No co zrobic, doceniam trud i zajebistosc starych czesci ale tak na tamte lata, ja jestem młody i widziałem dopiero teraz. W nowych jest polityka zgrabnie przedstawiona, fajnie sie naparzają świetlnymi mieczyma i widzi się tą galaktykę, jest przekonująca.

You're soft. Not like sand.

Cenienie części nowych niż stare bardziej drogą ku Ciemniej jawi Stronie się mi. Zrozumieć młody Jedi musi, że nie przedstawionego realistyczność liczy się świata, lecz Mocy specyficzna KLIMATEM zwana wibracja umysły ku Starej Sadze świadome zbliżająca.

//*LIKE*

Ten post był edytowany przez em: 28.01.2010 13:26

No proste.

Kto jeszcze uważa, że twórców powinno się wychłostać za wmanewrowanie w końcówkę nowych wydań DVD VI części Haydena Christensena w miejsce Sebastiana Shawa?

facepalm.jpg

nie ma wytłumaczenia dla tegoż.

jaki miala wtedy klimat saga gwizednych wojen mozemy se tylko wyobrażać, bo nas tam nie było. Jakbym tam był, wojnę widział w kinie na bieżąco to bym oszalał z orgazmu. Ale mnie nie było. A teraz już mnie tak nie jara. Walka mieczami swietlnymi wyglada jak pojedynek rycerzy ze średniowiecza, ja wolę jak wysoko skaczą, odbijają kule i machają mieczami z prędkością światła.
Chociaż jak teraz sobie myślę, to możliwe że przez postać luke'a i miny Lei jestem tak dziwnie nastawiony. Może jakby to niedorozwinięte rodzeństwo mniej mnie denerwowało film podobałby mi się bardziej, nie wiem. Może to też kwestia kolejności w jakiej oglądałem. Jednak na prawde, bardzo ciekawie się oglądało w kolejności chronologicznej. Niby w kolejności, ale cały czas miałem wrażenie że jest odwrotnie.

Ja byłam . Miałam coś kole sześciu lat, jak mnie tato do kina na "Gwiezdne wojny" zabrał. Byliśmy później też na "Imperium kontratakuje" i "Powrocie Jedi", najlepiej chyba pamiętam Powrót Jedi właśnie. W każdym razie piorunujące wrażenie zrobił na mnie pościg na powietrznych ślizgaczach takich, między drzewami. To było w Powrocie Jedi? Widziałam te filmy tylko raz, jako dziecko właśnie, i to mi zostało we łbie do dziś, zamykałam wtedy w kinie oczy ze strachu, że się o któreś drzewo rozwalą .

Ogólem fakt, dawało to czadu. Na pewno bardziej przeżywałby to chłopiec, ale i dla mnie było to wydarzenie nie lada.

Ale Avada to nie działa tak. Nie było mnie kiedy w XIX wieku Verne pisał swoje powieści i pomimo, że technika poszła nieco inną ścieżką to mamy dziś steam punk z miłości do tamtego KLIMATU. Dla nas dzisiaj to właśnie ten retrofuturyzm GW ma tak kolosalne znaczenie. Kokpity tych statków wyglądają jak w polonezie atu ale no jakby kurde że tak powiem O TO CHODZI. Sama umowność i archetypiczność historii też jest elementem budującym całą atmosferę, chociaż "Imperium" ma mocarny scenariusz i w ogóle lekko się wybija na tle dwóch pozostałych filmów.

Ten post był edytowany przez Katon: 28.01.2010 19:13

sorry, nie kupuję tego.

