Hyyym...Ja zawdzięczam HP to, że w ogóle polubiłam czytanie. Do 2 klasy gimnazjum po prostu wszystkie książki kojarzyły mi się z przeraźliwie nudnymi lekturami o osławionych tytułach "Nasza Szkapa" lub co gorsza "Syzyfowe Prace", których zresztą nigdy nie czytałam, chyba że miały max 20 stron . Co ciekawe moi rodzice i starszy brat, byli zapalonymi czytelnikami SF i w zasadzie miałam do dyspozycji w domu pokaźną biblioteczkę z tegoż gatunku. Jakkolwiek najczęściej omijałam ją szerokim łukiem. No ale jak taka poważna, nie zajmująca się głupotami nastolatka jak ja miała marnować czas na czytanie ?! W każdym razie, któregoś dnia, zobaczyłam jak moja koleżanka namiętnie pochłaniała Harry'ego Pottera i Komnatę Tajemnic na przerwie. Tym bardziej, że była jedną z tych ciągle nieprzygotowanych ze średnią 2,5. Na dodatek tak bardzo zachwalała HP, że zaciekawiło mnie to. No i pomyślałam wtedy sobie ” Watro zobaczyć cóż to takiego niesłychanie interesującego zmusiło tego jełopa do czytania?! K”. Oczywiście, jak się każdy domyśla zakochałam się w "Harrym Potterze" (mam na myśli powieść ) i od tej pory z utęsknieniem wyczekiwałam kolejnych tomów. Mało tego!!! Zaczęłam czytać ogólnie fantasy i z dumą musze powiedzieć, że na moim koncie urosła całkiem pokaźna lista przeczytanych książek i nadal się powiększa . W dodatku zostałam absolutną fanką Władcy Pierścieni i całej twórczości Tolkiena XD,(przeczytałam trylogię włącznie z Hobbitem 8 razy ). A łatwo się domyśleć, że film WP uwielbiam i obejrzałam go jeszcze więcej razy (na pewno w granicach 50, teksty to na pamięć znam ^.^). No! I tak oto moim Bogiem stała się fantastykaJ!

Parę lat temu była jakaś taka promocja, że korki z coca-coli można było wymienić na 1 część HP. Wiadomo że jak za darmo to od razu na to poszedłem. Przeczytałem tą książkę z 5 razy i zaraz kupiłem pozostałe (wtedy wydane były 4 częci) i każdą przeczytałem kilkakrotnie. Teraz z wytęsknieniem czekam na każdy kolejny tom.

Mi mama po prostu kupila.... najpierw nie chcialam czytac bo mialam wtedy nie wiecej jak 7 lat ale sie zecydowalam przeczytalam raz i juz nie moglam wytrzymac do 2 tomu... i tak jest do teraz duzo razy wracam do wszystkich ksiazek i przeczytalam kazda po kilka razy

Nie to, że się czepiam, ale książka wyszła na dłuuugo przed pierwszym filmem.

No nie była bym tego taka pewna

A ja byłabym bardzo pewna, Uluniu droga.
Potter w Anglii ukazał się w 1997 roku. Wg mojego egzemplarza HPiKF, licencja na tłumaczenie Polkowskiego pochodzi z 2000 roku. Wg FilmWebu, film HPiKF miał swoją premierę w 2001 roku na Wyspach, w 2002 w Polsce.
Czyli nie mogłaś obejrzeć filmu zamiast przeczytać książki bezpośrednio przy okazji jej premiery - ani angielskiej, ani polskiej.

Jak powiesz, że się czepiam, będę gryźć.

edit: usuwanie postów celem zatuszowania jakiejś wpadki nie jest dobrym posunięciem. Zawsze pozostają świadkowie, np. tacy upierdliwi jak ja, a takie zachowanie powoduje obniżenie wiarygodności innych twoich wypowiedzi.

