Podejrzewam, że gdyby starzy Nevilla byli przy zdrowych zmysłach, byłby jako takim czarodziejem. Miałby motywację, że ma w rodzinie doskonałych aurorów. A tak, nawet nie wiedzą kim jest i nie ma na kim się oprzeć (bo jego babcia nieustannie powtarza, że jest do niczego).

Raczej nie... Jeśli Hermiona zalicza bez żadnych problemów zaklęcia ze stopnia owutemów (takie jak np. Zaklęcie Proteusza, o czym jest mowa w V tomie)...

Moim zdaniem, Longbottom sam podlega sugestii... Ludzie mówią, że jest do niczego, on o tym wie i na tym poziomie działa. Próbuje przełamać złą passę, ale uważa, że wszystko idzie na marne, po czym ląduje w punkcie wyjścia... Z resztą, jego uznałbym za kogoś, z którego nie udało się wyczerpać całej mocy (Longbottom rzuca zaklęcie Światła. Następnego dnia, sala w której przebywał nadaje się do tygodniowego remontu. Podczas gdy ktoś inny spala to zaklęcie, nie ma efektów. Zabawne...).