Nudzilo mi się i miałam dość smutnego nudnego świata ( w 6 klasie ^^) więc napisałam wtedy to:
Gdy byłem małym pieskiem tarzałem się w trawie i myślałem tylko o wielkiej zabawie. Śni mi się to czasami gdy śpię na kanapie i z radości sobie wtedy głośno chrapię. Jak to dobrze, że mam dom i rodzinę i w dzień smucę się tylko odrobinę. Wtedy kiedy pan wychodzi, gdy pani rozkopaną przeze mnie grządkę siatką grodzi. Ale to śa smutki małe, bo mam dom na stałe. Niektóre pieski domu nie mają i się tak w trawie nie tarzają. Kiedy siedzę w swoim koszyku pytań mam bez liku. Dlaczego pieski małe, tak do do życia samemu nie dojrzałe zostają same, całkiem same. Skąd ja otym wiem? Przecież jestem tylko psem! Mój pan jest dyrektorem schroniska i to w nim była kiedyś moja miska. Przyniesiony zostałem jako mały szczeniaczek , ubrany w śliczniutki, niebieski śliniaczek. Minęło miesięcy pięć, a wszyscy wziąć mnie mieli chęć. Ja choć nie bać się starałem, to jednak wiecie, trochę się bałem. Lecz pewnej nocy poczułem ciępłą kogoś dłoń i wywąchałem znajomą mi dłoń. I nagle pomyślałem ,,już wiem , narszecie jestem czyimś psem!!!". I tak sobie siedzę i historię moją opowiadam wam, sam!!! Zupełnie sam!!! No, nię będe już was nudzić. PPAAAA PAAA!!!!
To była historia Pikusia, psa.


Napisałam ciągiem , bo wkeljałam z bloga ==' więc prosze na to nie zwracać uwagi


Ten post był edytowany przez SSWk: 29.11.2003 20:22