e H7
a e H7 e
A B
C B A

z tym, że ostatnie dwa wersy każdej zwrotce powtarzam

Z poezji się wyrasta, jak z dziecięcych butów
Dziwnych tych myśli, pluszowych zabawek
Wstaje się ze snu, po pianiu kogutów
Ze snu, a we śnie, ze słowem huśtawek

Bo wiersze są dobre na kołysankę
Wśród nocy budują nasz wielki świat
Okno otwartę oświetla szklankę
Przez okno widać pejzaż, zza krat

Poezja nie pasuje do złotych salonów
Sali balowych i tych zasłon pięknych
Ludzi w krawatach, niby Salomonów
Łajdaków, łotrów i zbrodni ich ciężkich

Skąd jest ten smutek, gdy jak lalkę starą
Wyrzucam marzenia, dzieciństwa swojego
W głąb siebie, człowieka targanego karą
Człowieka, przez karę, dorosłym zwanego

Jak dla mnie to o te kilka wersów identycznych słów za dużo...
Ale... cóż, muszę przyznać, że trochę mnie poniosło. Brak mi dystansu.

"Człowiek uczy się całe życie. Jak widać warto chodzić na forum." (;
Powiedz mi, że informacja o Twim wieku jest błędna, to znaczy (ach, już Ci podpowiem), że nie mieścisz się w kryteriach 14-16.

A ten ostatni wiersz przypadł mi do gustu. Tylko ta ostatnia strofa... Puenta jak wszędzie. Ale nic to. Ja jestem na tak.

"Boże - do kurwy nędzy" - nie, nie sądze, że to plagiat. Te słowa są za często używane po prostu.

Nie, nie mieszczę się.

Może... może...

Mieszczę się w przedziale 4-25 =)

Utwór o niczym
Masowa produkcja podobno nie służy
Wierszom, powieściom, głównie dziełom sztuki
Co jednak zrobić, gdy w myśli kałuży
Ochłapy znajdę, acz warte obróbki

Za wierszem piszę początek nowego
Nim pierwszy na dobre zakończyć spóbuję
Wszak o to mi chodzi, by z tekstu całego
Używać cokolwiek mi z niego pasuje
A to co szkodliwe i pełne niesmaku
Wyrzucić w niepamięć, by świerzość zachować
Robiąc notatki, usuwam pokraków
Wolę nie pisać i sławy głodować
Niźli ośmieszyć się słowem kulawym
Takoż i rymem dobranym niecelnie
Pisać o sprawie czy czynie ciekawym
Jest ważne, a nawet aż ważne piekielnie

Tego się trzymam, na tym mi zależy
Historie w objęcie sztuki opatulić
Nie pisać o niczym, jak większość młodzierzy
Gryzmoli

Jeśli chodzi o mnie to wstrzymam się od głosu - jak na razie. Coś w tym jest, a jednak z drugiej strony jakby zgrzytało tu i tam...

I przepraszam za ten wiek, głupio wyszło.

świeżość, nie świerzość, chyba że to celowe?

Absolutnie nie. Ortografia nie została poprostu sprawdzona.

krufka, ja tak patrzyłem, jak Ci ten topic rośnie. ostatnio spojrzałem i zostałem miło zaskoczony. bardzo ciekawe, jak dla mnie wiersze. lubię taki styl. hmm umiesczaj więcej ;]

Rekurencyjny ten obraz snami
Przykryty, a także zasłoną z mgły
Gdybyśmy teraz mogli być sami
My


dobra, co to znaczy 'rekurencyjny' co? =="

Naprawdę fajne wiersze. Niby początkujący a jednak objawia niejaki talent
Keep writing.!

rekurencyjny (słownik wyrazów obcych)
(łc. recurrens, -ntis ‘powracający’ od recurrere ‘wracać’) mat. dający się określić na podstawie uprzednio znanych wielkości; wzór r. - pozwala obliczyć wyrazy ciągu na podstawie jednego lub kilku wyrazów poprzedzających.

A tak naprawdę chodziło mi o znaczenie informatyczne. Funkcja a zwraca wartość do funkcji b, która jest potrzebna do zainicjowania funkcji a. Tak oblicza się np. ciąg fibonacciego.

