"Jednak pełnią szczęścia osiągnął Harry na widok reakcji Malfoya, Crabbe'a i Goyle'a. Późnym popołudniem zobaczył ich w bibliotece razem z cherlawym chłopcem, który jak poinformowała go szeptem Hermiona, nazywał się Theodor Nott. Zerkali na Harry'ego, który szukał po półkach książki na temat częściowego znikania; Goyle tłukł wojowniczo knyćkami w dłoń, a Malfoy szepnął coś bez wątpienia złośliwego Crabbe'owi. Harry dobrze wiedział, co ich gnębi: w wywiadzie wymienił nazwiska ich ojców jako śmierciożerców.
- A najlepsze jest to - wyszeptała z satysfakcją Hermiona, kiedy tamci wyszli z biblioteki - że nie mogą ci zaprzeczyć, boby się przyznali, że przeczytali ten wywiad!"

Z jednej strony te nasze podejzenia mogą sie jednak nie zgadzac, może to być zwykły przypadek autorki, choc nie przecze ze mi sie podoba ten pomysł. A z drugiej strony to własciwie dlaczego Lily tak broniła Snape'a przed "nudą" Jamesa?

Szczerze mówiąc to nie wiem czy ta była najlepsza. Wg mnie na końcu było zdecydowanie za mało wrażeń. Tzn pewnie wydawało by mi sie, że jest ich więcej gdyby nie to, że zdecydowana większość czytelników (w tym ja) znało fabułe ksiązki z różnych czasopism i forum, w tym wieść o smierci Syriusza. Po książce widać, że Harry bardzo wydoroślał. Troche zmieniło sie jego postepowanie. Ogólnie było dużo wątków zabawnych, ale najbardziej rozbawił mnie koniec kiedy podeszli do Dursleyów i wtedy gdy Fred i George "odlecieli" : ). Teraz już nie bede czytać postów o książce w internecie, ani artykułów w gazetach zanim sama nie przeczytam. Sądze, że za jakiś czas znowu bede czytać tą książke i wyda mi się lepsza, bo to pomoże mi ją bardziej zrozumieć tak jak gdy czytałam Komnate Tajemnic - wydawała mi sie ble a teraz jest spoko . Zawiodło mnie to, że Harry nie chodzi z Cho. Szkoda, a coś sie szykowało!

Nie pisz 2 postów pod sobą, tylko edytuj pierwszy ok ??

A ja sie smiałam najwiecej przy 5-tej czesci. Ale 4-ta tez była niczego sobie np. jak na mistrostwach swiata, gdy h., r., i h., ustawili sie w kolejce po wode a tam gadało dwoch czarodziejów w tym jeden w mugolskiej, damskiej koszuli nocnej i powiedział ze jej nie zdejmie bo lubi jak mu przewiewa intymne zakątki
A w 5-tej? Np. to kiedy na koncu Moody i reszta zakonu podeszli do dursleyów (radze zajrzec na koniec i sobie przypomniec bo tutaj nie przepisze bo mi sie nie chce ) No niezło jeszcze było jak McGonagall chciała dac Umbridge sukierek, albo syropek na gardło . Nie wiem czemu ale cholernie sie smiałam kiedy w 3-ciej czesci podkoniec egzaminu z OPCM hermiona dostała zawału kiedy bogin zamienił sie w McGonagall mowiąc ze wszystko oblała A oprocz tego to przedewszystkim blizniacy i hagrid (szczegolnie kiedy chodzi o los jakiegos zwierzaka) ale sie rozpisałam:) to by było na tyle:)

Za każdym razem, gdy oderwałam sie od ksiązki, musiałam natychmiast do niej wrocic i czytać dalej. Nie było takiego momentu, kiedy przestałam miec ochote na czytanie. Byłam pewna, że jest to najlepsza część jednak zakończenie było troche drętwe. Jak większość z nas wiedziałam wczesniej, że Syriusz umrze i myslę, że to troche spłaszczyło moje emocje, ale mimo to cholernie sie wzruszyłam. Moje oczekiwania się nie sprawdziły. Koniec był jakis taki... nudny. Cały poczatek i rozwinięcie wydaje mi sie znacznie lepsze niz koniec. Mam nadzieje, że zmieni się to za jakiś czas kiedy ponownie przeczytam książke. Komnata Tajemnic tez za pierwszym razem wydawała mi sie najgorszą ze wszystkich części, a jednak gdy przeczytałam drugi raz zmieniłam zdanie. Najfajniejszy moment? Hmm... chyba ucieczka bliźniaków ( i wtedy jak Flitwick zostawił kawałek tego błota ), porozumiewawcze podziękowania nauczycieli po wywiadzie i hmmm... nie wiem. Zastanowie sie to jeszcze napisze. Papsik

PS. Do emilki: Fred i George i tak by opuscili szkołe bo to był ich ostatni rok (byli dwa lata starsi od Rona)