Wiersz pisany na kacu, bynajmniej nie autorefleksyjny, ot, po prostu, natchnęła mnie do niego pewna sztuka. Kto zgadnie jaka? ;P



Wyszłam wtedy na chwilę
Mój syn ma oczy błękitne
Wyszłam wtedy na chwilę
Pamiętasz?

Nie biegłam, szłam raczej niespiesznie
Ja nic tamtego wieczoru...
Mój syn ma oczy błękitne
Ciemno było w pokoju

To trochę zabrzmi jak baśni
o rękach chłodnych jak wino
Ktoś głośno grał na gitarze...
Mój syn ma oczy błękitne

Ja wyszłam wtedy na chwilę
I burza była, tak ciepło
Mój syn ma oczy błękitne
Błękitne... Jak niebo.