Miałam wtedy 10 lat. Jakims dziwnym trafem wszyscy czytali Harrego. Ja, przeciwniczka wszystkiego co komercyjne, oczywiscie postanowilam, ze 'nie wezme tego do reki'. W pewnym momencie jednak zlamalam moja najwazniejsza zasade. Czemu dzis serdecznie zawdzieczam. Tak zaczela sie moja przygoda z Harrym.
Tom pierwszy czytalam dosc dlugo. Po kazdym rozdziale robilam miesieczna pauze. I czytalam ten rozdzial razy x. Po prostu non stop walkowalam to samo. Bylam tak zachwycona trescia. Smieszne. W koncu zabralam sie za tom drugi. I tak po kolei, doszlo do 4. Na 5 musialam juz czekac. Zawsze jednak zaczynalam nowy tom od ostatniego rozdzialu. Dzieki temu znalam juz koniec i na wszystko moglam spojrzec z innej perspektywy. Czego teraz zaluje. Koniec Księcia Półkrwi znałam juz 2 miesiace przed jego polska premiera. Porazka. Z siodemka postanowilam zrobic inaczej niz dotychczas. Przede wszystkim dlatego, ze ma to juz byc ten od dawna zapowiadany 'KONIEC' . Czego chyba osobiscie nie przezyje. O tak. Wpadne w depresje.. Nie wyobrazam sobie, bym miala tak raz na zawsze odciac sie do Harrego. Defakto nie bylo jeszcze takiej czesci, do ktorej bym nie wrocila przynajmniej trzykrotnie.

1999 rok (miałem 7 lat....) z Anglii od siostry dostałem paczkę z dopiskiem: "You gonna Love This! " Otwieram....książka...jako że nie byłem wtedy wciągnięty w książki po czterech-pięciu dniach zacząłem czytać....i zwariowałem. Klimat...pomysł...Potter ;] Od tego czasu minęło właśnie 8 -9 lat a książka dorastała wraz ze mną...

U mnie zaczęło się dość niewinnie. Moja koleżanka z podstawówki po prostu kochała HP. Ja nie byłam do tego nastawiona zbyt pozytywnie, ale w końcu po wielu naleganiach przeczytałam pierwszą część ksiązki. To było chyba w 5 klasie podstawówki. No i ja też pokochałam te ksiązki, ten świat czarodziejów. Zaczęłam żyć życiem Hermiony, Rona i Harrego. Teraz jestem w 3 klasie gimnazjum i nadal z wielką radością czytam te ksiązki i oglądam ich ekranizację

hmm... kuzyn czytal... ja twierdzilam ze to bzdury... w koncu cos mnie tknelo... przeczytalam pierwsza czesc... i pozniej juz ze zniecierpliwieniem czekalam na kolejne... po prostu pokochalam ten magiczny swiat! :D

moja przygoda z Harrym zaczęła się w 4 klasie podstawówki. mieliśmy w szkolnej bibliotece konkurs czytelniczy i jednym z warunków było przeczytanie 1 częsci. oprócz tego byly jeszcze inne książki i ja za Harry'ego wzięłam się na samym końcu, bo stwierdziłam, że na pewno jest bezsensowny. no a potem to był szał
mania zbierania gadżetów, obwieszania pokoju plakatami itp. potem przeszła mi ta faza, ale ksiązki czytam nadal. 3 część przeczytałam 13 razy. moja ulubiona.