Ten post był edytowany przez emoticonka: 24.02.2006 22:09

Eeee... Hobbit jest trochę dziecinny (ale i tak jest fajny) nie to co "Silmarillion" - lubięto chyba tak samo (jeśli nie więcej) jak samą trylogię WP

A teraz pytanie: kto zaczął czytać HP nie od pierwszego tomu? i czy wszystko rozumiał? (pytam tak z ciekawości)

Ten post był edytowany przez Wrona: 24.02.2006 22:24

XD

Ja zaczęłam od 2 ,a to dlatego , że kilka dni wcześniej bylam na filmie HPiKF i stwierdziłam, że nie opłaca mi się czytać książki.(teraz widze ogromną różnicę między filmem, a książką, ciesze się , że w końcu przeczytałam 1 tom).

Wypożyczyłem z biblioteki Kolesiówa na polskim coś sepleniła, że takie coś istnieje, więc wypożyczyłem.

No coś ty!! Bitwia pięciu armii, nie wydaje mi się być dziecinna... A jak czytałam o smierci Throina Debowej Tarczy, to ryczałam jak głupia ...
O nieee...ja bym powiedziała, że "Hobbit" nie jest ani trochę gorszy od trylogii. Co do Silmariliona, to jedyny problempolega na ilości informacji. Przecież nie jest łatwo pomieścić i zapamiętać całe 3 ery dziejów Ardy, w jednym tomie i to wcale nie nagrubszym...

Ja zaczęłam od 4 tomu (wyszłam z założenia że jak już mam czytać to najlepiej zacząć od najgrubszej części wtedy były tylko cztery ) i zrozumiałam o co chodzi, tylko czasami nie rozumiałam tak dokładnie odwołań do poprzednich części.

Ja dostałem dwa pierwsze t tomy na raz (nie było jeszcze dalszych) i zacząłem od komnaty Tajemnic, nie rozumniałem wszystkiego, ale jakoś tam pojmowałem ogół. Wszystko wyjaśniło się po przeczytaniu I tomu.

u mnie zaczęło się tak że od dziadka dostałam dwie pierwsze części. od razu polubiłam te książki i z niecierpliwością czekałam na następne części.

U mnie właśnie też, a teraz nie ma o czym gadać;)

ehh... ja jako pierwszą część przeczytałem komnate tajemnic a było to dawno bo w 1998, moja ciocia z Londynu wysłała mi książkę jako pierwszą część... potem wiadomo, wciągnęło mnie i już z niecierpliwością czekam na ostatnią część...

Zgadzam się w zupełności- moim zdaniem "Hobbit" jest nawet ciutkę lepszy

mnie bardziej podobal sie wladca-hobbit jest bardziej dla dzieci, a ze do nich juz daaawno nie naleze
tak samo bylo z narnia-moze nie zaluje, ze przeczytalam, ale oprocz 2 tomow-wszystkie byly nudne-a najbardziej ostatnia czesc

Moja historia z Harrym Potterem zaczeła się w tedy gdy ukazał sie film Harry'ego Pottera w kinach, poszłam do kina na I część filmu, potem poszłam na II,III,IV, potem moja mama kupiła V,VI, książkę, i tak się zaczeła moja historaia

eee...to znaczy że nie przeczytałaś I II III IV części tylko to obejrzałaś???

Ja na szczęście przeczytałam najpierw. Dzięki temu zachowałam w pamięci swoje wyobrażenia postaci i miejsc . Te z filmu nie są złe, ale niektóre w ogóle nie są zbliżone do moich...

racja.
np boisko quidditcha

Eee, boisko nawet niezłe. Mnie tam rozwalił najbardziej labirynt w CO.

Niooo... labirynt im sie udał, ale na przykład sam zamek, a zwłaszcza te ruchome schody wcale mi nie pasują. Z kolei wśród postaci to najgorzej wyszedł im Moody, jak dla mnie porażka i sam aktor i jego gra.

Avada - no co ty.
Ulunia - no, to by wiele tłumaczyło swoją drogą.

Jeśli chodzi o Moodiego z filmu to wyobrażałam go sobie inaczej, jak czytałam książkę. Zwłaszcza to jego oko. Ale inaczej nie zawsze znaczy gorzej, tylko... no właśnie inaczej.