vigga -> jak można powiedzieć, że ''Jedenaście minut'' jest tak samo świetne jak inne książki tego autora? przecież jest zupełnie inne! nie da rady go przystawić do ''Alchemika'' czy ''Piątej Góry'', może ewentualnie do ''Weroniki...''. bo akurat ta historia to historia, do której dodatkiem są przemyślenia, a większość książek Coelho to przemyślenia, do których dodatkiem jest fabuła.
w sumie ''Jedenaście minut'' to jedyna, która naprawdę mi się bardzo podobała =)

a ostatnio przeczytałam ''Zahira''. to, co najbardziej mi się w tej książce podobało, to zdecydowanie tytuł. ten cały motyw z Zahirem wprowadza coś takiego fajnego do książki. ale reszta- tradycyjna. jak dla mnie zbyt religijnie, filozoficznie itp.

Ja teraz czytam prawie cały czas fantastykę, a właściwie fantazy, bo science-fiction mi się nie podoba.

Ostatnio to chyba była "Cesarska córka" o Chinach. Nawet fajna

Potti -> fakt, trochę źle to ujęłam. chodziło mi o to, że ogólnie facet jest niesamowicie inteligentny i pisze książki, które cholernie dużo dają do myślenia.
of kors "Jedeneście minut" jest jedyne w swiom rodzaju. nie śmiem nawet porównywac go do np "Alchemika"...

Nie potrafię ustosunkować się do Coelho. Z jego książek czytałem tylko Alchemika i to według mnie o kicz się ociera. Jego przemyślenia, filozofia jest tak wspaniała, że momentami nieprawdziwa. Takie to wszystko jest piękne... Nie wiem może niektórzy mają podobne odczucia . Ja mu nie do końca wierzę, chociać niektóre fragmenty Alchemika mi się podobały.

hmm, a mi sie podobal Alchemik. nie na tyle, zeby - jak mowia niektorzy - odmienil moje zycie, po prostu taka ksiazka, ktora warto rpzeczytac, niezaleznie od tego, czy autor sie z gadza z jakimis tam pogladami czytelnika, czy wrecz odwrotnie. dla mnie bylo to moze zbyt piekne i takie nierealne, ale w koncu nie musi byc realnie. daje do myslenia, ale nie jest to ksiazka dajaca prawdziwego kopa.

Również strasznie trudno mi jednoznacznie stwierdzić czy ten Coelho leży mi, czy go nie trawię. Gdy już wczytuję się w tak wychwalaną pod niebiosa książkę tegoż autora, wkłada on w usta swoich bohaterów wydumane słowa, wyrażenia rodem z kiczowatego moralizatorstwa dla mas, które skutecznie mnie rażą. Z jednej strony jego kiążki poruszają wielu do przemyśleń, z innej... to takie "moralizowanie na siłę". Inni autorzy potrafili bardziej zmusić mnie do myślenia, samodzielnego dochodzenia do życiowych wniosków, które nie były, jak w tym przypadku, podane na tacy w opisach czy dialogach.
Nie zmienia to jednak faktu, że posługuję się on językiem pisanym na tyle dobrze, z taką lekkością, że w jego książkach zaczytują się i czerpią mądrości tłumy. I ja niedawno bardzo szybko przeczytałam "Jedenaście minut", książkę teoretycznie kontrowersyjną. I powiem szczerze, że nie żałuję. Bo to dobra książka. Dla mnie lepsza od "dziecinnego" Alchemika.