Wciąż oczy Jej widzę, w nich całe morze
I Ją

To jak patrzenie na lustra które masz przed i za sobą - obrazy się zmniejszają, ale jednocześnie powtarzają także.

dobry wiersz...

tylko szkoda, ze zainteresowanie uzyskane wulgaryzmami...

bez nich, ten wiersz zyskalby miano 'kolejnego, przecietnego, poprawnego wiersza'

natomiast pomysl ciekawy
wiec eliminuje slowo 'przecietny'

...

Panika schizofrenika
Podchodzę do lądowania
Przyżądy wskazują spokój
Nie lubię umierania
Nawet gdy widzę śmierć z boku

Kiedy się znów pojawię
Czy Cię jeszcze zobaczę
Czy życie pisane jest zjawie
Nie płacz - ja też nie zapłaczę

Odchodziła powoli
Ledwo ustami ruszała
Wiedziała, że umiera
Karoca nie nadjechała

Kiedy się znów pojawię
Czy Cię jeszcze zobaczę
Czy życie pisane jest zjawie
Nie płacz - ja też nie zapłaczę

A jednak, choć w cuda nie wierzę
Tenże się jednak wydarzył
Tak - piszę cud - nie bajdurzę
Nikt o nim nawet nie marzył

Kiedy się znów pojawisz
Czy Cię jeszcze zobaczę
Ślady po sobie zostawisz
Nie płacz - ja już zapłaczę

Jedna z pierwszych prób pisania o "czymś". Niestety nie za dobra, niemniej daję do oceny.

ciekawe...

niemniej schemat piosenki troszke mi nie pasuje do takiego tematu...
ale to już kwestia gustu

pierwsza zwrotka bardzo dobra...
niewiele ludzi na tym forum odważyło się na powiedzenie 'nie lubie umierania'
ja też się nie odważyłam...

smierć opisana z innej strony
a umiejętność 'swojego' patrzenia na jakis temat jest bardzo wazna
naprawde jestem pod wrażeniem

dalsze zwrotki już coraz mniej ciekawe
podajesz wszystko na talerzu
nie lubie dosłowności w takim wymiarze...

ogólnie,
zaczęło się nieźle, potem tendencja spadkowa...
nie starczyło Ci napięcia na cały wiersz...

no trudno...

czekam na wiecej

W moim świecie marzeń wszystko może się zdarzyć

Biegnę, już lecę, pod chmury się wzbijam
Zaraz do słońca przebiję się
Czuję ten żar, koszulę odpinam
Naraz upadam, coś poszło źle

Mokrą posadzkę czuję pod stopami
Tuż obok w wodzie słońca odbicie
Widzę, i zaraz odpływam z falami
Horyzont oglądam, wy nie zobaczycie

Z nienacka wyłania się potwór do smoka
Podobny, mający rozmiary zbliżone
Ja cieszę się, widzę go, mojego oka
Nie draśnie, bo wszystko to jest wymarzone

Napisane dla kogoś posiadającego bloga "http://m-rcin.blog.pl/komentarze/index.php?nid=7377318". A raczej - zainspirowane tematem pracy domowej owego kogoś.

niezła reklama...
XD

co do tekstu...
piszesz bardzo ciekawie, naprawdę...
ciekawy styl...
osiągasz emocje w 'zimny' sposób

wyczuwam dystans
wrecz bezuczuciowość
ale to wlasnie jest ten chlodny sposob...
fajnie

mam tylko zastrzezenie do ostatniej zwrotki...
pisana na siłe
podporzadkowales sie rymom, zatracając przy tym sens zdań...
nienawidzę łamanych zdań na przestrzeni kilku strof...
okropnie mnie to drażni...

i jeszcze jedno
Twoje wiersze są do siebie bardzo podobne...
stylem, formą...

może spróbuj napisać inaczej
pod wplywem innego bodzca
?

Nie mam z nim nic wspólnego
Poprostu wszedłem na bloga ze strony głównej blog.pl.

Mi się to właśnie, mówiąc szczerze podoba, chociaż ciężko się to czyta. Kiedyś mi polonistka powiedziała, że zanim napiszę co myślę zdążę sobie trzy razy zaprzeczyć i dwa razy zgodzić się ze sobą. Może coś w tym jest? =)

Wiem. Niestety - to przez tego Wysockiego i Kaczmarskiego. Słuchając ich dzień w dzień BARDZO trudno wyskoczyć z tego rytmu. Niestety.

Pomyślę. Powoli wracam do Bajora, może..

hmm...

a może wrócisz do siebie?