Jakiś rok przed ukazaniem się "Czary Ognia" po polsku cała potteromania zaczęła się dopiero tworzyć, ale już wtedy było istne szaleństwo. Ja ponieważ zazwyczaj idę pod prąd nie rozumiałem tego i trochę mnie to irytowało. Tym bardziej, że kuzynka co trochę mnie męczyła, jak by to było wspaniale poczytać książki o małym czarodzieju. Byłem wtedy albo w 4 albo 5 klasie podstawówki. Ponieważ jednak raczej nie krytykuję czegoś zanim tego nie poznam chciałem przeczytać. Pożyczyłem od cioci i...wciągnąłem się. Pierwsze dwa tomy przeczytałem w ciągu trzech dni. Trzeci tom w ciągu jednego. W ciągu tych 4 dni stałem się absolutnym fanem, który o Harrym mógł mówić godzinami. Do dzisiaj mi to zostało, choć mniej intensywnie tak samo jak wszyscy bohaterowie i cały cykl dojrzałem i już nie chciałoby mi się wstawać o wschodzie słońca na premierę ale nadal mnie fascynuje ten świat

Dawno dawno temu w 130 tyś. miescie zwanym Rudą Śląską....

Miałem wtedy podajrze 10 lat. W TV ciagle gadali o jakimś "Harrym Potterze", o filmie "Kamien Filozoficzny" ,pokazywali tłumy ludzi czekających po jakąś "głupią książkę" przy księgarnii. Nie rozumiałem tego. Do czasu...

Była zima. Będąc z babcią na targu zauwazyłem faceta sprzedającego pirackie gry na PSXa i PC. Przejżałem jego katalog i moim oczom ukazała sie okładka "jakies gry" na której był chłopiec w okularach na miotle. Patrze na tytuł :"Harry Potter i Kamien Filozoficzny". Od jakiegoś dłuższego czasu w tv pokazywali zwiastuny filmu numer 1 a na discovery channel pokazali dokument o HP. Więc się nie zastanawiałem i kupiłem grę za 20 zł. W domu grałem w nią godzinami. Bardzo mi sie spodobała. Zacząłem interesować się filmem. Jednak do premiery został ok. 2 tygodnie. Miałem ferie a rodzice byli na zakupach w Auchanie a ja byłem u babci. Wieczorem przyjechali po mnie i wróciłem do domu. Wchodząc do salonu spojrzałem na półkę z książkami ojca, jednak byłem wtedy mały więc musiałem wspiąć się na palcach. I wtedy JĄ zobaczyłem... Książka Harry Potter i Kamień Filozoficzny leżała sobie obok nowej książki ojca, która se kupił w sklepie. Chwyciłem książkę i spytałem mamy "To dla mnie!?" - "No, kupilismy ci w Auchanie". Byłem wniebowzięty. Od razu zaczałem ją czytać. Przeczytałem ją w 2 tygodnie. Był to dla mnie rekord poniewaz ja wogóle nie czytałem książek!. Po przeczytaniu wybrałem się z ojcem i siostrą do kina. Cała sala pełna... Filmem byłem zachwycony. Mineło parę dni i na półce obok Kamienia Filozoficznego znalazła się Komnata Tajemnic, która została - podobnie jak część 1 - przeczytana w 2 tygodnie. Koniec stycznia... moje 11 urodziny. Mineło parę dni i za pieniądze, które dostałem zakupiłęm w księgarni Więźnia Azkabanu oraz Czarę Ognia. Po ich przeczytaniu pozostało czekać na częśc 5. Mineły dwa lata... moje 13 urodziny. Premiera 5 części miała miejsce prawie w tym samym czasie co moje urodziny. Zakon Feniksa przeczytałem w 2 tygodnie. Kolejne czekanie na 6 tom... Premiera Księcia Półkrwi miała miejsce w tym samym dniu co moje 15 urodziny. Rano poszedłem na przystanek aby jechać do księgarni do centrum handlowego Plaza jednak gdy spojrzałem na gazety wystawione w wytrynie kiosku zauważyłem JĄ... zapłaciłem za 6 częśc i po 5 minutach byłem w domu. Księcia Półkrwi przeczytałem w 3 dni...

Każdy film o HP widziałem w kinie a także po 100 razy na DVD. Każdą książkę przeczytałem po 4 razy (teraz zaczynam czytać od początku). Teraz czekam na Śmiertelne Relikwie, które się pojawią podobno w ostatnim tygodniu stycznia więc znowu w okolicach moich 17 urodzin...