Ten post był edytowany przez Milina: 10.06.2005 18:40

ha! a u mnie, tak właśnie, w tej dziurze Olsztynie, 18 czerwca o godz. 12:00 w Planecie 11 [multimedialna biblioteka] odbędzie się spotkanie z Andrzejem Pilipiukiem. ha^^ i się na nie wybieram ;]

a ja tak wtrącę że jednak pratchet wymiata ...ja juz za gościem nie nadąrzam, pisze te książki nałogowo chyba......nowa za nową ale najwiekszy ból to jest to że matka mi zabrała "Morta"(swoją drogą książka ekstra) bo powiedziała że mam zacząć czytac coś normalnego :/ no i co ja poczne :/ przecież ja chyba wyschne z tęsknoty

Ten post był edytowany przez NeMhAiN: 10.06.2005 23:06

"Mozaika tatrzańska" Zofii Radwańskiej-Paryskiej.
nie wiem czy to jeszcze wydają, ale poszukajcie w bibliotece, antykwariacie, u babci, dziadka, mamy, taty, chomika, albo komornika.
cudeńko moje prywatne.

Allan Edgar Poe, Opowiadania

uwielbiam taką prozę i humor. wszystko jest świetne - zarówno kryminały jak i lekko fantastyczne opowiadania podchodzące do grozy, okraszone wisielczym humorem. niektóre niezaprzeczalnie niesamowite. zwłaszcza kiedy czyta się je o zmroku, włos na skroni staje, serce w przełyku, istny grobowy chłód... ale nie ze względu na niedomknięte okna ; ) ...
może Topor czerpał natchnienie z Poe'go?...

Nigdziebądź - świetna książka. ^^. naprawdę bardzo fajna. Gaiman ma swój własny styl, który przypadł mi do gustu. teraz czekam aż wpadną mi w ręce Amerykańscy Bogowie (;

Pochwal się ładnie, kto Cię zachęcił :>

Jakiś czas temu przeczytałam "Życie Pi". Dopiero teraz, ale kiedyś w końcu trzeba było. Ja słyszałam już wiele opinii na jej temat, jedną ją ubóstwiają a inni uznają, że szum wokół niej jest zbędny. A ja... mi się książka baaardzo podobała. Jeśli ktoś nie jest zorientowany, to mówię, że książka opowiada historię hinduskiego chłopaka, który przez ponad 7 miesięcy dryfował po Oceanie Spokojnym z tygrysem bengalskim w jednej szalupie (brzmi zajebiście kusząco, no ale..). I to jest historia napisana na faktach. Nie jest powieścią przygodową, raczej zbiorem refleksji, na tle tych różnych wydarzeń z życia chłopaka.
Ja tam polecam.

----> Kira - osobiście nie czytałam nic Poe'go, ale raz na j. pol. przyszła do nas fajna studentka i nam cytowała fragmenty, które jak dla mnie był dośc masakryczne..... coś o wyrywaniu zębów zmarłym babkom i wydłubywaniu oczu kotkom...... ale muszę przyznać, że mnie to trochę zaciekawiło, tylko po tym lekko dziwnym pierwszym moim spotkaniu z tym autorem chciałam zasięgnąć opinii kogoś, kto już się z jego twórczością obył. Warto ? (nawet jak się nie jest miłośnikiem masakrycznej grozy) czy trzeba już naprawdę bardzo lubić te klimaty???

pozdrawiam

Ostatnio to tak:
trojpak martela ( "zycie pi ", "historia rodziny roccomario" i "ja "). Dwie pierwsze byly chyba komentowane, a co do trzeciej to...mam mieszane uczucia. Pomysl niezbyt orginalny, ale w wykonaniu i razem z cala otoczka martela, b. mi sie podobal. Jedyna rzecz, o ktora mam pretensje to...brak logiki. Wnisokuje, ze tak mialo byc, ale mnie mimo wszystko troche to zirytowalo. To bylo moje zdanie, teraz cos o ksiazce. Mozna powiedziec, ze jest to jakby fikcyjna autobiografia mlodego podroznika, ktory nagle odkrywa, ze zmienil plec. I wszystko byloby ok, gdyby nie to, ze powtorzylo sie to kilka razy i nigdy nie zostalo wytlumaczone, czyta sie wiec jak relacje roznych osob, raz kobiety, raz mezczyzny, ktorzy maja wspolna przeszlosc... Ciekawe, ale dziwne nawet jak dla mnie...

