Pisz też więcej o seksie. tak, dużo, duuuużo seksu. i jeszcze seks. ale taki orgiastyczny. wtedy zyskasz jeszcze więcej czytelników. I zrezygnuj z bogactwa językowego. tak, koniecznie zrezygnuj. Tylko seks. seks, seks, seks.








PS tym, którzy nie poczuli kopnięcia w rzyć przez sarkazm, co to właśnie wyskoczył zza krzaka, radzę sprawdzić, czy nie ma na onej rzyci sińców, a dopiero ppóźniej mnie ewentualnie linczować

Powiadam państwu – pornografia!
Zgredek, Dumbledore i kremowe piwo (zresztą, kto wie, może coś łączy Albusa także i z Lucjuszem...). Pansy i Draco na szachownicy (i do tego dygocząca kałamarnica. Że o „partyjkach” z Goylem nie wspomnę). Problemy Neville’a z głupio wygiętą różdżką. Flitwick analizujący gazetkę przyrodniczą. No i McGonagall z panią Pomfrey...
Doprawdy, doprawdy... pornografia!

ech, ile można czytać bliźniaczo podobnych, słownych przepychanek w stylu "zgrywają, że się nie lubią a to i tak wszystko do wielkiej miłości prowadzi"? - takich, co to w tanich romansach pojawiają się często gęsto, acz, dla odmiany - tam jest mniej bluzgów (których może nie jestem absolutną przeciwniczką, ale co za dużo, to niezdrowo. Z Hermiony nagle zrobiła się niemalże taka panna, co to stoi pod blokiem i częstuje wszystkich podwórkową łaciną. Jak dla mnie - zgrzyt)
Poza tym jak narazie (może to się zmieni, acz tymczasem nic na to nie wskazuje) nie widzę tu nic poza powielaniem tego samego schematu i nie wiem, do czego zaskakującego mogłoby to prowadzić. Domyślam się, że do zwiększenia zażyłości... - a to nie jest zaskakujące.
Poza tym sugeruję przeczytanie tekstu przed wklejeniem - pojawiają się zgrzyty w postaci źle dopasowanych przypadków, kropki w środku zdania i takie tam.

a ja - mimo tak krótkiego kawałka - pozwalam sobie przypuszczac, że mamy do czynienia z czymś zupełnie nowym i przemyślanym.
Wczytajcie się, może załapiecie ;-)

A mi Pilipiuk nie pasuje. Pierwsze opowiadanie, które przeczytałam, rzeczywiście, nawet mnie rozbawiło, ale każde następne było jakieś takie wtórne, mało odkrywcze. Czasami ma się wrażenie, że gdyby autor zapomniał któregoś razu wspomnieć o lejącym się hektolitrami alkoholu, to mielibyśmy trudności z rozpoznaniem jego książki.
Próbowałam jednak ostatnio przełamać to moje negatywne nastawienie i sięgnęłam po "Zagadkę Kuby Rozpruwacza" ale moja opinia pozostaje nie zmieniona.

Aaa, moja wina, źle przeczytałam, zwracam honor:)

"Lolita" to świetnie napisana książka, bardzo autentyczne charaktery głównych bohaterów i w ogóle majstersztyk literacki. Ale jeśli chodzi o treść, to jest trochę przygnębiająca, gdy się nad nią głębiej zastanowić. We mnie wywołała jakieś poczucie beznadziei - bo ta historia nie jest optymistyczna. Osobiście polecam, ale to ciężka lektura.

ciekawy temat na sonet;)
trochę mi tylko nie pasuje dziwne "pięknie wytrzeszczywszy oczy" w drugim wersie. Kto te oczy wytrzeszcza, gitara? A zresztą piękny oczu wytrzeszcz to coś, czego jeszcze nie widziałam:) Ale pewnie sie czepiam.

Cóż... według mnie to są rozdziały dosyć istotne, rzekłabym, że może nawet integralne dla fabuły i omijanie ich nie jest najlepszym pomysłem, jeśli chce się książkę dobrze zrozumieć. A poza tym nie wiem, co w nich jest "wnerwiającego"? Jeśli o same przeskoki akcji chodzi, to niejeden pisarz wykorzystuje takie zabiegi, a jeżeli o treść... no to bez komentarza.

to jedna z moich ulubionych książek. Uwielbiam wracać do niektórych fragmentów, krótkich zdań albo nawet równoważników zdań, które stały się dla mnie już absolutnie kultowe:)

z książek pana Reverte czytałam jak dotąd jedynie "Klub Dumas" ale muszę przyznać, że bardzo mi się podobało. Ciekawie zarysowana fabuła, niezła intryga (duży plus za to, że czytelnik nie wie od samego początku, kto za wszystkim stoi) i ogólnie bardzo wciągające. Za to "Fechmistrza" tegoż autora nie udało mi się przeczytać, początek mnie zniechęcił i dalej już nie przebrnełam

Ha! Stainbeck koleinym z moich ulubionych pisarzy. A "Myszy i ludzie" kolejną z moich faworyzowanych książek. Mądre i dające do myślenia.

To ja swój pierwszy post (nie znalazłam żadnego tematu do powitań, więc teraz witam wszystkich) umieszczę właśnie w tym topiku...
Jestem pewna, że nikt, kto miał szansę naprawdę "wsiaknąć" w harcerstwo nie nazwie go sektą. Owszem, czasem może się wydawać, że kadra narzuca swoje zdanie, ale tak naprawdę to członkostwo w tym wszystkim jest dobrowolne i zawsze można zrezygnować, jeżeli nam się nie podoba, że nie zawsze jest "po naszemu".
Ale kiedy sie już zapuściło korzenie, to harcerstwo staje się czymś wspaniałym. Ja sama jestem wędrowniczką i teraz nie umiem sobie wyobrazić życia bez ognisk, harców, piosenek przy gitarze i obozów wędrownych; chociaż kiedyś nie cierpiałam wędrówek, odcisków i ciężkiego plecaka - dopiero niedawno odkryłam, ile radości daje to, że ktoś ci pomoże ten plecak założyć na garba i idąc obok pogada o czymkolwiek.
No dobra, kończę, bo i tak nikomu się tego nie będzie chciało czytać:)