Chciałbym podziękowac swej mamie za to, że kupiła mi Kamien Filozoficzny oraz facetowi sprzedającemu nielegalne gry. Dzięki nim wciągnałem się w niesamowity świat magii, dobra i zła...

ps: mam urodziny 30 stycznia ^^''

Ten post był edytowany przez Ponury: 09.08.2007 20:24

o mamo. jeszcze nie słyszałam żeby ktoś zaczął przez grę. przez film, owszem, było tu kilka takich przypadków, ale przez grę to pierwszy raz. szacunek

Mój znajomy, po grze w CO przeczytał całą szóstkę w trzy tygodnie.

a ja skończyłam dziś pierwszy tom

Najbardziej interesująca historia mojego życia to to nie jest. W roku 2001 (chyba) byłam z mamą w Opolu (nie pamiętam po co). Mieszkająca tam moja ciotka i chrzestna zarazem kupiła mi pierwsze 3 tomy. Znużyły mnie pierwsze rozdziały, ale dzielnie czytałam dalej. No i wpadłam. Każdy kolejny tom kupowałam już niedługo po polskiej premierze, a przy DH całkiem zwariowałam i polskiej nie doczekałam (omg, jak ja mogłam wytrzymywać tyle czasu...? Ach tak, nie miałam internetu albo stałego łącza xD).

Gratulacje Lilith! Jak wrażenia?

o rany. to jak Ty trafiłaś na to forum?

ha, dzięki ;]
no fajnie fajnie.
no jak to jak? wszyscy juz wiedzą ;]

ja jestem opóźniona. nie wiem xD

Mateusz to Katon.

Lilith, i co, ciekawy ten Potter? Bo nie wiem, czy warto zacząć czytać.

O_O

hyhy, no ciekawy, ciekawy.
i juz prawie pojęłam, kiedy się używa past perfect ;]
tylko z tym Quirrellem to jakieś lekkie niedociągnięcie, bo po zdaniu 'it was Quirrell' zaczęłam wertowac kartki i zastanawiać się, kim do diabła jest Quirrel ;] za mało go było i jakos mi umknął

Za późno się zabrałaś, dziecko zapamiętałoby każde nazwisko
A ja z angielską gramatyką mam nadal ciężkie przejścia. Rozumiem prawie wszystko, testy z gramatyki też zaliczam koncertowo bez ściąg, ale jakoś te regułki i czasy nie chcą w głowie pozostać i są problemy z używaniem

Ja angielski znam świetnie w piśmie, a w mowie przynajmniej o poziom słabiej. Podobnie z gramatyką - napisane konstrukcje rozumiem, ale jak mówię, to o nich zapominam.

Ja mam z kolei odwrotnie - lepiej mi idzie gadka niż pisanie. Ale jak nie wiesz jak coś powiedzieć, to zawsze można mówić niewyraźnie, i ci jeszcze powiedzą, że masz dobry akcent.

ej no, ja tez mam tak, ze czaje jak do mnie mówią, piszą i w ogóle, tylko se mówie średnio gramatycznie. no ale już mówię, bo przed Cambridge, to sie raczej wstydziłam

Dlatego też sądzę, że przydałby mi się wyjazd na chociaż parę miesięcy do Wielkiej Brytanii czy innego USA. Chciałbym tak wyjechać i podszkolić język...

...na Brytyjkach ;p

bardzo polecam, niezwykle przydatne, zwłaszcza jezeli chce sie poprawić mówienie. no i mozna nawiazac przyjaznie z ludzmi z całego swiata.
mam nadzieje, ze uda mi sie takze za rok pojechac, choc nie ukrywam, ze to bardzo kosztowne. no ale co jak co, tu akurat warto wydac pieniadze.

Prawdopodobnie jadę do WB za rok, ale ja się boję konfrontacji z Anglikami (oczywiście cały czas mam na myśli porozumiewanie się).



A tak wracając poniekąd do tematu i do Lilith to chciałabym zacząć Pottera dopiero teraz, na nowo, mieć to wszystko przed sobą i w ogóle...Ech.