ostatnio wiele ksiazek skonczylem i chyba wpadlem w nalog czytania po 4-5 tytulow na raz.
'gra wstepna [rozpisana na 62 felietony]' tomasza jastruna czyli zbior jegoz felietonow z 'twojego stylu'. jestem zwolennikiem usztuki pisania felietonu ,wiec ksiazka na starcie miala kilka punktow na plus. jesli mialbym opisac jezyk pisania - coz, glownym motorem jego tekstow jest erotyka ('ach!!' zakrzyknela babcia pelagia) pojawiajaca sie w kazdym z 62 tekstow (naprawde kilku rzeczy ciekawych sie mozna dowiedziec:) ,ale w zasadzie to dopatrzyc mozna sie tez watkow politycznych, zwyczajach polakow , czesto pojawia sie motyw przemijania. wszystko pisane z cieta ironia. polecam, choc ksiazka raczej nie dla wszystkich.

A ja...ja czytam sobie ostatnio poezję. W szczególności wszelkie nowinki "Grópy apokryficznej". Zachwyciła mnie ich poezja, niekiedy trochę ciężka do przyjęcia, a zarazem taka normalna. I do tego piękna grafika Sebastiana Kudasa( swoją drogą ciekawe ma nazwisko... ). Dla mnie niemalże ideał. Świetne do poczytania zarówno na ławeczce w parku, jak i podczas przerwy objadowej w szkole.
Poza tym... "Cztery pory roku niebieskimi oczyma" kolejna poezja. Już nie tak co prawda udana jak "Grópy apokryficznej", ale też niezła, choć są spore braki pod względem graficznym. I jeszcze "Zbiory Przypadkowe" są świetne. Treściwe, głębokie i takie...docierające do wnętrza człowieka. I chyba tyle

Ja sie z poezja ostanio zapuscilam,bo ograniczalam sie tylko przez jakis czas do wydania zbiorowego Pawlikowskiej-Jasnorzewskiej, ale skoro tak polecasz to chyba sobie jednak kupie. A co do ksiazek to w rece wpadla mi niedawno ostatnia historia, ktora nalezy do zadkich tytulow, przy ktorych chcialam sie poddac w polowie. A poza tym "Dluga droga w dol" Nicka Hornby'ego i kilka wydan anglojezycznych, czyli "Harlequin", i " Heretic" Bernarda Cornwella, a poza tym czekam oczywiscie na HP nr.6, czyli cos, co tygryski lubia najbardziej

krzysztof varga - tequila

no i nie wiem co mam jeszcze dodać.
poprostu pierwsza ksiażka, przy której porządnie się usmiałam. bosko boskie, acz krótkie i - uwaga - nieambitne.

moja ostatnia ksiazka to " nie przed zachodem slonca", ktora podobnie jak wiekszosc lektur przeczytalam " na raz ".Czytalo sie przyjemnie, pomysl orginalny, ale nie mam poczucia, ze bede do niej wracac. Mimo to daje do myslenia. Niezaprzeczalnie.

Ostatnio czytam książkę, którą dostałam za aktywny udziała w kole dekoratorskim: ,,Tolkien Człowiek, Który Stworzył Władcę Pierścieni"-
Coren Michael

,,Jest to opowieść o najchętniej czytanym pisarzu XX wieku, przeznaczona dla szerokiego kręgu odbiorców, szczególnie dla młodszych czytelników autora "Władcy Pierścieni". Dzieje Tolkiena i bliskich mu osób oraz historia powstania jego najważniejszych dzieł zostały przedstawione w sposób barwny, a jednocześnie prosty i zajmujący. Książkę wzbogacają fotografie Tolkiena i jego przyjaciół, a także miejsc, w których spędził najważniejsze chwile swego życia."