Tylko Ty tracisz, więc spoko. Przybij piątkę JarJarBinksowi.

nie no bez przesady. Jestem fanem cyfrowego, napierdzielającego yody a nie tego niedorozwoja. poza tym to, że wolę nowe części od starych nie znaczy że jaram się każdą sekundą filmu, bo też były momenty kiedy żalowość mi dupę ściskała i aż mi było wstyd, że to oglądam w ogóle

Ale co było niedorozwiniętego w kukiełkowym Yodzie, skoro i tak był już umierający? Właśnie Yoda wywracający te absurdalne koziołki jest żałosny. Tak jak wszystkie te nowe walki. W starych było widać gigantyczny pojedynek woli. Nie trzeba było machać tym mieczem jak w cyrku, bo liczyła się wewnętrzna dramaturgia starcia. I jakoś milion razy większe emocje odczuwam oglądając megastatyczną walkę Obi-Wana z Vaderem niż ich późniejszy/wcześniejszy wulkaniczny pojedynek, mimo, że przecież to był najlepszy pojedynek w nowych częściach. Konkluzja jest prosta - nowe części to po prostu filmy. Stare to GWIEZDNE WOJNY, pewien fakt o ogromnym znaczeniu kulturowym i sentymentalnym.

Fajnie sie czyta te krucjate przeciwko Avadowemu PoV

Bo jakby zdjac rozowe okulary, to stara trylogia jest takim samym patetycznym prostestem przeciwko wojnie, jakim dzisiaj jest Avatar.

Nostalgia crits you for over 9000.

Ten post był edytowany przez Child: 29.01.2010 12:16

ostatnio w trakcie lekcji o grotesce w "Ferdydurke" polonistka kazała komuś wymienić nowe kierunki w sztuce i literaturze XX wieku (sorry, niektórym już opowiadałam chyba), po czym zapytała co mają wspólnego. jedna laska, która zresztą parę lekcji wcześniej nie wiedziała, co to środki stylistyczne, odpowiedziała (mega zdecydowanym głosem, czym wszystkich zaskoczyła, tzn. dopóki nie usłyszeli, co ma do powiedzenia): "Wydaje mi się, że to, że wszystkie kończą się na '-izm'". myślałam, że w najbliższym czasie nie zdarzy mi się nic równie śmiesznego, a o podobnym już w ogóle nie marzyłam przez najbliższe 18 lat. supcio!

Ten post był edytowany przez Potti: 29.01.2010 12:48

Co mają GW czego nie ma Avatar, ściąga dla nieogarniających (ej, widzę, że to musi mieć genetyczny związek z słuchaniem SOAD jednak, niech ktoś to przebada, może być przełom w psychologii muzyki):

1. Archetypiczną, zakorzenioną w mitologicznych schematach historię. Avatar jest zakorzeniony w schematach stricte hollywoodskich i wtórnych wobec tamtych schematów. Tylko to, że jesteśmy młodzi i za mało czytamy pozwala dostrzec w tanich schematach fabularnych jakieś zakorzenienie w micie. Pocahontas i Tańczący z Wilkami to żadne głębokie odwołania kulturowe. Jednym słowem GW to roztwór, a Avatar to roztwór z resztek roztworu roztworu.

2. Grubo skrojonych, ale charyzmatycznych bohaterów. Co niby mam tu jeszcze dodać, chyba tylko ślepy, głuchy i zaczadzony okularem 3d będzie wyprowadzał paralele między Hanem Solo czy Vaderem a postaciami Avatara.

3. Fascynującą estetykę. Statków, strojów, broni. Wszystkiego. GW oczywiście są umowne, ale są stylowe. Wszystko się tam fajnie splata w naprawdę unikatową wizualną całość. Pokryło się to patynką, ale to tylko nadaje temu smaku zbliżonego do uczuć jakie wywołuje u fanów steampunk. To samo na naszych oczach dzieje się ze starwarsową estetyką. Unieśmiertelnia się już nie jako sf, ale jako coś unikatowego. Avatar to mokry sen współczesnego nastolatka. Kolorowo, dużo i kiczowato. Ładne to i robi wrażenie, ale to kicz w czystej postaci.

