Drzewo · [ Standardowy ] · Linearny+ Przepraszam, Czy Tu Biją?, Czyli: po prostu ja

Takie dwa cusie. Niedawno napisane, trochę błędne, może trochę chore.

*
Sąsiadka z naprzeciwka
W różowych kapciach oczekiwania
W szlafroku w paski z marzeń
Czekając na balkonie
Na łunę słońca
Która nie nadejdzie nigdy
Bo siąsiad zamknął świt w słoiku
I dał w prezencie
Tej rudej z drugiego piętra
Co nie ma na twarzy
Wypisanego wyroku
Samotnej matki


**
Czarne kałuże
Na dywanie myśli
Przeżartym przez etanolowe mole
Wybite szyby
Straszą ruderą
Dawno nie używanej
Głowy


[czy to nie psychodelia?]

Chyba jednak nie.


Co do wierszy. Podobaja mi sie. Sa jakies, ale nie odczuwam w nich zbytnio duzo wrazliwosci sa mocne i stanowcze. Dobre.

A mnie się to pierwsze bardzo podoba. Nie nazwałabym tego psychodelicznym, a surrealistycznym. Mocne.
A że w stylu pewnej forumowiczki ;-) ? A powiedzcie mi, że nikt nigdy nie pisał jak Norwid.

Tej rudej z drugiego piętra

No wypraszam sobie ;P
Dziwne toto. W sumie to nie są wiersze , tylko takie posklejanecośtam. Wiersz to wiersz. nie zlepek przypadkowych wyrazów. a te tak jakoś właśnie odbieram.

Raczej nie nazwałabym tego stylem pewnej forumowiczki, Mornus. Bo Pewna Forumowiczka ma u mnie szacunek i czegoś takiego bym nie zrobiła. Być może za dużo po prostu punka słucham. I mi zostaje takie przypadkowe składanie urwanych zdań. Poza tym kapcie są specjalnie banalne. Różowe kapcie królikowe.

Neonai - Też Cię lubię. Chyba musisz się przeprowadzić. ^^