Może nie brzmi ciekawie, ale książka bardzo mnie zainteresowała. Nie jest suchą, pozbawioną emocji biografią, ale zawierającą pełną szczegółów historią. Gorąco polecam nawet tym, którzy od dawna interesowali siętematem i uważają, że o Tolkienie wiedzą wszystko.

Lekturę wyżej opisanej książki musiałam niestety przerwać i aktualnie jestem na czterdziestej stronie "Srebrnego krzesła" Lewisa, które jest czwartą książką z serii ,,Opowieści z Narnii". Pewnie większość z was już przeczytała całą serię, bo zalicza się ona do klasyki tego gatunku, ale ja jakoś wcześniej nie miałam okazji się z nią zapoznać. Zapowiada się miło, lecz trochę dziecinnie...

ksiazke o nagrodach darwina - ot skonczylem dzisiaj wieczorem. lekka pozycja, miejscami masakrycznie zabawna (az dziw bierze, ze niektore akcje wykonywali zdrowi umyslowo ludzie). ot dobra ksiazka do polozenia przy kiblu, zeby bylo co czytac.

sorry,że odpisuje tak późno, ale dopiero teraz zauwazylam ten post.

więc nie wszystkie opowiadania Poego sa makabryczne ;'] . choc wszystkie maja swoj specyficzny, trochę niespokojny klimat... nie kazdemu to odpowiada... moim zdaniem zdecydowanie bardziej upiorny jest taki Topor (ktos czytal Chimerycznego?).moze dziwne porownanie,bo topor to współczesny pisarz, ale obaj to jakby ... hmm symbol. poza tym obu uwielbiam. a z tak wisielczym humorem jak u Topora nie spotkalam sie jeszcze u nikogo .
pytasz, czy warto siegnac po Poego? oczywiscie,nawet jesli jego twórczosc nie przypadnie Ci do gustu.bo Poe to nie tylko klasyk literatury grozy, ale takze klasyka literatury swiatowej, w ogole. wiec jak najbardziej. zreszta jego opowiada sa tak rózne,ze mozna wybierac...nie trzeba czytać wszystkiego jak leci ;'] jesli cos Ci sie nie podoba , to opuszczasz i przechodzisz do nastepnego.
no. :]

Czytał ktoś kroniki wampirze Ann Rice? Bo ja jestem urzeczona tymi książkami. Brak mi słów, żeby wyrazić ich piękno. Ten niezwykły język...

[Nie trzeba chyba mówić, że Louis jest moim najukochańszym bohaterem literackim ]

Teraz kończę właśnie trzeci tom "Królowa potępionych", który wydaje mi się... hmmm... troszkę słabszy od poprzednich.
Wie ktoś czy "Memnoch The Devil" został przetłumaczony na polski?

Został. Polski tytuł to "Diabeł Memnoch", znajdziesz gdzieś w necie.

Ja jestem na ukończeniu książki "Dobry Omen". Napisał Gaiman i Pratchett, czyli autor, za którym szaleje i autor, który mnie nigdy nie przekonywał... Lubię Pratcheta, rozumiem jego dowcip, ale nigdy nie mogłam dobrnąć do końca żadnej książki. No, "Eryka" przczytałam całego, ale to ma kilka stron...
Ale "Dobry Omen" mi sie spodobał, muszę przyznac, chociaż bardziej było czuć styl Pratcheta niż Gaimana. Czyta się szybko i przyjemnie, chociaż bede musiała przeczytać to jeszcze raz, bo dużo wątków mi umknęło podczas czytania. Ale ogolnie rzecz biorąc - dobra książka.

Ten post był edytowany przez Nimfadora: 12.07.2005 13:17

Kroniki wampirze są świetne! Chyba najbardziej podobał mi się wampir Lestat choć wywiad z wampirem tez był niezły. Niestety bardzo rozczarowałam się pozostałymi ksiązkami Rice. Merrick, Mumia itp. to już nie było to samo.

Jesli lubisz książki o wampirach to polecam Ci książki Laurell K. Halmilton. Też są świetnie napisane.