Nie sądzę, żeby to był zbyt dobry pomysł. Chociażby z dlatego, że nie ma sensu po raz kolejny wymyślać koła.

Zresztą jaki jest najlepszy sposób na naukę języka obcego? Mówienie i _słuchanie_.

a jaki jest najlepszy sposób nauczenia się gry na jakimś instrumencie?
ćwiczenie...

nie przyszło by mi do głowy porównywać poezje do jezyka obcego...
dla mnie wiersze nigdy nie byly obce...

Możesz wziąć gitarę i uczyć się grać od początku ucząc się jak ją trzymać (metodą prób i błędów), jak i co naciskać, jak bić etc. Prognozuję dziesięć lat nauki po której zostajesz wirtuozem.
Możesz wziąć gitarę i uczyć się grać od początku patrząc się jak trzymają ją inni, jak i co naciskają, jak biją etc. Wirtuozem zostajesz i chociaż twoja muzyka nie wyraża tylko ciebie (co ma miejsce, kiedy uczysz się sam od podstaw), to jest bardzo ciekawa, bo łączy się w niej twój styl a także style tych których poznałeś. Problem polega na właściwym dobraniu proporcji: ja - inni.

Dla mnie były i wciąż są. W dalszym ciągu jest to dla mnie świat, który dopiero uchylił drzwi.

nie radzilabym prognozować...

dziesiec lat i wirtuoz-samouk brzmi jak prognoza pogody na rok 2010
wybacz, ale zeby zostac wirtuozem gitary (czy jakiegokolwiek innego instrumentu) potrzeba czegos wiecej niż wlasnej checi odkrywania i dziesieciu lat grania...

czysta teoria...
niemozliwa...

podziwiam odwagę...

Mam nazwiska osób, które są poparciem owych 10-ciu lat =)

Może zabrzmi to groteskowo, ale:
(...)Starsi koledzy dali chlopakowi jedna ze swoich zapasowych gitar. Przedtem jednak odpieli z niej wszystkie struny oprocz najnizszej - basowej. I powiedzieli mu tak:
Ucz sie, mlody. Sluchaj, jak my gramy i staraj sie na tej jednej strunie utrzymac rytm. Pum.Pum.Pam.
Jesli zechcesz, to ja czasami docisnij palcem do gryfu i sluchaj, jak zmienia sie dzwiek w zaleznosci od tego na ktorym progu naciskasz. Sluchaj, czy nowy dzwiek twojej struny pasuje do naszej melodii.
I stale trzymaj rytm! Pum.Pum.Pam
Jesli dzwiek nie bedzie pasowal, przesun palec w gore, albo w dol - na inny prog - az znajdziesz wlasciwe brzmienie.
Stale trzymaj rytm - Pum.Pum.Pam. - i szukaj wlasciwego tonu.
Kiedy zostaniesz mistrzem tej jednej struny, mlody, kiedy bedziesz potrafil na niej wygrywac cale melodie, improwizowac, kiedy zaczniesz grac wlasne solowki, wowczas dodamy ci druga strune. A potem kolejno pozostale.
***
Latynosi graja na gitarach inaczej niz my. Tam nie ma chwytow - stalych ukladow palcow. Tam kazda struna jest traktowana indywidualnie. Na kazdej osobno mozna wygrywac skomplikowane melodie. A na szesciu strunach razem?
Na szesciu, a czasami nawet na dwunastu strunach, gra sie tak, jak na kilku indywidualnych instrumentach.
Gitara pod palcami mistrza potrafi spiewac na kilka glosow.
Ale w tym celu trzeba zaczynac od nauki spiewania na jednej strunie. Na jednej, za to pelnym glosem. Pum.Pum.Pam.(...)

http://ccc.art.pl/blog/blogs.php3?id=5309

Powie m jedno - widziałem na własne oczy, co prawda nie tą sytuację, jednak bardzo podobną, kiedy byłem na wymianie w Hiszpani. Może stąd moja wiara.

a ja mam nazwiska osob, ktore zaprzeczają owym dziesięciu latom =)

piekna historia...
zgadzam sie z nia...
niemniej zaprzecza teorii, ktora przedstawiles

mowiles o wlasnej nauce...
o muzyce bez zadnych wplywow
a to jest niemozliwe, bo zawsze bedzie zaleznosc inni-ja,
o ktorej tez mowiles...

wiesz,
czekam na nastepny wiersz XD