Drzewo · [ Standardowy ] · Linearny+ J. With The Scar On His Forehead 7 tom, czyli Katona refleksje i dylematy

[PrZeMeK Z.]

Fakt, mocne znalazłeś cytaty. Mój błąd.

Ale mimo wszystko wszystkiego nie wymyślała na bieżąco. :]

Chociaż... Ten drugi cytat nie mówi jasno, na którym etapie tworzenia rozważała zabicie kogoś z głównej trójki. Jeśli miało to miejsce w mrocznych początkach pisania, kiedy cały cykl był garstką notatek, trudno mówić o wymyślaniu "na bieżąco".
A pierwszy - zabiła Lupina i Tonks nie po to, by "mieć więcej trupów", lecz by pozbawić życia jakiegoś istotnego bohatera (którym miał być pan Weasley) i ukazać w ten sposób okrucieństwo wojny. Czyli też tylko półprawda :]

A tak w ogóle to czepiasz się słówek, Jestie (tak odmieniać?). Chodziło mi o bezpodstawne zarzuty, że te książki nie miały odgórnie ustalonej kompozycji fabularnej, tylko np. wątek Hallowsów został wymyślony na potrzeby tomu siódmego, żeby jakoś usprawiedliwić to, że Harry przeżył.

[PrZeMeK Z.]

Kończąc offtop - masz rację, troszkę takiego poczucia jest. Widzę jednak, że podawanie przykładów mi nie służy, bo każdy zostaje odparowany :] A chodziło mi tylko o ogólną ideę.

[Katon]

Rzym przemówił. Cytaty z Rowling. Nie podam źródeł, bo mam z drugiej, ale pewnej ręki. Mądrzejsi ode mnie w dziedzinie szperania po sieci szperacze, którzy nie wierzą na słowo mogą poszukać.

“To me [the religious parallels have] always been obvious, but I never wanted to talk too openly about it because I thought it might show people who just wanted the story where we were going.”

O cytatach na grobach Potterów i Dumbledore'ów (cholera wszyscy niemal o tym zapomnieli na czele ze mną):

“They’re very British books, so on a very practical note Harry was going to find biblical quotations on tombstones,”
“I think those two particular quotations he finds on the tombstones at Godric’s Hollow, they sum up — they almost epitomize the whole series.”

“The truth is that, like Graham Greene, my faith is sometimes that my faith will return. It’s something I struggle with a lot.”
“On any given moment if you asked me [if] I believe in life after death, I think if you polled me regularly through the week, I think I would come down on the side of yes — that I do believe in life after death. [But] it’s something that I wrestle with a lot. It preoccupies me a lot, and I think that’s very obvious within the books.”

Tu jeszcze o stusunku do szalonych krytyków serii:

“I go to church myself, I don’t take any responsibility for the lunatic fringes of my own religion.”

Jeśli autorka uważa, że dwa cytaty z Nowego Testamentu podsumowywują serię, to wydaje mi się, że nie ma już o czym mówić. Książki mają chrześcijański kontekst, co nie zmienia faktu, że nie są ewangelizacyjnym suplementem do Biblii i że niewierzący muszą się tym faktem przejąć. Ot, konkret na koniec długoletniej dyskusji.

Dziękuję za uwagę, do widzenia.

Ten post był edytowany przez Katon: 17.10.2007 23:25

[PrZeMeK Z.]

O cytatach na grobach Potterów i Dumbledore'ów (cholera wszyscy niemal o tym zapomnieli na czele ze mną)

Jesteś pewien? :]

[Katon]

No dobra. Zwracam honor. Wam, nie sobie. Ja podnieciłem się czytając a przy dyskusjach zapomniałem.

[Katon]

Oczywiście, że Harry najpierw uważa te słowa za puste. Wtedy tkwi w bardzo głębokim kryzysie. Pod każdym względem.

Jestie, praktycznie w 100% się zgadzam. Chrześcijańskość cyklu nie unieważnia innych kontekstów, znaczeń i odniesień. Polega bardziej na ostatecznie chrześcijańskiej konkluzji całej tej śmierciowej tematyki. Ale i to nie unieważnia tego, co pisałeś o 'życiu w swoich dzieciach'. Ta dwoistość nie tworzy ze sobą stosunku wykluczania.

