuuuuuuuuuuuuuuu..... No ja nie mogę....

jak mogłam dzieło tak pełne w znaczenia rozważyć na poziomie tak przyziemnym *tłucze się po rękach*,jak mogłam nie zauważyć tylu ludzkich dramatów rozgrywających się na tak małej przestrzeni tekstu *robię to co wcześniej* a tak z innej beczki, ogarnęło mnie jakieś cholernie nieodparte wrażenie, że sposób wypowiedzi paru osób z tego tematu zahacza o siebie i gdybym była podejrzliwa a oczywiście taką nie jestem pomyślałabym, że to jedna i ta sama osoba :]

Moja droga, zapewniam Cię, że tak nie jest. Przynajmniej jeśli o mnie chodzi, jestem jedyna w swom rodzaju, osobna i niepowtarzalna. Więcej kotów, z tego co wiem, tu nie ma. Może parę smoków... ale kota niet.
pozdrawiam

Obawiam się, że nie masz racji...

No, mówiłam o tym temacie Ale TERAZ rzeczywiście kotów jest więcej. Co nie zmienia faktu, że jestem jedyna w swoim rodzaju i że występuję tu tylko pod tym nickiem ;P

Czytając to miała wrażenie, że czytam tekst jakiejś prostej piosenki.
Szczerze mówiąc to jakoś do mnie nie przemawia, może, dlatego że nie lubię za bardzo rymu??

Zapewniam, że ja również jestem jedyna i niepowtarzalna. Mam poprostu takie same zdanie jak mój przedmówca Professeur Rogue.

wszyscy są niepowtarzalni...

ojej...

no ba, jak cholera

Żadna cholera. Ani cholerą nie jestem, ani słonkiem.. ludzie, co Wy tacy dziwni? Jestem Tu (Tam też...)! A że wypowiedzi podobne... cóż, widać podobne poglądy mamy. Pokrewne dusze, czy co... Podążamy po prostu tym samym szlakiem myślowym...
<aluminiowa rura?>

Tu zgadzam się z Tobą w pełnej rozciągłości... Tok myślowy mamy ten sam... Rura Aluminiowa przejdzie do historii (histerii?) A Karaluch też jest jeden jedyny w swoim rodzaju... Biada temu kto isę podszyje pod Karalucha... Niech rura i jej bliźniaczka będą z wami
Pozdrawiam:

..::Miedziany Karaluch JESZCZE like a virgin::..

Wiersz ciekawy pod względem idei jaką ze sobą niesie oraz ciekawie zastosowanych rymów.
Wyjątkowo oryginalny, jak na tę porę roku.

Pozdrawiam serdecznie, Ryba noworoczna.