Wystarczy. Wszystko jasne.

nie mowilem o yodzie ze jest niedorozwiniety, tylko o Jar Jar Binksie, czy jak to tam sie odmienia.
I z tego co napisales, zrozumialem, dlaczego wole nowe czesci. Bo bardziej przekonuje mnie Stary mistrz jedi który jak sie wkurzy to potrafi walczyc jak dziki szatan (mowie o yodzie. To calkiem zrozumiale, że tak walczy skoro 60 letni lord vader jest najgroźniejszym wojownikiem ever, co udowadnia w starych czesciach, poza tym yoda nie jest człowiekiem) niż małe zielone stworzenie cieszące się jak głupek na jedzenie luke'a. Bo stormtrooperzy mają lejmowe zbroje z plastiku który im się gniecie i aż bije swoją sztucznością w każdej scenie w której się pojawia. Bo mają takie maski, że nic by przez nie nie widzieli w rzeczywistosci. Bo Kosmici na imprezie u jabby są gumowi. Ja rozumiem, że w tym tkwi cały klimat, ale kiedy ja to oglądam to nie widzę gumowego kosmity, tylko człowieka który siedzi w środku. Nie mogę inaczej na to patrzeć. Nie mogę brać tego poważnie, kiedy sztuczność sceny przesłania mi jej mentalne przekazy. Lejmowe żarty które mnie nie bawią bo już są stare i tylko robię fejspalma. Dobro od zła oddzielone grubą czerwoną kreską, wyobrażacie sobie film w ktorym po dobrej stronie staje koleś z pofałdowaną mordą i kapturem na głowie? Albo facet w czarnej zbroi, pelerynie i masce zbiera kwiaty na naboo razem ze swoim synem?
Nie dojdziemy do porozumienia, bo to, co ty uważasz w SW za zajebiste ja uważam za lejmowe, jak przy SOAD.


a co mnie obchodzi, że sw bylo kiedys mega zajebiste, ma znaczenie kulturowe i w ogole? Mowilem juz, ze doecniacm to co powstalo 30 lat temu. Ale przez to ma mi sie ten film podobac? Ze dla wielu innych był zajebisty? jakby polowanie na czerwony pazdziernik ruszylo wszystkich serca, a SW nie, to mowilbys ze mam kochac polowanie na czerwony pazdziernik, a sw to taki lejmowy sf ktory sie nie udal?



powiedziałem "lejmowy" zbyt wiele razy. Prawda?

Ten post był edytowany przez Avadakedaver: 29.01.2010 14:32

Nie mówią do mnie Twoje argumenty, Iwo. Może dlatego, że nie zwykłam szczać z zachwytu nad efektami specjalnymi, ba, nawet mnie czasem odstręczają, jako że ostatnimi czasy dość często twórcy filmowi decydują się tylko na nich budować film (o, Avatar, o hai!) Także ja na Twoich gumowych ufoli mówię 'I co z tego?', że tak zacytuję i jednocześnie hermetycznie zażartuję. ;]

ależ ty jesteś złośliwa!

No i GW nigdy nie udawały, że są wielkim dramatem zmuszającym do refleksji, a jedyne kategorie, w jakich mogły dostać jakieś Złote Globy, czy inne Oscary to efekty specjalne, muzyka itp.

Rozumiem Avadę o tyle, że mnie efekty specjalne, które się zestarzały, też rażą (o ile nie są celowe, jak w Doktorze Who). Nie zawsze jest tak łatwo dokonać zawieszenia niewiary.
GW nie widziałem, więc się nie wypowiem.

Also,

cytat z Camerona, gdzie pada takie stwierdzenie plox

Pierwsze z brzegu:



I jestem pewna, że znalazłoby się więcej i konkretniej, gdyby szperanie zajęło więcej niż 3 minuty ;]

Ten post był edytowany przez Eva: 29.01.2010 20:41

Dzięki. IMDB jakos w kwestii quotow a propo filmow mnie zawiodlo.

Ale do Ala Gore'a i Micheala Moore'a jeszcze mu daleko =P

btw
Epizod maniakalny to juz dawno zdiagnozowane zjawisko. Polecam kwas walproinowy.

co ma piernik do wiatraka?

Że niby korzystam z każdej okazji, żeby wyszydzić tą śmieszną kapelkę. Potwierdzam diagnozę, tak właśnie czynię =D