[owczarnia]

Trochę z tego dał Katon wyżej, ale że teraz pojawiło się po polsku, to daję też:

J.K. Rowling w USA tłumaczy najważniejsze idee swych powieści
2007-10-24 12:32:51
źródło: The Daily Telegraph 

J.K. Rowling ujawniła, że jedną z jej inspiracji w trakcie pisania powieści o Harrym były idee chrześcijańskie.


Pisarka po raz pierwszy przyznała, że religia jest tematem jej książek. Przyznała, że zawsze unikała rozmów na ten temat, aby nie wskazywać żadnego tropu w interpretacji jej utworów.
– Religijne paralele były zawsze oczywiste, ale nigdy nie chciałam mówić o tym otwarcie – czytelnicy chcą bowiem, by opowieść rozwijała się – mówi J.K. Rowling.

W ostatniej części powieściowej serii pojawiły się odniesienia do kwestii życia po śmierci i zmartwychwstania. Pisarka wyznała, że idea ta zaprząta jej myśli.
– Jeśli zapytasz mnie, czy wierzę w życie po śmierci, odpowiem, że tak. Ale czasem bardzo zmagam się z tą myślą. Ten problem jest dla mnie bardzo ważny i sądzę, że to widać w moich książkach – mówi autorka.

J.K. Rowling, która dorastała w rodzinie anglikanów, jest teraz członkinią Kościoła Szkockiego.

Chrześcijanie są podzieleni w sprawie książek J.K. Rowling. Część z nich uważa, że popularność książek może się przyczynić do rozpropagowania chrześcijańskiego przesłania.

Ten post był edytowany przez owczarnia: 24.10.2007 19:26

[PrZeMeK Z.]

EPIC NECRO

Ale uzasadnione.

Podczytuję sobie na nowo siódemkę i przyszło mi do głowy, że pewnym problemem siódmego tomu jest nadmierna ilość ważnych dla fabuły przedmiotów, które w dodatku miejscami wchodzą do gry w niezbyt ładny sposób. Cztery horkruksy, trzy Insygnia (w tym jedno z nich - Kamień - jest dodatkowo horkruksem), miecz Gryffindora, znicz Harry'ego, ułamek lusterka, wygaszacz Dumbledore'a, baśnie Beedle'a... Do tego dochodzi cały galimatias z różdżkami - różdżka Dumbledore'a, Harry'ego, Malfoya, Lucjusza, Voldemorta, wszystkie kluczowe dla zrozumienia fabuły. Rezultatem jest średnio zrozumiałe żonglowanie przedmiotami:
- miecz zyskuje kopię-fałszywkę, w dodatku pojawia się w Tiarze, choć wcześniej uciekł z nim goblin
- wygaszacz otrzymuje wygodne fabularnie, ale trochę naciągane moce
- diadem Ravenclaw zostaje zniszczony "przy okazji", bo Crabbe akurat znał ani razu przedtem niewspomniane zaklęcie, które ma moc niszczenia horkruksów (zniszczenie czarki Hufflepuff w ogóle następuje off-screen)
- różdżka Harry'ego przejmuje część mocy różdżki Voldemorta (co najwyraźniej nie służy niczemu poza efektowną sceną w rozdziale "Seven Potters" i symbolicznemu pogłębieniu więzi Harry-Voldemort, które ujawnia dopiero Dumbledore w finale i którego efekt jest przez to słaby)
- wynika nagle kwestia własności różdżek, która staje się zrozumiała dopiero przy drugim czytaniu (a ma zasadnicze znaczenie dla finału serii!)
http://forum.freeware.info.pl/gry/przygodowe.html
Myślę, że pewnym sygnałem tego przeładowania jest metaprzedmiot - pojemna jak plecak bohatera gier komputerowych torebka Hermiony Autorka chyba trochę się jednak zagalopowała.

Ten post był edytowany przez vampirka: 04.02.2019 13:43

[asiatal]

- różdżka Harry'ego przejmuje część mocy różdżki Voldemorta (co najwyraźniej nie służy niczemu poza efektowną sceną w rozdziale "Seven Potters" i symbolicznemu pogłębieniu więzi Harry-Voldemort, które ujawnia dopiero Dumbledore w finale i którego efekt jest przez to słaby)

nie wiem czy dobrze pamiętam, ale chyba mi się bardzo długo wydawało, że to Snape (z racji tego, że jest takim wyśmienitym czarodziejem: umie latać bez miotły, oklumencja) użył różdżki Harrego i walnął tym zaklęciem w Voldemorta. Z racji tego, że obiecał sobie chronić Harrego.